أنوار الربیع في أنواع البدیع: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'ربيع (ابهام زدایی)' به 'ربيع (ابهام‌زدایی)')
     
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|ربيع (ابهام زدایی)}}  
    {{کاربردهای دیگر|ربيع (ابهام‌زدایی)}}  
    '''أنوار الربيع في أنواع البديع'''، نوشته [[مدنی، سید علی‌خان|صدرالدین علی بن احمد بن محمّدمعصوم‏ بن‏ احمد حسینی مدنی شیرازی]] (1052-1120ق)، معروف به ابن معصوم، ادیب، نحوی و شاعر شیعی‌مذهب است. وی عهده‌دار برخی از مناصب حکومتی هند در دوره اورنگ زیب بود<ref>ر.ک: آقابزرگ تهرانى، محمدمحسن، ج9، ص521؛ کحاله، عمر رضا، ج7، ص28</ref>. این اثر در موضوع ادبیات (بدیع) نوشته شده و توسط [[شکر، شاکر هادی|شاکر هادی شکر]] تحقیق گردیده است.
    '''أنوار الربيع في أنواع البديع'''، نوشته [[مدنی، سید علی‌خان|صدرالدین علی بن احمد بن محمّدمعصوم‏ بن‏ احمد حسینی مدنی شیرازی]] (1052-1120ق)، معروف به ابن معصوم، ادیب، نحوی و شاعر شیعی‌مذهب است. وی عهده‌دار برخی از مناصب حکومتی هند در دوره اورنگ زیب بود<ref>ر.ک: آقابزرگ تهرانى، محمدمحسن، ج9، ص521؛ کحاله، عمر رضا، ج7، ص28</ref>. این اثر در موضوع ادبیات (بدیع) نوشته شده و توسط [[شکر، شاکر هادی|شاکر هادی شکر]] تحقیق گردیده است.



    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۱

    أنوار الربیع في أنواع البدیع
    أنوار الربیع في أنواع البدیع
    پدیدآورانمدنی، علیخان بن احمد (نويسنده) شکر، شاکر هادی (مصحح)
    ناشرمطبعة النعمان
    مکان نشرعراق - نجف اشرف
    سال نشر1388ق - 1389ق - 1968م - 1969م
    چاپ1
    شابک-
    موضوعزبان عربی - بدیع
    زبانعربی
    تعداد جلد7
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏م‎‏4‎‏الف‎‏8 2038 ‏PJA‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    أنوار الربيع في أنواع البديع، نوشته صدرالدین علی بن احمد بن محمّدمعصوم‏ بن‏ احمد حسینی مدنی شیرازی (1052-1120ق)، معروف به ابن معصوم، ادیب، نحوی و شاعر شیعی‌مذهب است. وی عهده‌دار برخی از مناصب حکومتی هند در دوره اورنگ زیب بود[۱]. این اثر در موضوع ادبیات (بدیع) نوشته شده و توسط شاکر هادی شکر تحقیق گردیده است.

    این کتاب از آثار مهم تدوین‌شده در علم بدیع است که مشتمل بر بدیعیه مؤلف و شرح آن است و به‌مثابه خلاصه‌ای از نوشته‌های پیشین در این دانش بشمار می‌آید. نویسنده نگارش آن را در سال 1093ق به پایان رسانده است[۲].

    نویسنده، ساختار اثر را در شانزده بخش تنظیم نموده است. وی نخست به موضوع جناس و انواع آن، که حجم قابل توجهی از اثر را به خود اختصاص داده، پرداخته است. وی در ادامه از استطراد، استعاره، استدراک، لف و نشر و مطالب دیگر مرتبط با علم بدیع سخن به میان آورده است.

    نویسنده در این اثر میان بدیعیه خود با بدیعیه‌های صفی حلی (م 750ق)، ابن جابر اندلسی (م 780ق)، عزالدین موصلی (م 789ق) و... تطبیق داده است. او علی‌رغم اینکه در ذکر و استفاده از شواهد در شرح به شکل گسترده عمل نموده است، بااین‌وجود شواهد مورد نظر را به‌درستی و به بهترین وجه انتخاب کرده و به‌کار برده است. وی در شرح به شکلی حکیمانه عمل کرده و مطالب را در جای خود مطرح کرده و به‌درستی مطالب را تأیید یا رد نموده است. نویسنده در خلال شرح‌ها به حوادث تاریخی اشاره کرده و نقل قول‌ها، نکات و ظرائف ادبی را نیز مطرح نموده است[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: آقابزرگ تهرانى، محمدمحسن، ج9، ص521؛ کحاله، عمر رضا، ج7، ص28
    2. ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص‌11 و 22
    3. رک: همان، ص‌22

    منابع مقاله

    1. مقدمه محقق.
    2. آقابزرگ تهرانى، محمدمحسن، «طبقات أعلام الشیعة»، بیروت، دارإحیاء التراث العربی، 1430ق، چاپ اول.
    3. کحاله، عمر رضا، «معجم المؤلفین»، بیروت، داراحیاء التراث، 1376ق، چاپ اول.


    وابسته‌ها