سر الفتوح ناظر بر پرواز روح: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'قاضی تبریزی، سید علی' به 'قاضی طباطبایی تبریزی، سید علی') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| مکان نشر = ایران - مشهد مقدس | | مکان نشر = ایران - مشهد مقدس | ||
| سال نشر = 1435ق | | سال نشر = 1435ق | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE35499AUTOMATIONCODE،AUTOMATIONCODE37422AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = 1 | | چاپ = 1 | ||
| شابک = 978-600-5738-25-4 | | شابک = 978-600-5738-25-4 | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''سر الفتوح ناظر بر پرواز روح بهضمیمه رساله فقهای حکیم'''، نوشته سید محمدحسین حسینی | '''سر الفتوح ناظر بر پرواز روح بهضمیمه رساله فقهای حکیم'''، نوشته [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|سید محمدحسین حسینی طهرانی]]، معروف به [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|علامه طهرانی]] (1374-1305ش)، فیلسوف، عارف و فقیه شیعه است. سر الفتوح نقدی بر کتاب پرواز روح از [[سید حسن ابطحی]] (1394-1314ش) است که در آن به شرح ۴ سال آشنایی نزدیکش با حاج ملا آقاجان زنجانی و نیز به شرح زندگی برخی استادانش پرداخته است. | ||
«سر الفتوح»، در حیات طهرانی به چاپ نرسید. پس از وی، فرزند او، سید محمد حسین حسینی طهرانی، تعلیقههایی بر آن افزود.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص79</ref> | «سر الفتوح»، در حیات [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|طهرانی]] به چاپ نرسید. پس از وی، فرزند او، سید محمد حسین حسینی طهرانی، تعلیقههایی بر آن افزود.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص79</ref> | ||
طهرانی در سه محور به نقد کتاب میپردازد: نخست: در باره بینیازی از استاد و مربی کامل در سیر و سلوک، دوم: درباره انتقاد از خواندن دانش فلسفه، و سوم: در باره نهایت سیر که به شناخت ولی مطلق -حضرت حجت(عج)-منتهی میشود.<ref>ر.ک: همان، ص23-21</ref> او اشارهای نیز به استاد و مراد ابطحی، حاج ملا آقا جان زنجانی، میکند و به برخی اشتباهات او در پاسخ به شاگردان سید علی قاضی میپردازد.<ref>ر.ک: همان، ص110</ref> | [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|طهرانی]] در سه محور به نقد کتاب میپردازد: نخست: در باره بینیازی از استاد و مربی کامل در سیر و سلوک، دوم: درباره انتقاد از خواندن دانش فلسفه، و سوم: در باره نهایت سیر که به شناخت ولی مطلق -حضرت حجت(عج)-منتهی میشود.<ref>ر.ک: همان، ص23-21</ref> او اشارهای نیز به استاد و مراد ابطحی، حاج ملا آقا جان زنجانی، میکند و به برخی اشتباهات او در پاسخ به شاگردان [[قاضی طباطبایی تبریزی، سید علی|سید علی قاضی]] میپردازد.<ref>ر.ک: همان، ص110</ref> | ||
این اثر به ظاهر کم حجم، با قلمی تخصصی برای مخاطبان خاص نوشته شده است. از این رو، گاه برخی از واژههای دشوار، کلمات عربی و برخی واژگان غیرزنده در زبان کنونی از سرعت مطالعۀ این نوشتار میکاهند.<ref>ر.ک: همان، ص66</ref> | این اثر به ظاهر کم حجم، با قلمی تخصصی برای مخاطبان خاص نوشته شده است. از این رو، گاه برخی از واژههای دشوار، کلمات عربی و برخی واژگان غیرزنده در زبان کنونی از سرعت مطالعۀ این نوشتار میکاهند.<ref>ر.ک: همان، ص66</ref> | ||
==فقهای حکیم==نوشته سید محمد حسین حسینی | ==فقهای حکیم== | ||
نوشته [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|سید محمد حسین حسینی طهرانی]]، معروف به [[حسینی طهرانی، سید محمدحسین|علامه طهرانی]] (1374ش-1305ش) فیلسوف، عارف و فقیه شیعه است که با مقدمه و تعلیقههای فرزند او، سید محمد حسین حسینی طهرانی، چاپ شده است. نویسنده در این کتاب به جایگاه دانش حکمت و فلسفه در اسلام پرداخته و خواسته است دیدگاه برخی عالمان دین را که با این دانش میستیزند، نقد کند.<ref>ر.ک: همان، ص160</ref>در مقدمه کتاب، آیههایی که واژه حکمت در آنها آمده، معنایابی شده است و دیدگاه برخی از عالمان معاصر درباره آنها و نیز نگاه علامه مجلسی به حکیمان و فیلسوفان آورده شده است.<ref>ر.ک: همان، ص160 و 166 و 168 و 179</ref> | |||
