علم غیب (آگاهی سوم): تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR14794J1.jpg | عنوان = علم غیب (آگاهی سوم) | عنوانهای دیگر = آگاهی سوم یا علم غیب | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سبحانی تبریزی، جعفر (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = /س2ع8 223/34 BP | موضوع =ائمه اثنا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/س2ع8 223/34 BP | ||
| موضوع =ائمه اثناعشر - پیشگوییها - چهارده معصوم - غیب گویی - غیب گویی (اسلام) | | موضوع =ائمه اثناعشر - پیشگوییها - چهارده معصوم - غیب گویی - غیب گویی (اسلام) | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = مؤسسه امام صادق | | ناشر = مؤسسه امام صادق علیهالسلام | ||
| مکان نشر = ایران - قم | | مکان نشر = ایران - قم | ||
| سال نشر = 1386ش | | سال نشر = 1386ش | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| علم غیب (ابهامزدایی)}} | |||
'''آگاهی سوم یا علم غیب'''، نوشته متکلم و مرجع تقلید شیعه؛ [[جعفر سبحانی]] (متولد 1308ش.)، دانایی غیرعادی پیامبران الهی و امامان دوازدهگانه را نسبت به مسائل پنهانی از دیدگاه اعتقادی بررسی کرده و به پرسشهای مطرح در این زمینه پاسخ داده است. نام دیگر این اثر، | '''آگاهی سوم یا علم غیب'''، نوشته متکلم و مرجع تقلید شیعه؛ [[جعفر سبحانی]] (متولد 1308ش.)، دانایی غیرعادی پیامبران الهی و امامان دوازدهگانه را نسبت به مسائل پنهانی از دیدگاه اعتقادی بررسی کرده و به پرسشهای مطرح در این زمینه پاسخ داده است. نام دیگر این اثر، علم غیب (آگاهی سوم) است. | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== | ||
مطالب در 12 بخش سامانیافته است. برخی از مباحث مهم مطرحشده عبارت است از: حقيقت غيب، امكان آگاهى انسان از غيب، گفتار دانشمندان پيرامون آگاهى پيامبر و امام از غيب، خبر غیبی در قرآن، خبرهاى غيبى | مطالب در 12 بخش سامانیافته است. برخی از مباحث مهم مطرحشده عبارت است از: حقيقت غيب، امكان آگاهى انسان از غيب، گفتار دانشمندان پيرامون آگاهى پيامبر و امام از غيب، خبر غیبی در قرآن، خبرهاى غيبى پيامبر(ص) و [[امام علی علیهالسلام|امام على عليهالسلام]]. | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
*دانشمندان شيعه همگى تصريح كردهاند كه آگاهى پيامبر و امام از غيب، ذاتى نيست و به تعليم الهى است و كسانى كه علم امامان(ع) را ذاتى و بدون تعليم الهى بدانند و تلقى كنند از | *دانشمندان شيعه همگى تصريح كردهاند كه آگاهى پيامبر و امام از غيب، ذاتى نيست و به تعليم الهى است و كسانى كه علم امامان(ع) را ذاتى و بدون تعليم الهى بدانند و تلقى كنند از غُلاة به شمار میآیند و اصولاً این عقیده مستلزم شرک است.<ref>متن کتاب، ص63.</ref> | ||
*[[جعفر سبحانی]] با استناد به روایت امام صادق(ع): "انّ الإمام إذا شاء أن يعلم علم."، تأکید کرده است: آگاهى پيامبر و امام بسان كسى است كه نامهاى همراه داشته باشد، هرگاه بخواهد از محتويات نامه آگاه گردد، مىتواند آن را بگشايد و از مضمون آن آگاه گردد و در مواردى كه پيامبر و امام هدف تير حوادث ناگوار و مصائب، قرار مىگرفتند بهخاطر اين بوده كه روى مصالحى نخواستهاند به علمى كه در كانون وجود آنان بوده توجه كنند و مصلحت الهى اقتضا مىكرده كه در اين موارد از اختيار خود استفاده ننمايند.<ref>همان، ص234.</ref> | *[[جعفر سبحانی]] با استناد به روایت [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]]: "انّ الإمام إذا شاء أن يعلم علم."، تأکید کرده است: آگاهى پيامبر و امام بسان كسى است كه نامهاى همراه داشته باشد، هرگاه بخواهد از محتويات نامه آگاه گردد، مىتواند آن را بگشايد و از مضمون آن آگاه گردد و در مواردى كه پيامبر و امام هدف تير حوادث ناگوار و مصائب، قرار مىگرفتند بهخاطر اين بوده كه روى مصالحى نخواستهاند به علمى كه در كانون وجود آنان بوده توجه كنند و مصلحت الهى اقتضا مىكرده كه در اين موارد از اختيار خود استفاده ننمايند.<ref>همان، ص234.</ref> | ||
