إحكام الفصول في أحکام الأصول: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR70700J1.jpg | عنوان = أحكام الفصول في أحکام الأصول | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = باجی، سلیمان بن خلف (نويسنده) ترکی، عبدالمجید (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /ب۲الف۳ 155/6 BP | موضوع = |ناشر | ن...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR70700J1.jpg | | تصویر =NUR70700J1.jpg | ||
| عنوان = | | عنوان = إحكام الفصول في أحکام الأصول | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = /ب۲الف۳ 155/6 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
''' | '''إحکام الفصول في أحکام الأصول''' اثر [[باجی، سلیمان بن خلف|ابوولید باجی]] (متوفی 474ق/ 1081م)، از علمای اندلس در قرن پنجم، در اصول فقه که به روش جدلی و دیالکتیکی و با روششناسی تشریعی، به رشته تحریر درآمده و با تحقیق [[ترکی، عبدالمجید|عبدالمجید ترکی]]، منتشر شده است. | ||
محقق مقدمه مفصلی درباره تاریخچه و سیر علم اصول، نظر مستشرقین، ادله شرعیه، روش ابو ولید باجی و نسخههای خطی ارائه داده است. | محقق مقدمه مفصلی درباره تاریخچه و سیر علم اصول، نظر مستشرقین، ادله شرعیه، روش [[باجی، سلیمان بن خلف|ابو ولید باجی]] و نسخههای خطی ارائه داده است. | ||
کتاب حاضر، در واقع مجموعه فصولی است که نویسنده آن را بهدقت، طبقهبندی، تألیف و ارائه کرده است. وی پس از مقدمهای که در آن به تبیین انگیزه نگارش کتاب پرداخته، فصلی را به تشریح و تبیین حدودی که مجتهد اصولی در شناخت مبانی و اصول بدان نیاز دارد، اختصاص داده است. سپس به بیان و بررسی حروفی که در بین متناظرین معمول و متداول هست، مانند «ما»، «من»، «أی»، «أم» و... پرداخته و پس از این مقدمات، به مطالب اصلی و اساسی کتاب که عبارتاند از ادله شرعی، پرداخته است و آنها را به سه زیر، تقسیم کرده است: | کتاب حاضر، در واقع مجموعه فصولی است که نویسنده آن را بهدقت، طبقهبندی، تألیف و ارائه کرده است. وی پس از مقدمهای که در آن به تبیین انگیزه نگارش کتاب پرداخته، فصلی را به تشریح و تبیین حدودی که مجتهد اصولی در شناخت مبانی و اصول بدان نیاز دارد، اختصاص داده است. سپس به بیان و بررسی حروفی که در بین متناظرین معمول و متداول هست، مانند «ما»، «من»، «أی»، «أم» و... پرداخته و پس از این مقدمات، به مطالب اصلی و اساسی کتاب که عبارتاند از ادله شرعی، پرداخته است و آنها را به سه زیر، تقسیم کرده است: | ||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: فقه و اصول]] | |||
[[رده:اصول فقه (آثارکلی)]] | |||
[[رده:اصول فقه اهل سنت]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط فریدون سبحانی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۰
إحكام الفصول في أحکام الأصول | |
---|---|
پدیدآوران | باجی، سلیمان بن خلف (نويسنده) ترکی، عبدالمجید (محقق) |
ناشر | دار الغرب الإسلامي |
مکان نشر | لبنان - بیروت |
سال نشر | 1415ق - 1995م |
چاپ | 2 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ب۲الف۳ 155/6 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
إحکام الفصول في أحکام الأصول اثر ابوولید باجی (متوفی 474ق/ 1081م)، از علمای اندلس در قرن پنجم، در اصول فقه که به روش جدلی و دیالکتیکی و با روششناسی تشریعی، به رشته تحریر درآمده و با تحقیق عبدالمجید ترکی، منتشر شده است.
محقق مقدمه مفصلی درباره تاریخچه و سیر علم اصول، نظر مستشرقین، ادله شرعیه، روش ابو ولید باجی و نسخههای خطی ارائه داده است.
کتاب حاضر، در واقع مجموعه فصولی است که نویسنده آن را بهدقت، طبقهبندی، تألیف و ارائه کرده است. وی پس از مقدمهای که در آن به تبیین انگیزه نگارش کتاب پرداخته، فصلی را به تشریح و تبیین حدودی که مجتهد اصولی در شناخت مبانی و اصول بدان نیاز دارد، اختصاص داده است. سپس به بیان و بررسی حروفی که در بین متناظرین معمول و متداول هست، مانند «ما»، «من»، «أی»، «أم» و... پرداخته و پس از این مقدمات، به مطالب اصلی و اساسی کتاب که عبارتاند از ادله شرعی، پرداخته است و آنها را به سه زیر، تقسیم کرده است:
- «اصل»: که به قرآن، سنت و اجماع اختصاصیافته است؛
- «معقول اصل»: به چهار قسمت لحن خطاب، فحوای خطاب، استدلال به حصر و معنای خطاب تقسیم شده است؛
- «استصحاب حال»[۱].
از جمله ویژگیهای کتاب که باعث اهمیت آن نیز شده است، آن است که نویسنده صرفا پیرامون اصول فقه از لحاظ ماده، بحث نکرده است، بلکه آنها را از لحاظ مفاد و وضعیت آنها، یعنی استانداردها و معیارهایی که در تعیین شرایط فنی و شرایط پذیرفتهشدن آنها بهعنوان اصول معتبر شرعی قلمداد شده، موردبحث و کنکاش قرار داده است و در روش استخراج فروع از آن اصول، از استنتاج بدیهی یا استنباط قیاسی، استفاده کرده است؛ روشی که امروزه به از آن بهعنوان «المنهجیة التشریعیة» (روششناسی تشریعی) یاد میشود[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.