نذیر احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار = {{فهرست جعبه عمودی | [[مکاتیب سنایی]] | [[فرهنگ قواس]]|}} | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
دوره تحصیلات دبیرستانی را در سال ۱۹۳۴ به پایان برد. سپس در «دانشگاه لکهنو» در رشته زبان و ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت و در ۱۹۳۹م لیسانس گرفت. سپس در همان دانشگاه ادامه تحصیل داد و در ۱۹۴۵ با ارائه رساله خود تحت عنوان «احوال و آثار ظهوری تَرشیزی» با راهنمایی پروفسور حسن رضوی به درجه دکتری در ادبیات نایل آمد و در سال 1950 به‌عنوان استادیار، در دانشگاه لکهنو به کار مشغول شد. | دوره تحصیلات دبیرستانی را در سال ۱۹۳۴ به پایان برد. سپس در «دانشگاه لکهنو» در رشته زبان و ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت و در ۱۹۳۹م لیسانس گرفت. سپس در همان دانشگاه ادامه تحصیل داد و در ۱۹۴۵ با ارائه رساله خود تحت عنوان «احوال و آثار ظهوری تَرشیزی» با راهنمایی پروفسور [[حسن رضوی]] به درجه دکتری در ادبیات نایل آمد و در سال 1950 به‌عنوان استادیار، در دانشگاه لکهنو به کار مشغول شد. | ||
در سال 1950 با گذراندن رساله‌ای تحت عنوان «شعرای فارسی‌زبان عصر عادل شاه»، به مدرک فوق دکتری در ادبیات فارسی دست یافت و در بین سال‌های 56-1955 برای تکمیل مطالعات خود، به ایران سفر نمود و از محضر استادانی چون سعید | در سال 1950 با گذراندن رساله‌ای تحت عنوان «شعرای فارسی‌زبان عصر عادل شاه»، به مدرک فوق دکتری در ادبیات فارسی دست یافت و در بین سال‌های 56-1955 برای تکمیل مطالعات خود، به ایران سفر نمود و از محضر استادانی چون [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]]، [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|بدیع‌الزمان فروزانفر]]، [[صفا، ذبیح‌الله|ذبیح‌الله صفا]]، [[خانلری، پرویز|پرویز ناتل خانلری]] و محمد معین بهره‌ها برد. | ||
وی پس از بازگشت به هند، به استخدام دانشگاه علیگر درآمد و سال‌ها ریاست بخش زبان فارسی و دانشکده ادبیات را برعهده داشت و سرانجام در سال 1977 بازنشسته شد<ref>ر.ک: مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب</ref>. | وی پس از بازگشت به هند، به استخدام دانشگاه علیگر درآمد و سال‌ها ریاست بخش زبان فارسی و دانشکده ادبیات را برعهده داشت و سرانجام در سال 1977 بازنشسته شد<ref>ر.ک: مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب</ref>. | ||
| خط ۷۹: | خط ۸۰: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ | [[مکاتیب سنایی]] | ||
[[ | [[فرهنگ قواس]] | ||
[[دیوان خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی]] | |||
[[فرهنگ لسان الشعراء]] | [[فرهنگ لسان الشعراء]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط حسن باقی زاده]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط حسن باقی زاده]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۵
| نذیر احمد | |
|---|---|
 | |
| ولادت | 3 ژانویه 1915 |
| محل تولد | اُتراپرادش هند، هند |
| رحلت | روز یک‌شبه 19 اکتبر 2008 |
| مدفن | علیگر |
| طول عمر | 93 سال |
| پیشه | نویسنده، محقق، استاد و پژوهشگر زبان فارسی و حافظ‌شناس |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | |
نذیر احمد (1915-2008م)، نویسنده، محقق، استاد و پژوهشگر زبان فارسی و حافظ‌شناس.
ولادت
وی در 3 ژانویه 1915 در روستایی در اُتراپرادش هند متولد شد[۱].
تحصیلات
دوره تحصیلات دبیرستانی را در سال ۱۹۳۴ به پایان برد. سپس در «دانشگاه لکهنو» در رشته زبان و ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت و در ۱۹۳۹م لیسانس گرفت. سپس در همان دانشگاه ادامه تحصیل داد و در ۱۹۴۵ با ارائه رساله خود تحت عنوان «احوال و آثار ظهوری تَرشیزی» با راهنمایی پروفسور حسن رضوی به درجه دکتری در ادبیات نایل آمد و در سال 1950 به‌عنوان استادیار، در دانشگاه لکهنو به کار مشغول شد. در سال 1950 با گذراندن رساله‌ای تحت عنوان «شعرای فارسی‌زبان عصر عادل شاه»، به مدرک فوق دکتری در ادبیات فارسی دست یافت و در بین سال‌های 56-1955 برای تکمیل مطالعات خود، به ایران سفر نمود و از محضر استادانی چون سعید نفیسی، بدیع‌الزمان فروزانفر، ذبیح‌الله صفا، پرویز ناتل خانلری و محمد معین بهره‌ها برد.
وی پس از بازگشت به هند، به استخدام دانشگاه علیگر درآمد و سال‌ها ریاست بخش زبان فارسی و دانشکده ادبیات را برعهده داشت و سرانجام در سال 1977 بازنشسته شد[۲].
وی از بنیان‌گذاران انجمن استادان زبان فارسی هند است که خود نیز سال‌ها ریاست آن را برعهده داشت و تحقیقات گسترده‌ای را در زمینه ادبیات فارسی، تاریخ ادبیات و فرهنگ و تمدن ایران، تصحیح متون، فرهنگ‌نویسی، دستور زبان، زبان‌شناسی، نسخه‌شناسی، نقاشی، موسیقی، تصوف و عرفان به انجام رسانده است[۳].
وفات
او سرانجام در سن 93 سالگی در روز یک‌شبه 19 اکتبر 2008 در علیگر درگذشت[۴].
آثار
- تذکره علمای بلخ (اردو)؛
- تصحیح «دیوان سراجی» (فارسی)؛
- تصحیح «غزلیات حافظ» (فارسی)؛
- تصحیح «فرهنگ زفان گویا» (فارسی)؛
- تصحیح «لسان‌الشعراء» (اردو)؛
- تصحیح «مکاتیب سنایی» (فارسی)؛
- تصحیح «فرهنگ قواس» (فارسی)[۵].
پانویس
منابع مقاله
- صفایی، اکرم، مراسم بزرگداشت پروفسور دکتر نذیر احمد، تهران، اردیبهشت 82، مجله کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، مهر 1382، شماره 72 (1 صفحه - از 114 تا 114).
- Afzal Usmani. Prof. Nazir Ahmad: Legendary Persian Scholar and Teacher. Aligarh Movement
- پایگاه مؤسسه پژوهشی میراث مکتوب،