آشنایی با علم رجال (رحمانستایش): تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR52762J1.jpg | عنوان = آشنایی با علم رجال | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = رحمان ستایش، محمدکاظم (نويسنده) میرزایی، پوران ; تدوین (تدوین ) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = ر3آ5 114 BP | موضوع = |ناشر | ناشر...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'آشنايی با علم رجال (ابهام زدایی)' به 'آشنايی با علم رجال (ابهامزدایی)') |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR52762J1.jpg | | تصویر =NUR52762J1.jpg | ||
| عنوان = آشنایی با علم رجال | | عنوان =آشنایی با علم رجال | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[رحمان ستایش، محمدکاظم]] (نويسنده) | [[رحمان ستایش، محمدکاظم]] (نويسنده) | ||
[[میرزایی، پوران | [[میرزایی، پوران]] (تدوین) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =ر3آ5 114 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر = | ||
| سال نشر = 1384ش | | سال نشر =1384ش | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE52762AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE52762AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = 1 | | چاپ =1 | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 52762 | | کتابخانۀ دیجیتال نور =52762 | ||
| کتابخوان همراه نور = 52762 | | کتابخوان همراه نور =52762 | ||
| کد پدیدآور = 6064 | | کد پدیدآور =6064 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|آشنايی با علم رجال (ابهامزدایی)}} | |||
'''آشنایی با علم رجال'''، صورت مکتوب 20 جلسه از درسهای [[رحمانستایش، محمدکاظم|محمدکاظم رحمانستایش]] برای دانشجویان دانشگاه قرآن و حدیث است.هر جلسه از این دروس به شیوه آموزشی با بیان اهداف و مروری بر مطالب پیشین شروع شده و با خلاصه مباحث پایان یافته است. | |||
این مدرّس در دروس مذکور، مسائل مهمّی مانند زمینهها، تعاریف، اهداف، پیشینه و فواید دانش رجال، دلایل نیاز به این علم و ادله منکران آن، ادعای اعتبار احادیث کتب اربعه ([[الكافي (ط. دارالحديث)|کافی]]، [[من لايحضره الفقيه|من لایحضره الفقیه]]، [[تهذيب الأحكام|تهذیب]] و [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]])، نقش علم رجال در فقه، کلام، مطالعات تاریخی و قرآنی و مبانی اعتبار آرای رجالی را شناسایی و بررسی کرده است. | |||
[[رحمانستایش، محمدکاظم|محمدکاظم رحمانستایش]]، بعد از توضیح و نقد چهار تعریف برای علم رجال، جامعترین تعریف را معرفی کرده است: دانشی است که در آن از احوال راویان خبر واحد از معصومین(ع) از جهاتی که در رد و قبول روایات و تشخیص هویتشان هنگام اشتباه با دیگران مؤثر است، بحث میکند<ref>متن کتاب، ص13</ref>. | |||
[[رحمانستایش، محمدکاظم|رحمانستایش]] تأکید کرده است که فایدۀ دانش رجال، شناخت اعتبار سندی روایات است. حجیت و اعتبار خبر واحد وابسته است به وثوق و اطمینان به صدور آن خبر و مهمترین راه اثبات صدور، بررسی راویان حدیث است و دستیابی به میزان معتمد بودن آنها<ref>همان، ص50</ref>. | |||
