شرح الحكم العطائیة: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سید حمید رضا حسینی هاشمی' به 'سید حمیدرضا حسینی هاشمی')
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۴۶: خط ۴۶:


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:تصوف و عرفان]]
[[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]]


[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید حمیدرضا حسینی هاشمی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۵

شرح الحكم العطائیة، نوشتۀ نورالدین بریفکانی(1200ق ـ 1268ق) در اندیشۀ صوفیانه است. وی -که بر طریقت قادریه است- بر کتاب حکم عطاء الله اسکندرانی(709ق) مالکی‌مذهب حاشیه زده است.

شرح الحكم العطائیة
شرح الحكم العطائیة
پدیدآورانبریفکا‌نی‌، نورالدین‌ (نويسنده) کزنی‌، محمد احمد مصطفی‌ (محقق)
عنوان‌های دیگربتلخیص الحكم
ناشرگنج کتاب
مکان نشرمصر - قاهره
سال نشر1983م
چاپ1
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
ب4ش4 283 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

حکم اسکندرانی از جایگاه بسیار بلندی در میان صوفیان برخوردار است تا جایی که شیخ محمد عبده آن را به جایگاه قرآن نزدیک می‌کند.[۱]بریفکانی در سال 1239ق این کتاب را برای ساده‌‎تر شدن حفظ عبارت‌ها و آسان‌شدن فهم آن‌ها و نیز درک جامع‌تر مراد مصنف در ابعاد کوچکتر به نظم درآورده و شرح‌هایی را بر آن افزوده است.

محمد احمد مصطفی کزنی از کتاب‌های دیگری -که در شرح حکم نوشته شده‌اند- برای صیانت از این کتاب استفاده کرده است. وی ضمن شرح زندگی‌ اسکندرانی، توضیح کوتاهی بر رساله‌های بیست‌گانۀ مؤلف آورده است. وی می‌گوید: رساله‌های بسیاری به زبان‌های عربی و فارسی از شیخ نورالدین گم ‌شده‌ است. اما بیست رساله –به زبان عربی- و دوازده رساله –به زبان فارسی- یافت شده است که بیشترشان در کتاب ملحم الاکباد از اسلام شوشی، کتاب فیض الجمال از حسن جبار و دو کتاب تذکرة الخلان و نهجة السلاک از محمد علی اتروشی گرد‌آمده‌اند.[۲]

او همچنین، موجزی از زندگی شیخ ابی اکبر شبلی، ابو یزید بسطامی، ابراهیم خواص، احمد بن ابوحواری را ضمیمه کرده است. کتاب علاوه بر به نظم درآوردن مکتوب‌ها و مناجات‌های ابن عطاء الله، در پایانش برخی از تخمیس‌های شیخ نورالدین را دربردارد. این اشعار یا از خودش –قصیدۀ منفرجه- بوده و یا بر قصیده شیخ عبدالغنی نابلسی به نظم درآمده و یا بر حاشیه تخمیس حسن افندی بزاز است که بر ابیات مناجاتی امام شافعی سروده شده است.[۳]

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص 111
  2. ر.ک: همان، ص 109-67
  3. ر.ک: متن کتاب، ص 375

منابع مقاله

  1. مقدمه کتاب
  2. متن کتاب.


وابسته‌ها