حقيقة الفتوى و شروط المفتي: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''حقيقة الفتوى و شروط المُفتي'''، نوشته خطیب و مفتی وهابی عربستانی، [[جبرین، عبدالله | '''حقيقة الفتوى و شروط المُفتي'''، نوشته خطیب و مفتی وهابی عربستانی، [[جبرین، عبدالله|عبدالله بن عبدالرحمن جبرین]] (1353-1430ق)، مسئله فتوای شرعی و شرایط و آداب فتواداران و فتواخواهان را از دیدگاه خودش توضیح داده است. | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۴
حقيقة الفتوى و شروط المُفتي، نوشته خطیب و مفتی وهابی عربستانی، عبدالله بن عبدالرحمن جبرین (1353-1430ق)، مسئله فتوای شرعی و شرایط و آداب فتواداران و فتواخواهان را از دیدگاه خودش توضیح داده است.
| حقيقة الفتوى و شروط المفتي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جبرین، عبد الله بن عبد الرحمن (نويسنده) |
| ناشر | دانشگاه تهران. دانشكده علوم اجتماعي و تعاون |
| مکان نشر | عربستان - ریاض |
| سال نشر | 1434ق |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف و روش
ناشر، کتاب حاضر را پرفایده، جامع احکام و آداب فتوا و حاصل بیش از 50 سال تجربه فتوا دادن جبرین شمرده و اظهار امیدواری کرده است که این اثر باعث تقویت جایگاه علمی فتوا و جلوگیری از هرگونه انحراف در آن شود[۱].
ساختار و محتوا
اثر حاضر، تقسیم به بخش و فصل و مانند آن نشده و برخی از مطالب اصلی و مهمّ آن عبارت است از:
- تعریف فتوا و کسانی که فتوا دادند.
- فتاوای صحابه، تابعین و امامان چهارگانه.
- فتاوای برخی از کسانی که بعد از ائمه اربعه تاکنون آمدهاند.
- حکم فتوا دادن و مجازات کتمان علم.
- حکم فتوای بدون دلیل.
- نمونههایی از ورع دانشمندان و خودداری از فتوا دادن.
- شروط و آداب فتوادهندگان.
- چگونگی پاسخ دادن به مسائل اختلافی.
- تغییر فتوا با تغییر زمان و عرف.
- صفات فتواجویان و آداب فتواطلبی.
تاریخ تألیف
عبدالله بن عبدالرحمن جبرین، نگارش اثر حاضر را در 22 صفر 1426ق، به پایان رسانده است[۲].
نمونه مباحث
- بر فتوادهنده واجب است که قبل از فتوا دادن، به دنبال دلیل بگردد؛ پس اگر دلیلی یافت و دلالت روشن آن را به دست آورد، باید بر طبق آن فتوا دهد و از مخالفتش بپرهیزد...[۳].
- روایات بسیاری وارد شده است که از عجله و صادر کردن فتوای بدون آگاهی، نهی کرده است. ابوداوود از ابوهریره نقل کرده است که پیامبر(ص) گفت: کسی که مرتکب گناهی شود بهخاطر فتوای بدون علمی که به او گفته شده، گناهش برعهده فتوادهنده است[۴].
- استفتاکننده نباید از هرکسی که دانشمند دینی نامیده میشود و یا تدریس علوم شرعی میکند، ولی شایستگی ندارد، فتوا بطلبد و نباید به شهرت داشتن در بین مردم اعتنایی کرد؛ زیرا مردم بهسرعت فریفته میشوند. حتی ممکن است چنین کسانی، مشهور باشند و سخنانی فصیح و بلیغ گویند و با نظر عموم مخالفت کنند تا شرک را مباح سازند و دوستی با کافران را جایز شمارند و... در این صورت، جایز نیست که استفتاکننده از این گمراهان تقلید کند[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.