قواعد واژهشناسی قرآن: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR75260J1.jpg | عنوان = قواعد واژه شناسی قرآن | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ربانی، محمد حسن (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = ر2ق9 82/3 BP | موضوع =قرآن - واژه شناسی - قرآن -- مسائل لغوی - فقه اللغه عر...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه شناسی ' به 'هشناسی ') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR75260J1.jpg | | تصویر =NUR75260J1.jpg | ||
| عنوان = قواعد | | عنوان = قواعد واژهشناسی قرآن | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = ر2ق9 82/3 BP | | کد کنگره = ر2ق9 82/3 BP | ||
| موضوع =قرآن - | | موضوع =قرآن - واژهشناسی - قرآن -- مسائل لغوی - فقه اللغه عربی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل | | ناشر = سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''قواعد واژهشناسی قرآن''' تألیف محمدحسن ربانی (متولد 1343ش)، نگاهی به قواعد فهم معانی واژگان قرآن کریم با استفاده از منابع دستاول و قواعد صحیح ترجمه به زبان فارسی است. | '''قواعد واژهشناسی قرآن''' تألیف [[ربانی، محمدحسن|محمدحسن ربانی]] (متولد 1343ش)، نگاهی به قواعد فهم معانی واژگان قرآن کریم با استفاده از منابع دستاول و قواعد صحیح ترجمه به زبان فارسی است. | ||
کتاب مشتمل بر پیشگفتار و دو بخش است. مباحث بخش اول در دوازده فصل و بخش دوم در دو فصل مطرح شده است. نویسنده، واژهشناسی قرآن را از علوم مقدماتی و ضروری تفسیر قرآن دانسته و تصریح کرده که یکی از عوامل مهم اختلاف در تفسیر، اختلاف در شرح و معناشناسی واژگان قرآن است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص9</ref> وی تأکید میکند که باید یک پژوهشگر و فراگیر قرآن توان استفاده از منابع دستاول لغات قرآن و تفاسیر دسته اول که شارح لغات قرآن هستند را داشته باشد و به قول عربی فراگیر باید توان استفاده از منابع اصلی را داشته باشد تا بتواند به معنی و مفهوم و در نتیجه تفسیر قرآن دست یابد. ازآنجاکه امکان بررسی تمامی قواعد لغت در این کتاب فراهم نبوده، در این نوشتار تنها برخی قواعد لغت بررسی شده و تاحدامکان در مسیر شناسایی لغات قرآن پیش رفته است.<ref>ر.ک: همان، ص11</ref> | کتاب مشتمل بر پیشگفتار و دو بخش است. مباحث بخش اول در دوازده فصل و بخش دوم در دو فصل مطرح شده است. نویسنده، واژهشناسی قرآن را از علوم مقدماتی و ضروری تفسیر قرآن دانسته و تصریح کرده که یکی از عوامل مهم اختلاف در تفسیر، اختلاف در شرح و معناشناسی واژگان قرآن است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص9</ref> وی تأکید میکند که باید یک پژوهشگر و فراگیر قرآن توان استفاده از منابع دستاول لغات قرآن و تفاسیر دسته اول که شارح لغات قرآن هستند را داشته باشد و به قول عربی فراگیر باید توان استفاده از منابع اصلی را داشته باشد تا بتواند به معنی و مفهوم و در نتیجه تفسیر قرآن دست یابد. ازآنجاکه امکان بررسی تمامی قواعد لغت در این کتاب فراهم نبوده، در این نوشتار تنها برخی قواعد لغت بررسی شده و تاحدامکان در مسیر شناسایی لغات قرآن پیش رفته است.<ref>ر.ک: همان، ص11</ref> | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
