سلاوی، محمد فتحا بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
Fgarnezadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE.....AUTHORCODE | | کد مؤلف = AUTHORCODE.....AUTHORCODE | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|سلاوی (ابهام زدایی)}} | |||
'''ابوعبداللّه محمد «فتحا» بن احمد''' | '''ابوعبداللّه محمد «فتحا» بن احمد''' (1313-1139ق/1895-1976م)<ref>یوسفی اشکوری، حسن، ج1، ص 17</ref>، فقیه مالکی، اهل مغرب، برادر [[سلاوی، جعفر بن محمد|جعفر بن احمد ناصری]]. | ||
==خاندان== | ==خاندان== | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
#الحسبة، مجموعه‌ای است از گفتارهای فقهی همراه با سخنرانی او در رادیو مراکش در 1937م که نسخه‌ای از آن در کتابخانه‌ی صبیحیه (شم 1313) موجود است. | #الحسبة، مجموعه‌ای است از گفتارهای فقهی همراه با سخنرانی او در رادیو مراکش در 1937م که نسخه‌ای از آن در کتابخانه‌ی صبیحیه (شم 1313) موجود است. | ||
#تألیفی در مناقب پدر خود که با برادرش جعفر آن را تهیه کرده است. <ref>رک: همان ص 17</ref>. | #تألیفی در مناقب پدر خود که با برادرش [[سلاوی، جعفر بن محمد|جعفر]] آن را تهیه کرده است. <ref>رک: همان ص 17</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1402]] | ||
[[رده:فاقد کد پدیدآور]] | [[رده:فاقد کد پدیدآور]] | ||
[[رده:مقالات نوشته شده فروردین 1402 فاضل گرنه‌زاده]] | [[رده:مقالات نوشته شده فروردین 1402 فاضل گرنه‌زاده]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۰
ابوعبداللّه محمد «فتحا» بن احمد (1313-1139ق/1895-1976م)[۱]، فقیه مالکی، اهل مغرب، برادر جعفر بن احمد ناصری.
| ناصری سلاوی، محمد بن احمد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابوعبداللّه محمد فتحا بن احمد |
| لقب | سلاوی |
| نام پدر | احمد |
| ولادت | 1313ق |
| رحلت | 1139ق |
| خویشاوندان | جعفر |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | الحسبة |
خاندان
وی از خاندان ابن ناصر است. ابن ناصر، عنوان افراد خاندانی از عالمان و صوفیان شاذلی و فقیهان مالکی سده‌های 10-13ق/16-19م در مغرب است. ناصر نام یکی از نیاکان این خاندان است. اینان که اصلاً عرب‌نژاد بودند، از حجاز به مصر رفته، سپس در سده 5ق/11م وارد مغرب شدند. به گفته‌ی سلاوی که خود از این خاندان است، نسب آنان به عبداللّه بن جعفر بن ابی‌طالب می‌رسد و به همین سبب به جعفری زینبی نیز شهرت دارند، چنانکه به دَرعی نیز مشهورند، زیرا غالب آنان در درعه، شهری در نزدیکی سجلماسه می‌زیستند. شخصیت‌های متأخر این خاندان بیشتر به سلاوی شهرت دارند. [۲]
آثار
پانویس
منابع مقاله
یوسفی اشکوری، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.