فرح الأسماع برخص السماع: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR75004J1.jpg | عنوان = فرح الأسماع برخص السماع | عنوانهای دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = تونسی، محمد شاذلی (نويسنده) رحمونی، محمد شریف (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = | موضوع = |ناشر | ناشر = الدا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''فرح الأسماع برخص السماع'''، نوشته محمد بن أحمد بن محمد بن داود بن سلامة التونسي المالكي، | '''فرح الأسماع برخص السماع'''، نوشته [[تونسی، محمد شاذلی|محمد بن أحمد بن محمد بن داود بن سلامة التونسي المالكي، الشاذلي]]، مشهور به [[تونسی، محمد شاذلی|ابن زغدان]](882ق – 820ق) با تحقيق و مقدمۀ [[رحمونی، محمد شریف|محمد الشريف الرحمونی]] چاپ شده است. | ||
این کتاب از یک مقدمه، سه فصل و خاتمه شکل گرفته است. مصنف در همان مقدمه به مباح بودن سماع و غناء تصریح کرده است. | این کتاب از یک مقدمه، سه فصل و خاتمه شکل گرفته است. مصنف در همان مقدمه به مباح بودن سماع و غناء تصریح کرده است. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
فصل دوم به موضوع رقص و کسانی که اینگونه مجلسهای سماع همراه با دف و فلوت را درمییابند، ویژه شده و آرای فقیهان در رد و اثباتشان آمده است.<ref>ر.ک: همان، ص 67</ref> فصل دیگر به جایگاه سماع و نقش آن در زندگی صوفیان برجسته ویژگی یافته است.<ref>ر.ک: همان، ص 73</ref> | فصل دوم به موضوع رقص و کسانی که اینگونه مجلسهای سماع همراه با دف و فلوت را درمییابند، ویژه شده و آرای فقیهان در رد و اثباتشان آمده است.<ref>ر.ک: همان، ص 67</ref> فصل دیگر به جایگاه سماع و نقش آن در زندگی صوفیان برجسته ویژگی یافته است.<ref>ر.ک: همان، ص 73</ref> | ||
مصنف در پایان کتابش به این پرسش پاسخ داده است که آیا عذاب الهی برای کسی که علمای اسلام در کار او -مانند سماع و موسیقی- احکام گوناگونی از جواز و حرمت دارند، روا است یا نه؟<ref>ر.ک: همان، ص 85</ref> این کتاب دارای | مصنف در پایان کتابش به این پرسش پاسخ داده است که آیا عذاب الهی برای کسی که علمای اسلام در کار او -مانند سماع و موسیقی- احکام گوناگونی از جواز و حرمت دارند، روا است یا نه؟<ref>ر.ک: همان، ص 85</ref> این کتاب دارای پیوستهایی نیز در همان موضوع سماع و رقص است.<ref>ر.ک: پیوست کتاب، ص 94</ref> | ||
فهرست محتوا، آیات، احادیث، اعلام، جایها، اصطلاحات صوفیه، آلات موسیقی و کتابنامه در پایان کتاب آمده است. | فهرست محتوا، آیات، احادیث، اعلام، جایها، اصطلاحات صوفیه، آلات موسیقی و کتابنامه در پایان کتاب آمده است. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید حمیدرضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۹
فرح الأسماع برخص السماع، نوشته محمد بن أحمد بن محمد بن داود بن سلامة التونسي المالكي، الشاذلي، مشهور به ابن زغدان(882ق – 820ق) با تحقيق و مقدمۀ محمد الشريف الرحمونی چاپ شده است.
| فرح الأسماع برخص السماع | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | تونسی، محمد شاذلی (نويسنده) رحمونی، محمد شریف (محقق) |
| ناشر | الدار العربية للکتاب |
| مکان نشر | لیبی - طرابلس |
| سال نشر | 1985م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
این کتاب از یک مقدمه، سه فصل و خاتمه شکل گرفته است. مصنف در همان مقدمه به مباح بودن سماع و غناء تصریح کرده است.
وی در نخستین فصل –که مهمترین فصلهای کتاب است- دلیلها و مستندهایش را آورده است. در این فصل گونههای غناء را توضیح میدهد: غنای بدون ابزار موسیقی؛ غنای همراه با دف و فلوت و غنای همراه با آنها. قسم نخست را بیشتر فقیهان با شرایطی جایز میدانند. دومی را برخی از علما جایز، برخی حرام و برخی نسبت به اینکه کاربرد دف در عروسی و ختنهسوران باشد و اینکه فلوت را چوپان به کار ببرد، قائل به تفصیل شدهاند. قسم سوم را قول مشهور از مذاهب چهارگانۀ اهل سنت حرام دانستهاند. البته، برخی نیز آن را جایز شمردهاند.[۱]
فصل دوم به موضوع رقص و کسانی که اینگونه مجلسهای سماع همراه با دف و فلوت را درمییابند، ویژه شده و آرای فقیهان در رد و اثباتشان آمده است.[۲] فصل دیگر به جایگاه سماع و نقش آن در زندگی صوفیان برجسته ویژگی یافته است.[۳]
مصنف در پایان کتابش به این پرسش پاسخ داده است که آیا عذاب الهی برای کسی که علمای اسلام در کار او -مانند سماع و موسیقی- احکام گوناگونی از جواز و حرمت دارند، روا است یا نه؟[۴] این کتاب دارای پیوستهایی نیز در همان موضوع سماع و رقص است.[۵] فهرست محتوا، آیات، احادیث، اعلام، جایها، اصطلاحات صوفیه، آلات موسیقی و کتابنامه در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- پیوست کتاب.