در بخش دوم در دو فصل، ابتدا منهجهای لغت در ضمن چهار منهج موضوعات، تقلیب، قافیه و حرف اول کلمه (حرف اصلی) موردبحث قرار گرفته است؛ بهعنوانمثال منهج قافیه بدین معناست که نویسنده کتابش را بر اساس حرف آخر کلمه تدوین نماید<ref>ر.ک: همان، ص187</ref> | در بخش دوم در دو فصل، ابتدا منهجهای لغت در ضمن چهار منهج موضوعات، تقلیب، قافیه و حرف اول کلمه (حرف اصلی) موردبحث قرار گرفته است؛ بهعنوانمثال منهج قافیه بدین معناست که نویسنده کتابش را بر اساس حرف آخر کلمه تدوین نماید<ref>ر.ک: همان، ص187</ref> | ||
در آخرین فصل، ابتدا قواعد ترجمه در ضمن یازده اصل مطرح شده است. سپس متون غریب القرآن و از جمله غریب القرآن زید بن علی بن الحسین(ع) معرفی شده است. | در آخرین فصل، ابتدا قواعد ترجمه در ضمن یازده اصل مطرح شده است. سپس متون غریب القرآن و از جمله [[تفسير غريب القرآن المجید|غریب القرآن]] [[زید بن علی بن الحسین(ع)]] معرفی شده است. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
[[رده:مسائل لغوی و صرفی و نحوی]] | [[رده:مسائل لغوی و صرفی و نحوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ خرداد 1402 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ خرداد 1402 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۰
قواعد واژهشناسی قرآن تألیف محمدحسن ربانی (متولد 1343ش)، نگاهی به قواعد فهم معانی واژگان قرآن کریم با استفاده از منابع دستاول و قواعد صحیح ترجمه به زبان فارسی است.
| قواعد واژهشناسی قرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ربانی، محمد حسن (نويسنده) |
| ناشر | سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1398ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-304-785-6 |
| موضوع | قرآن - واژهشناسی - قرآن -- مسائل لغوی - فقه اللغه عربی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ر2ق9 82/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
کتاب مشتمل بر پیشگفتار و دو بخش است. مباحث بخش اول در دوازده فصل و بخش دوم در دو فصل مطرح شده است. نویسنده، واژهشناسی قرآن را از علوم مقدماتی و ضروری تفسیر قرآن دانسته و تصریح کرده که یکی از عوامل مهم اختلاف در تفسیر، اختلاف در شرح و معناشناسی واژگان قرآن است.[۱] وی تأکید میکند که باید یک پژوهشگر و فراگیر قرآن توان استفاده از منابع دستاول لغات قرآن و تفاسیر دسته اول که شارح لغات قرآن هستند را داشته باشد و به قول عربی فراگیر باید توان استفاده از منابع اصلی را داشته باشد تا بتواند به معنی و مفهوم و در نتیجه تفسیر قرآن دست یابد. ازآنجاکه امکان بررسی تمامی قواعد لغت در این کتاب فراهم نبوده، در این نوشتار تنها برخی قواعد لغت بررسی شده و تاحدامکان در مسیر شناسایی لغات قرآن پیش رفته است.[۲]
در بخش اول از قواعد فقه اللغه بحث شده است. فقه اللغه (ترمینولوژی لغت) درباره فهم و درک صحیح و نهایی یک واژه در زبان عربی است. در اصطلاح به لغتشناسی قرآن، غریب القرآن گفته میشود که دهها کتاب درباره آن تألیف شده است.[۳] بررسی سبکهای تدوین لغت، فلسفه لغت و دخالت عرف در معنای لغت، بررسی قواعد مختلف چون قاعده تقدم حدیث بر قول لغوی و قاعده ابدال و نیز فروق اللغه و مجاز و حقیقت از مباحث مطرح شده در این بخش است.
در بخش دوم در دو فصل، ابتدا منهجهای لغت در ضمن چهار منهج موضوعات، تقلیب، قافیه و حرف اول کلمه (حرف اصلی) موردبحث قرار گرفته است؛ بهعنوانمثال منهج قافیه بدین معناست که نویسنده کتابش را بر اساس حرف آخر کلمه تدوین نماید[۴]
در آخرین فصل، ابتدا قواعد ترجمه در ضمن یازده اصل مطرح شده است. سپس متون غریب القرآن و از جمله غریب القرآن زید بن علی بن الحسین(ع) معرفی شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.