ابن شاذان، فضل بن شاذان: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '(د ' به '(متوفای ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن شاذان (ابهام زدایی)' به 'ابن شاذان (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن شاذان ( | {{کاربردهای دیگر|ابن شاذان (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''ابومحمد فضل بن شاذان بن خليل ازدى نيشابورى''' (متوفای | '''ابومحمد فضل بن شاذان بن خليل ازدى نيشابورى''' (متوفای ۲۶۰ق/ ۸۷۴م)،، متكلم و فقيه امامى است. | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
پس از وفات هارون عباسى با پدرش شاذان بن خليل كه خود از محدثان امامیه به شمار مى‌آمد به بغداد رفت و به آموختن قرآن پرداخت. | پس از وفات هارون عباسى با پدرش شاذان بن خليل كه خود از محدثان امامیه به شمار مى‌آمد به بغداد رفت و به آموختن قرآن پرداخت. | ||
در بغداد از محضر علمى محمد بن ابى عمیر بهره برد، سپس به كوفه رفته و از محضر مشايخى همچون حسن بن على بن فضال، حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابى نصر، صفوان بن يحيى و [[نصر بن مزاحم|نصر بن مزاحم منقرى]] بهره جست.[[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] قائل است كه ابن شاذان، حضور حضرت امام جواد(ع)را درك و از او روايت كرده است، ولى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در رجالش او را از اصحاب حضرت امام هادى(ع) شمرده است. | در بغداد از محضر علمى محمد بن ابى عمیر بهره برد، سپس به كوفه رفته و از محضر مشايخى همچون حسن بن على بن فضال، حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابى نصر، صفوان بن يحيى و [[نصر بن مزاحم|نصر بن مزاحم منقرى]] بهره جست.[[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] قائل است كه ابن شاذان، حضور حضرت امام جواد(ع) را درك و از او روايت كرده است، ولى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در رجالش او را از اصحاب حضرت امام هادى(ع) شمرده است. | ||
[[شيخ صدوق]] در کتاب توحيد و [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (تصحیح لاجوردی)|عيون اخبار الرضا]] و خصالش رواياتى را از فضل بن شاذان از حضرت [[امام رضا(ع)]] نقل مى‌كند كه این امر را هيچ‌كدام از برقى،[[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] و [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] تائيد نمى‌كنند. | [[شيخ صدوق]] در کتاب توحيد و [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (تصحیح لاجوردی)|عيون اخبار الرضا]] و خصالش رواياتى را از فضل بن شاذان از حضرت [[امام رضا(ع)]] نقل مى‌كند كه این امر را هيچ‌كدام از برقى،[[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] و [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] تائيد نمى‌كنند. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[مختصر إثبات الرجعة]] | |||
[[اثبات الرجعة]] | |||
[[الإيضاح]] | [[الإيضاح]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۵۵
ابومحمد فضل بن شاذان بن خليل ازدى نيشابورى (متوفای ۲۶۰ق/ ۸۷۴م)،، متكلم و فقيه امامى است.
| نام | ابن شاذان، فضل بن شاذان |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن شاذان، ابومحمد فضل بن شاذان
فضل بن شاذان ازدی نیشابوری، فضل بن شاذان |
| نام پدر | شاذان بن خليل |
| متولد | |
| محل تولد | نیشابور |
| رحلت | 260 ق |
| اساتید | محمد بن ابى عمیر
حسن بن على بن فضال حسن بن محبوب احمد بن محمد بن ابى نصر صفوان بن يحيى |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01713AUTHORCODE |
ولادت
دراواخر قرن دوم در نيشابور متولد شد.
تحصیلات
پس از وفات هارون عباسى با پدرش شاذان بن خليل كه خود از محدثان امامیه به شمار مى‌آمد به بغداد رفت و به آموختن قرآن پرداخت.
در بغداد از محضر علمى محمد بن ابى عمیر بهره برد، سپس به كوفه رفته و از محضر مشايخى همچون حسن بن على بن فضال، حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابى نصر، صفوان بن يحيى و نصر بن مزاحم منقرى بهره جست.نجاشى قائل است كه ابن شاذان، حضور حضرت امام جواد(ع) را درك و از او روايت كرده است، ولى شيخ طوسى در رجالش او را از اصحاب حضرت امام هادى(ع) شمرده است.
شيخ صدوق در کتاب توحيد و عيون اخبار الرضا و خصالش رواياتى را از فضل بن شاذان از حضرت امام رضا(ع) نقل مى‌كند كه این امر را هيچ‌كدام از برقى،نجاشى و شيخ طوسى تائيد نمى‌كنند.
ابن شاذان پس از مدتى از عراق به نيشابور بازگشت و در آنجا اقامت گزيد.در زمان حكومت عبدالله بن طاهر به خاطر اعتقادش به مذهب تشيع و از نيشابور نفى شد.در زمان امام حسن عسکرى از معتبرترين عالمان امامى خراسان به شمار مى‌رفت و با آن حضرت از راه دور مرتبط بود.
آثار
در کتاب‌هاى تراجم و رجال آثار او را بيش از صد و هشتاد عنوان دانسته‌اند.از آن جمله مى‌توان‌به اثبات الرجعة، الطلاق، الفرائض الكبير و...اشاره نمود.
وفات
فضل بن شاذان در سال 260 ه.ق دار فانى را پس از عمرى پربركت و خدماتى ارزنده وداع گفته و به ديار باقى شتافت.