نویسنده نیز فقیهانی را که دانش حکمت را آموختهاند، برمیشمرد.<ref>ر.ک: همان، ص220-200</ref>و به این نکته گوشزد میکند که بدون درک عقلی از آیههای قرآن نمیتوان به فهم صائبی از این مصحف کریم دستیافت.<ref>ر.ک: همان، ص225-223</ref>و آدمی با استغناگرفتن از برهانهای عقلی، خود را از درک استدلالهای عقلی که در روایتها و احادیث آمده است، محروم میکند.<ref>ر.ک: همان، ص228</ref> | نویسنده نیز فقیهانی را که دانش حکمت را آموختهاند، برمیشمرد.<ref>ر.ک: همان، ص220-200</ref>و به این نکته گوشزد میکند که بدون درک عقلی از آیههای قرآن نمیتوان به فهم صائبی از این مصحف کریم دستیافت.<ref>ر.ک: همان، ص225-223</ref>و آدمی با استغناگرفتن از برهانهای عقلی، خود را از درک استدلالهای عقلی که در روایتها و احادیث آمده است، محروم میکند.<ref>ر.ک: همان، ص228</ref> | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۷: | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:سرگذشتنامهها]] | ||
[[رده:سرگذشتنامههای فردی]] | |||
[[رده:علما و ائمه]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۰۹
سر الفتوح ناظر بر پرواز روح بهضمیمه رساله فقهای حکیم، نوشته سید محمدحسین حسینی طهرانی، معروف به علامه طهرانی (1374-1305ش)، فیلسوف، عارف و فقیه شیعه است. سر الفتوح نقدی بر کتاب پرواز روح از سید حسن ابطحی (1394-1314ش) است که در آن به شرح ۴ سال آشنایی نزدیکش با حاج ملا آقاجان زنجانی و نیز به شرح زندگی برخی استادانش پرداخته است.
| سر الفتوح ناظر بر پرواز روح | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی طهرانی، محمدحسین (نويسنده) |
| عنوانهای دیگر | رساله فقهای حکیم |
| ناشر | علامه طباطبايی |
| مکان نشر | ایران - مشهد مقدس |
| سال نشر | 1435ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-5738-25-4 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | آ7 الف2083 55/3 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
«سر الفتوح»، در حیات طهرانی به چاپ نرسید. پس از وی، فرزند او، سید محمد حسین حسینی طهرانی، تعلیقههایی بر آن افزود.[۱]
طهرانی در سه محور به نقد کتاب میپردازد: نخست: در باره بینیازی از استاد و مربی کامل در سیر و سلوک، دوم: درباره انتقاد از خواندن دانش فلسفه، و سوم: در باره نهایت سیر که به شناخت ولی مطلق -حضرت حجت(عج)-منتهی میشود.[۲] او اشارهای نیز به استاد و مراد ابطحی، حاج ملا آقا جان زنجانی، میکند و به برخی اشتباهات او در پاسخ به شاگردان سید علی قاضی میپردازد.[۳]
این اثر به ظاهر کم حجم، با قلمی تخصصی برای مخاطبان خاص نوشته شده است. از این رو، گاه برخی از واژههای دشوار، کلمات عربی و برخی واژگان غیرزنده در زبان کنونی از سرعت مطالعۀ این نوشتار میکاهند.[۴]
فقهای حکیم
نوشته سید محمد حسین حسینی طهرانی، معروف به علامه طهرانی (1374ش-1305ش) فیلسوف، عارف و فقیه شیعه است که با مقدمه و تعلیقههای فرزند او، سید محمد حسین حسینی طهرانی، چاپ شده است. نویسنده در این کتاب به جایگاه دانش حکمت و فلسفه در اسلام پرداخته و خواسته است دیدگاه برخی عالمان دین را که با این دانش میستیزند، نقد کند.[۵]در مقدمه کتاب، آیههایی که واژه حکمت در آنها آمده، معنایابی شده است و دیدگاه برخی از عالمان معاصر درباره آنها و نیز نگاه علامه مجلسی به حکیمان و فیلسوفان آورده شده است.[۶]
نویسنده نیز فقیهانی را که دانش حکمت را آموختهاند، برمیشمرد.[۷]و به این نکته گوشزد میکند که بدون درک عقلی از آیههای قرآن نمیتوان به فهم صائبی از این مصحف کریم دستیافت.[۸]و آدمی با استغناگرفتن از برهانهای عقلی، خود را از درک استدلالهای عقلی که در روایتها و احادیث آمده است، محروم میکند.[۹]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب