با سالکان وادی نور: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR35644J1.jpg | عنوان = با سالکان وادی نور | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = نجفی قمشهای، قدرت الله (نويسنده) میر مسیب، مهدی (مصحح) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = /ن3ب2 188/8 BP | موضوع =حج - خاطرات - حج - شع...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[نجفی قمشهای، | [[نجفی قمشهای، قدرتالله]] (نويسنده) | ||
[[ | [[میرمسیب، سید مهدی]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''با سالکان وادی نور'''، از آثار قدرتالله نجفی قمشهای (متولد 1319ش)، شرح اسرار و حکمتهای مناسک حجّ در قالب نظم و نثر برای عموم مردم است. این مباحث با زبان ساده و گاه با لهجه عامیانه آمده و به گفته نویسنده، مناسک به زبان بچهها است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19 و 24</ref>. | '''با سالکان وادی نور'''، از آثار [[نجفی قمشهای، قدرتالله|قدرتالله نجفی قمشهای]] (متولد 1319ش)، شرح اسرار و حکمتهای مناسک حجّ در قالب نظم و نثر برای عموم مردم است. این مباحث با زبان ساده و گاه با لهجه عامیانه آمده و به گفته نویسنده، مناسک به زبان بچهها است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19 و 24</ref>. | ||
البته نویسنده میگوید: منظور از بچهها همه انسانها هستند<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | البته نویسنده میگوید: منظور از بچهها همه انسانها هستند<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>. | ||
نویسنده متواضعانه و صمیمانه تأکید کرده که مناسک حجّ را دستوپاشکسته برای بچهها با گویش محلّی سروده است<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص19</ref>. | نویسنده متواضعانه و صمیمانه تأکید کرده که مناسک حجّ را دستوپاشکسته برای بچهها با گویش محلّی سروده است<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص19</ref>. | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۷: | ||
این منظومه 296 بیتی با این بیت شروع شده است: | این منظومه 296 بیتی با این بیت شروع شده است: | ||
قدرتالله نجفی قمشهای در توضیح این بیت: | {{شعر}} | ||
{{ب|''بچّهها سفر خوشِ سفر خوشِ ''|2=''خاطرش تلخ و شیرین و تُرُشِ''<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>}} | |||
شیوه بچگى ما این بود'' | {{پایان شعر}} | ||
[[نجفی قمشهای، قدرتالله|قدرتالله نجفی قمشهای]] در توضیح این بیت: | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''بچهها گفته ما شیرین بود ''|2=''شیوه بچگى ما این بود''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
نوشته است: چون داستان این رساله در بیان بعضى از ظاهر و باطن حجّ و حقایق و معارفِ فهرستگونه سیر و سلوک بود، إنشاءالله براى همه شیرین افتاده باشد و این کلمات سبک و سنگین و چاق و لاغر را شیوه بچگى ما بدانید. بالاخره براى اینکه براى همگان دلنشین باشد، مثل بچهاى که مىخواهد تازه راه بیفتد و راهرو شود، ما افتانوخیزان و دستوپاشکسته شعر را گفتیم <ref>ر.ک: همان، ص404</ref>. | نوشته است: چون داستان این رساله در بیان بعضى از ظاهر و باطن حجّ و حقایق و معارفِ فهرستگونه سیر و سلوک بود، إنشاءالله براى همه شیرین افتاده باشد و این کلمات سبک و سنگین و چاق و لاغر را شیوه بچگى ما بدانید. بالاخره براى اینکه براى همگان دلنشین باشد، مثل بچهاى که مىخواهد تازه راه بیفتد و راهرو شود، ما افتانوخیزان و دستوپاشکسته شعر را گفتیم <ref>ر.ک: همان، ص404</ref>. | ||
