دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
    جز (جایگزینی متن - ' ؛' به '؛')
     
    (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود]] (شاعر)
    [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود]] (شاعر)
    [[ انوار الحسن]] (گردآورنده)
    [[انوار الحسن]] (گردآورنده)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان =  
    | زبان =  
    خط ۴۱: خط ۴۱:
    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    [[:noormags:1305337| مست علی پارسا، غلام رضا ؛ حافظیان، حمیدرضا؛ ضرورت تصحیح دوباره دیوان امیر خسرو دهلوی، پایگاه مجلات نورمگز، مطالعات شبه قاره پاییز 1395 - شماره 28 رتبه علمی-پژوهشی (وزارت علوم)/ISC (‎16 صفحه - از 91 تا 106)]].
    [[:noormags:1305337| مست علی پارسا، غلام رضا؛ حافظیان، حمیدرضا؛ ضرورت تصحیح دوباره دیوان امیر خسرو دهلوی، پایگاه مجلات نورمگز، مطالعات شبه قاره پاییز 1395 - شماره 28 رتبه علمی-پژوهشی (وزارت علوم)/ISC (‎16 صفحه - از 91 تا 106)]].


    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۵

    دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله
    دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله
    پدیدآورانامیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود (شاعر) انوار الحسن (گردآورنده)
    ناشرراجه رام کمار بکدپو وارث نولکشور بکدپو = راجه رام کمار بکدپو وارث نولکشور بکدپو
    مکان نشرهند - لکهنو
    سال نشر1967م.
    چاپچاپ يکم
    کد کنگره
    /د9 / 5348 PIR
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله: مکمل و مستند مجموعه دواوین خسرو، مجموعه اشعار امیرخسرو دهلوی، از شعرای اوایل قرن هشتم هجری هندوستان است. این نسخه توسط دکتر انوار حسن استاد و رئیس شعبه علوم مشرقیه دانشگاه لکهنو مرتب و مهذب گردیده است.

    امیرخسرو دهلوی (651–725ق)، طوطی زبان‌آور هند، از شاعران بنام پارسی‌گوی است. شکی نیست که بزرگ‌ترین شاعر شبه قاره هند امیر خسرو است که برخی وی را سعدی هندوستان نامیده‌اند. او در نظم و نثر پارسی توانایی کامل داشت و از استادان این فن بشمار می‌رود. دیوان غزلیات امیرخسرو بارها در شبه قاره و ایران به چاپ رسیده است. چاپ‌های تهران م. درویش و سعید نفیسی مورد عنایت اقبال صلاح‌الدین در تصحیح بعدی از دیوان غزلیات امیرخسرو در لاهور قرار گرفت که به سبب نایافت بودن آن در ایران، محمد روشن همان کار اقبال صلاح‌الدین را با ویراست جزیی به چاپ رسانید.[۱]

    نسخه حاضر که توسط دکتر انوار حسن مرتب گردیده، با مقدمه‌ای توسط ایشان به زبان اردو آغاز می‌شود[۲] که در آن به شرح زندگی[۳] و جایگاه امیرخسرو دهلوی در ادبیات هندوستان و نیز آثار و تصانیف او [۴] اشاره شده است، سپس با بیان دیباچه‌ای از امیرخسرو دهلوی[۵] ادامه یافته است و قصیده‌ای به نام ساقی‌نامه[۶] زینت‌بخش این نسخه از دیوان امیرخسرو دهلوی گردیده که در نسخه ایرانی با تصحیح سعید نفیسی (متوفی 1386ش)، دیده نمی‌شود. غزلیات[۷]، قصاید[۸]، قطعات[۹] و رباعیات[۱۰] از دیگر بخش‌های این نسخه از دیوان است.


    پانويس


    منابع مقاله

    مست علی پارسا، غلام رضا؛ حافظیان، حمیدرضا؛ ضرورت تصحیح دوباره دیوان امیر خسرو دهلوی، پایگاه مجلات نورمگز، مطالعات شبه قاره پاییز 1395 - شماره 28 رتبه علمی-پژوهشی (وزارت علوم)/ISC (‎16 صفحه - از 91 تا 106).

    وابسته‌ها