این مدرّس با توضیح و نقد پنج مبنا برای حجیت آرای رجالی، مبنای پنجم را میپذیرد و در توضیحش میگوید: وثوق و اطمینان یعنی دست یافتن به حالتی که در اثر آن به احتمال خلاف آن التفاتی نمیشود. این حالت را علم عرفی و یقین عرفی هم میگویند. چه آنکه در علم و یقین عقلی، شخص به هیچ شکلی احتمال خلاف نمیدهد و نمیتواند این احتمال را تصور کند لکن مواردی که مردم بهصورت متعارف ادعای علم و یقین میکنند، غالباً اینگونه نیست که اصولاً احتمال خلاف علم و یقین خودشان را غیرممکن و محال بدانند ولکن در این موارد احتمال مخالف را آنقدر کمرنگ و ضعیف میشمارند که در عمل توجهی به آن نمیکنند. در مواردی که در خطابات عرفی، نامی از علم و یقین به میان آمده، مراد همین نوع عرفی از آنها است نه علم و یقین فلسفی و ریاضی<ref>همان، ص180</ref> او افزوده است: شیوۀ شناخت وثاقت یا ضعف راوی، تعبدی نیست بلکه عقلایی است<ref>همان، ص181</ref>. | |||
==پانویس== | |||
==پانویس == | |||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
متن کتاب. | |||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:حدیث]] | ||
[[رده:علم الحدیث]] | |||
[[رده:مباحث خاص علم الحدیث]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۳
آشنایی با علم رجال، صورت مکتوب 20 جلسه از درسهای محمدکاظم رحمانستایش برای دانشجویان دانشگاه قرآن و حدیث است.هر جلسه از این دروس به شیوه آموزشی با بیان اهداف و مروری بر مطالب پیشین شروع شده و با خلاصه مباحث پایان یافته است.
| آشنایی با علم رجال | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رحمان ستایش، محمدکاظم (نويسنده) میرزایی، پوران (تدوین) |
| سال نشر | 1384ش |
| چاپ | 1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ر3آ5 114 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
این مدرّس در دروس مذکور، مسائل مهمّی مانند زمینهها، تعاریف، اهداف، پیشینه و فواید دانش رجال، دلایل نیاز به این علم و ادله منکران آن، ادعای اعتبار احادیث کتب اربعه (کافی، من لایحضره الفقیه، تهذیب و استبصار)، نقش علم رجال در فقه، کلام، مطالعات تاریخی و قرآنی و مبانی اعتبار آرای رجالی را شناسایی و بررسی کرده است.
محمدکاظم رحمانستایش، بعد از توضیح و نقد چهار تعریف برای علم رجال، جامعترین تعریف را معرفی کرده است: دانشی است که در آن از احوال راویان خبر واحد از معصومین(ع) از جهاتی که در رد و قبول روایات و تشخیص هویتشان هنگام اشتباه با دیگران مؤثر است، بحث میکند[۱].
رحمانستایش تأکید کرده است که فایدۀ دانش رجال، شناخت اعتبار سندی روایات است. حجیت و اعتبار خبر واحد وابسته است به وثوق و اطمینان به صدور آن خبر و مهمترین راه اثبات صدور، بررسی راویان حدیث است و دستیابی به میزان معتمد بودن آنها[۲].
این مدرّس با توضیح و نقد پنج مبنا برای حجیت آرای رجالی، مبنای پنجم را میپذیرد و در توضیحش میگوید: وثوق و اطمینان یعنی دست یافتن به حالتی که در اثر آن به احتمال خلاف آن التفاتی نمیشود. این حالت را علم عرفی و یقین عرفی هم میگویند. چه آنکه در علم و یقین عقلی، شخص به هیچ شکلی احتمال خلاف نمیدهد و نمیتواند این احتمال را تصور کند لکن مواردی که مردم بهصورت متعارف ادعای علم و یقین میکنند، غالباً اینگونه نیست که اصولاً احتمال خلاف علم و یقین خودشان را غیرممکن و محال بدانند ولکن در این موارد احتمال مخالف را آنقدر کمرنگ و ضعیف میشمارند که در عمل توجهی به آن نمیکنند. در مواردی که در خطابات عرفی، نامی از علم و یقین به میان آمده، مراد همین نوع عرفی از آنها است نه علم و یقین فلسفی و ریاضی[۳] او افزوده است: شیوۀ شناخت وثاقت یا ضعف راوی، تعبدی نیست بلکه عقلایی است[۴].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.