ابن ولاد، محمد بن ولید: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن ولاد (ابهام زدایی)' به 'ابن ولاد (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید = ابوعلی دینوری | | اساتید = ابوعلی دینوری | ||
| مشایخ | | مشایخ = | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE.....AUTHORCODE | | کد مؤلف =AUTHORCODE.....AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن ولاد (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''ابن ولاد، ابوالحسین محمد بن ولید''' ( | '''ابن ولاد، ابوالحسین محمد بن ولید''' (متوفای 298ق/911م). وی به هنگام مرگ، تقریباً 50 ساله بوده است، بنابراین، تولد او باید در حدود 248ق باشد. | ||
==زادگاه== | ==زادگاه== | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==خاندان== | ==خاندان== | ||
ابن وَلاد، شهرت چند تن از افراد خاندانی نحوی از اعراب تمیمی که 2 تن از آنان نامبردارند. جدّ آنان، ولید | ابن وَلاد، شهرت چند تن از افراد خاندانی نحوی از اعراب تمیمی که 2 تن از آنان نامبردارند. جدّ آنان، ولید بن محمد که ولاد نیز خوانده می‌شد، اصلاً بصری بود، ولی در مصر رشد یافت و سپس به عراق آمد. به گفته قفطی وی محضر درس [[خلیل بن احمد|خلیل بن احمد فراهیدی]] (متوفای حدود 170ق/786م) را درک کرد، اما با توجه به تاریخ درگذشت ولید در 263ق، این نکته ناپذیرفتنی می‌نماید. وی سپس به مصر بازگشت. او را نخستین فرد از نحویان مصر شمرده‌اند. پس از مرگ وی، فرزند و نواده‌اش دنباله کار او را گرفتند: | ||
==تحصیل== | ==تحصیل== | ||
به ظن قوی، آموزش نحو را نخست نزد پدر آغاز کرد و سپس نزد برخی استادان دیگر چون ابوعلی دینوری دانش آموخت. آنگاه به بغداد رفت و الکتاب سیبویه را نزد ابوالعباس مُبَرَّد آموخت و از استادان دیگری چون ابوالعباس ثعلب بهره برد. وی پس از 8 سال اقامت در عراق، به مصر بازگشت و به کار تدریس و آموزش نحو پرداخت و سرانجام در همانجا درگذشت. | به ظن قوی، آموزش نحو را نخست نزد پدر آغاز کرد و سپس نزد برخی استادان دیگر چون [[ابوعلی دینوری]] دانش آموخت. آنگاه به بغداد رفت و [[كتاب سيبويه و يليه تحصيل عين الذهب من معدن جوهر الأدب في علم مجازات العرب|الکتاب]] [[سیبویه، عمرو بن عثمان|سیبویه]] را نزد [[مبرد، محمد بن یزید|ابوالعباس مُبَرَّد]] آموخت و از استادان دیگری چون [[ابوالعباس ثعلب]] بهره برد. وی پس از 8 سال اقامت در عراق، به مصر بازگشت و به کار تدریس و آموزش نحو پرداخت و سرانجام در همانجا درگذشت. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1402]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] | ||
[[رده:مقالات نوشته شده فروردین 1402 فاضل گرنه‌زاده]] | [[رده:مقالات نوشته شده فروردین 1402 فاضل گرنه‌زاده]] | ||
[[ar:ابن ولاد(محمد بن الوليد بن ولاد التميمي)]] | [[ar:ابن ولاد(محمد بن الوليد بن ولاد التميمي)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۵۶
| ابن ولاد، محمد بن ولید | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن ولاد، ابوالحسین محمد بن ولید |
| نسب | ولید |
| ولادت | حدود 248 |
| محل تولد | مصر |
| محل زندگی | مصر |
| رحلت | 298ق |
| طول عمر | حدود 50 سل |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | ابوعلی دینوری |
| برخی آثار | المنمَّق |
ابن ولاد، ابوالحسین محمد بن ولید (متوفای 298ق/911م). وی به هنگام مرگ، تقریباً 50 ساله بوده است، بنابراین، تولد او باید در حدود 248ق باشد.
زادگاه
وی احتمالاً در مصر متولد شد و در همانجا رشد یافت.
خاندان
ابن وَلاد، شهرت چند تن از افراد خاندانی نحوی از اعراب تمیمی که 2 تن از آنان نامبردارند. جدّ آنان، ولید بن محمد که ولاد نیز خوانده می‌شد، اصلاً بصری بود، ولی در مصر رشد یافت و سپس به عراق آمد. به گفته قفطی وی محضر درس خلیل بن احمد فراهیدی (متوفای حدود 170ق/786م) را درک کرد، اما با توجه به تاریخ درگذشت ولید در 263ق، این نکته ناپذیرفتنی می‌نماید. وی سپس به مصر بازگشت. او را نخستین فرد از نحویان مصر شمرده‌اند. پس از مرگ وی، فرزند و نواده‌اش دنباله کار او را گرفتند:
تحصیل
به ظن قوی، آموزش نحو را نخست نزد پدر آغاز کرد و سپس نزد برخی استادان دیگر چون ابوعلی دینوری دانش آموخت. آنگاه به بغداد رفت و الکتاب سیبویه را نزد ابوالعباس مُبَرَّد آموخت و از استادان دیگری چون ابوالعباس ثعلب بهره برد. وی پس از 8 سال اقامت در عراق، به مصر بازگشت و به کار تدریس و آموزش نحو پرداخت و سرانجام در همانجا درگذشت.
آثار
کتابی به نام المنمَّق در نحو به او نسبت داده‌اند [۱].
پانویس
- ↑ بهرامیان، علی، ج5، ص 87
منابع مقاله
بهرامیان، علی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.