==مآخذ نویسنده== | ==مآخذ نویسنده== | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==تاریخ تألیف== | ==تاریخ تألیف== | ||
نگارش مقدمه و متن اصلی کتاب حاضر در قم تاریخ 17 اسفند 1355ش. به پایان رسانده است.<ref>مقدمه | نگارش مقدمه و متن اصلی کتاب حاضر در قم تاریخ 17 اسفند 1355ش. به پایان رسانده است.<ref>مقدمه کتاب، ص21 و متن کتاب، ص235.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[علم غیب]] | |||
[[العلم بالغيب]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
| خط ۵۷: | خط ۶۱: | ||
[[رده:مباحث خاص کلامی]] | [[رده:مباحث خاص کلامی]] | ||
[[رده:امامت]] | [[رده:امامت]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1401 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1401 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۴۹
آگاهی سوم یا علم غیب، نوشته متکلم و مرجع تقلید شیعه؛ جعفر سبحانی (متولد 1308ش.)، دانایی غیرعادی پیامبران الهی و امامان دوازدهگانه را نسبت به مسائل پنهانی از دیدگاه اعتقادی بررسی کرده و به پرسشهای مطرح در این زمینه پاسخ داده است. نام دیگر این اثر، علم غیب (آگاهی سوم) است.
| علم غیب (آگاهی سوم) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبحانی تبریزی، جعفر (نويسنده) |
| عنوانهای دیگر | آگاهی سوم یا علم غیب |
| ناشر | مؤسسه امام صادق علیهالسلام |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1386ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 964-357-194-7 |
| موضوع | ائمه اثناعشر - پیشگوییها - چهارده معصوم - غیب گویی - غیب گویی (اسلام) |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س2ع8 223/34 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، علم غیب (ابهامزدایی) را ببینید.
هدف و روش
نویسنده بهخاطر احساس وظيفه، این کتاب را تألیف کرده و کوشیده است پرسشهای اعتقادی را با دلايل عقلى و نقلى پاسخ دهد و از اندیشههای فیلسوفان اسلامی و داورىهاى دانشمندان علوم طبيعى بهره ببرد و مسائل را از ابعاد گوناگون بررسی کند.[۱]
ساختار و محتوا
مطالب در 12 بخش سامانیافته است. برخی از مباحث مهم مطرحشده عبارت است از: حقيقت غيب، امكان آگاهى انسان از غيب، گفتار دانشمندان پيرامون آگاهى پيامبر و امام از غيب، خبر غیبی در قرآن، خبرهاى غيبى پيامبر(ص) و امام على عليهالسلام.
نمونه مباحث
- دانشمندان شيعه همگى تصريح كردهاند كه آگاهى پيامبر و امام از غيب، ذاتى نيست و به تعليم الهى است و كسانى كه علم امامان(ع) را ذاتى و بدون تعليم الهى بدانند و تلقى كنند از غُلاة به شمار میآیند و اصولاً این عقیده مستلزم شرک است.[۲]
- جعفر سبحانی با استناد به روایت امام صادق(ع): "انّ الإمام إذا شاء أن يعلم علم."، تأکید کرده است: آگاهى پيامبر و امام بسان كسى است كه نامهاى همراه داشته باشد، هرگاه بخواهد از محتويات نامه آگاه گردد، مىتواند آن را بگشايد و از مضمون آن آگاه گردد و در مواردى كه پيامبر و امام هدف تير حوادث ناگوار و مصائب، قرار مىگرفتند بهخاطر اين بوده كه روى مصالحى نخواستهاند به علمى كه در كانون وجود آنان بوده توجه كنند و مصلحت الهى اقتضا مىكرده كه در اين موارد از اختيار خود استفاده ننمايند.[۳]
مآخذ نویسنده
نویسنده برای نگارش این اثر، افزون بر قرآن کریم، از 75 کتاب به زبان عربی و فارسی (فلسفی، کلامی، تفسیری، تاریخی، روایی و...) و چند کتاب و رساله دیگر (که نام و مشخصات و تعدادش مشخص نشده) استفاده کرده است.[۴]
تاریخ تألیف
نگارش مقدمه و متن اصلی کتاب حاضر در قم تاریخ 17 اسفند 1355ش. به پایان رسانده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.