نویسنده در توضیح این مصراع که «اگه غافل بشینیم دل مىسوزه»، نوشته است: امان از غفلت و خواب آن، که چه بلاى بزرگى است و چگونه هستی دل در این آتش بزرگ مىسوزد. خواجه عبدالله انصارى در | نویسنده در توضیح این مصراع که «اگه غافل بشینیم دل مىسوزه»، نوشته است: امان از غفلت و خواب آن، که چه بلاى بزرگى است و چگونه هستی دل در این آتش بزرگ مىسوزد. [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]] در «[[منازل السائرين]]»، اولین منزل و نخستین مرحله سیر و سلوک و عرفان عملى را بیدارى از خواب غفلت مىداند؛ زیرا با غفلت، هیچ سفرى نمىتوان انجام داد و اصلاً انسان غافل، مانند کسى است که در خواب سنگینى فرو رفته و هرچه به سر او بیاید، متوجه نمىشود، تا آنجا که دل بر اثر غفلت به آتش خدا سوزانده شود <ref>ر.ک: همان، ص59</ref>. | ||
نویسنده بعد ازگذشت 12 سال از سرودن مناسک حجّ، شرح بر این منظومه را در کنار کعبه، عید غدیر 1413ق، به پایان رسانده است <ref>ر.ک: همان، ص408</ref>. | نویسنده بعد ازگذشت 12 سال از سرودن مناسک حجّ، شرح بر این منظومه را در کنار کعبه، عید غدیر 1413ق، به پایان رسانده است <ref>ر.ک: همان، ص408</ref>. | ||
| خط ۶۵: | خط ۷۱: | ||
[[رده:روزه، اعتکاف، زکات، خمس، حج و عمره]] | [[رده:روزه، اعتکاف، زکات، خمس، حج و عمره]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۵
با سالکان وادی نور، از آثار قدرتالله نجفی قمشهای (متولد 1319ش)، شرح اسرار و حکمتهای مناسک حجّ در قالب نظم و نثر برای عموم مردم است. این مباحث با زبان ساده و گاه با لهجه عامیانه آمده و به گفته نویسنده، مناسک به زبان بچهها است[۱].
| با سالکان وادی نور | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نجفی قمشهای، قدرتالله (نويسنده) میرمسیب، سید مهدی (مصحح) |
| ناشر | سلمان آزاده |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1384ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | حج - خاطرات - حج - شعر - شعر مذهبی - قرن 14 - عربستان سعودی - سیر و سیاحت - قرن 20م. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ن3ب2 188/8 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
البته نویسنده میگوید: منظور از بچهها همه انسانها هستند[۲].
نویسنده متواضعانه و صمیمانه تأکید کرده که مناسک حجّ را دستوپاشکسته برای بچهها با گویش محلّی سروده است[۳].
این کتاب با اشعاری از نویسنده آغاز شده که در رثای 3 نفر سروده است:
- دختر 7 سالهاش که بر اثر سرطان از دنیا رفت؛
- برادرزادهاش حجتالاسلام حسن نجفی که در سال 1374ش با مرگ ناگهانی رحلت کرد؛
- شهید مرتضی باقی [۴].
این منظومه 296 بیتی با این بیت شروع شده است:
| بچّهها سفر خوشِ سفر خوشِ | خاطرش تلخ و شیرین و تُرُشِ[۵] |
قدرتالله نجفی قمشهای در توضیح این بیت:
| بچهها گفته ما شیرین بود | شیوه بچگى ما این بود |
نوشته است: چون داستان این رساله در بیان بعضى از ظاهر و باطن حجّ و حقایق و معارفِ فهرستگونه سیر و سلوک بود، إنشاءالله براى همه شیرین افتاده باشد و این کلمات سبک و سنگین و چاق و لاغر را شیوه بچگى ما بدانید. بالاخره براى اینکه براى همگان دلنشین باشد، مثل بچهاى که مىخواهد تازه راه بیفتد و راهرو شود، ما افتانوخیزان و دستوپاشکسته شعر را گفتیم [۶].
نویسنده در توضیح این مصراع که «اگه غافل بشینیم دل مىسوزه»، نوشته است: امان از غفلت و خواب آن، که چه بلاى بزرگى است و چگونه هستی دل در این آتش بزرگ مىسوزد. خواجه عبدالله انصارى در «منازل السائرين»، اولین منزل و نخستین مرحله سیر و سلوک و عرفان عملى را بیدارى از خواب غفلت مىداند؛ زیرا با غفلت، هیچ سفرى نمىتوان انجام داد و اصلاً انسان غافل، مانند کسى است که در خواب سنگینى فرو رفته و هرچه به سر او بیاید، متوجه نمىشود، تا آنجا که دل بر اثر غفلت به آتش خدا سوزانده شود [۷].
نویسنده بعد ازگذشت 12 سال از سرودن مناسک حجّ، شرح بر این منظومه را در کنار کعبه، عید غدیر 1413ق، به پایان رسانده است [۸].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.