تذکره نشتر عشق: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'کتاب شناسی' به 'کتاب‌شناسی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'تذکره (ابهام زدایی)' به 'تذکره (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[عاشقی عظیم آبادی، حسینقلی خان بن علی خان ]] (نويسنده) | [[عاشقی عظیم آبادی، حسینقلی خان بن علی خان]] (نويسنده) | ||
[[حاج سیدجوادی، کمال]] (مصحح) | [[حاج سیدجوادی، کمال]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/ع2ت4 9221/5 PIR | ||
| موضوع =شاعران هندی (فارسی زبان) - قرن 13ق. - سرگذشت‌نامه - شعر فارسی - شاعران هندی - سرگذشت‌نامه و کتاب‌شناسی - شعر فارسی - مجموعهها | | موضوع =شاعران هندی (فارسی زبان) - قرن 13ق. - سرگذشت‌نامه - شعر فارسی - شاعران هندی - سرگذشت‌نامه و کتاب‌شناسی - شعر فارسی - مجموعهها | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|تذکره ( | {{کاربردهای دیگر|تذکره (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''تذکره نشتر عشق'''، نوشته [[عاشقی عظیم آبادی، حسینقلی خان بن علی خان|حسین‌قلی‌خان عظیم‌آبادی]] (1194- زنده تا سال 1250ق)، متخلص به عاشقی و از پیروان مذهب شیعه اثناعشری است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ج1، ص5</ref>. این کتاب در موضوع ادبیات (شعر فارسی – شاعران هندی) به نگارش درآمده و توسط [[حاج سیدجوادی، کمال|سید کمال حاج‌سیدجوادی]] تصحیح شده و تعلیقاتی بر آن افزوده شده است. | '''تذکره نشتر عشق'''، نوشته [[عاشقی عظیم آبادی، حسینقلی خان بن علی خان|حسین‌قلی‌خان عظیم‌آبادی]] (1194- زنده تا سال 1250ق)، متخلص به عاشقی و از پیروان مذهب شیعه اثناعشری است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ج1، ص5</ref>. این کتاب در موضوع ادبیات (شعر فارسی – شاعران هندی) به نگارش درآمده و توسط [[حاج سیدجوادی، کمال|سید کمال حاج‌سیدجوادی]] تصحیح شده و تعلیقاتی بر آن افزوده شده است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۰
| تذکره نشتر عشق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عاشقی عظیم آبادی، حسینقلی خان بن علی خان (نويسنده) حاج سیدجوادی، کمال (مصحح) |
| ناشر | مرکز پژوهشی ميراث مکتوب |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1391ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-600-203-045-0 |
| موضوع | شاعران هندی (فارسی زبان) - قرن 13ق. - سرگذشت‌نامه - شعر فارسی - شاعران هندی - سرگذشت‌نامه و کتاب‌شناسی - شعر فارسی - مجموعهها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /ع2ت4 9221/5 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تذکره نشتر عشق، نوشته حسین‌قلی‌خان عظیم‌آبادی (1194- زنده تا سال 1250ق)، متخلص به عاشقی و از پیروان مذهب شیعه اثناعشری است[۱]. این کتاب در موضوع ادبیات (شعر فارسی – شاعران هندی) به نگارش درآمده و توسط سید کمال حاج‌سیدجوادی تصحیح شده و تعلیقاتی بر آن افزوده شده است.
نویسنده در سال 1224ق آغاز به نگارش این اثر کرده و آن را در سال 1233ق به پایان رسانده است[۲]. وی هدف خود را از نگارش کتاب ارائه تذکره‌ای با محتوای اشعار و کلام عاشقانه برای طالبان این نوع ادبیات در کنار تذکره‌های موجود دیگر دانسته است[۳].
نویسنده در تدوین این اثر از منابعی متعدد با موضوعات مختلف استفاده کرده است. این منابع شامل تذکره‌های شعر فارسی، که بیشتر در شبه قاره هند نوشته شده، کتاب‌های تراجم که شامل شرح حال عارفان و شاعران است، کتاب‌های تاریخ شبه قاره و تاریخ‌های عمومی و فرهنگ‌های فارسی نگاشته‌شده در هند است[۴].
وی در مقدمه به نام سی‌ودو کتاب که در تدوین این اثر از آنها بهره گرفته، اشاره کرده است[۵].
اثر یادشده مشتمل بر شرح حال و گزیده اشعار عاشقانه یک‌هزاروچهارصدوهشتاد شاعر پارسی‌گوی، از شاعران متقدم تا شاعرانی که هم‌عصر مؤلف بوده‌اند، به‌ویژه شاعران شبه قاره هند است. نویسنده به شرح حال برخی از شاعران به‌صورت مختصر و برخی دیگر، خصوصا شاعران هم‌عصر خود به‌تفصیل پرداخته است. گاهی از خلال مطالبی که نویسنده در شرح حال یک شاعر نگاشته، می‌توان به تاریخ اجتماعی و فرهنگ عمومی آن دوره واقف شد[۶].
تذکره نشتر عشق، علاوه بر نثر آهنگین آن، که به جهت بهره‌گیری از شیوه هندی و تعبیرات آن و بازی با کلمات است، در نوع خود آخرین تذکره متنوع و گسترده شعر فارسی در شبه قاره است و آن را باید ناسخ دیگر تذکره‌ها دانست. نویسنده، توانسته این مسئولیت را به‌نحو احسن انجام دهد و این ویژگی ممتاز و درخشان اثر خود را در جای‌جای کتاب بنمایاند. وی توانسته بهترین گزیده‌های اشعار را فراهم آورد و مجموعه‌ای متنوع بنگارد. این گنجینه شعر که متعلق به شاعران شبه قاره هند است که دیوان و آثار آنها اکنون نایاب و غیر قابل دسترس است، اهمیت اثر را دوچندان می‌کند[۷].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه مؤلف و مصحح.