ترتیب السلوك: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ ترتیب السلوک را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به ترتیب السلوك منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ترتیب السلوك (ابهام زدایی)' به 'ترتیب السلوك (ابهامزدایی)') |
||
| (۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ابن عطاء الله اسکندری، احمد بن محمد]] (نويسنده) | [[ابن عطاء الله اسکندری، احمد بن محمد]] (نويسنده) | ||
[[زهری، خالد ]] (محقق) | [[زهری، خالد]] (محقق) | ||
[[غماری، علی بن میمون]] ( نويسنده) | [[غماری، علی بن میمون]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/الف2ت4 288 BP | ||
| موضوع =آداب طریقت - متون قدیمی تا قرن 14 - اخلاق اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 - اخلاق عرفانی - متون قدیمی تا قرن 14 - تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 | | موضوع =آداب طریقت - متون قدیمی تا قرن 14 - اخلاق اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 - اخلاق عرفانی - متون قدیمی تا قرن 14 - تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| ترتیب السلوك (ابهامزدایی)}} | |||
'''ترتيب السلوك'''، رسالهای منسوب به [[ابن عطاءالله اسکندری، احمد بن محمد|تاجالدین ابوالفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم بن عطاءالله سکندری]] (اسکندری) (حدود650-709ق)، از مشایخ طریقت شاذلیه به زبان عربی در عرفان و تصوف است. | |||
هر سه اثر توسط خالد | در ذیل این اثر، دو رساله دیگر نیز آمده: یکی، «رسالة في أدب العلم»، از نویسنده مزبور و دیگری «بيان فضل خيار الناس و الكشف عن مكر الوسواس»، اثر [[غماری، علی بن میمون|ابوالحسن علی بن میمون غماری]] (854-917ق)، از بزرگان صوفیه. | ||
هر سه اثر توسط [[زهری، خالد|خالد زهری]]، مقدمهنویسی و تحقیق شده است. | |||
محقق، رساله ترتيب السلوك را با توجه به سیاق دیگر نوشتههای مؤلف، تألیف وی نمیداند، بلکه آن را منسوب به وی میخواند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص7 و 8 و 15</ref>. | محقق، رساله ترتيب السلوك را با توجه به سیاق دیگر نوشتههای مؤلف، تألیف وی نمیداند، بلکه آن را منسوب به وی میخواند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص7 و 8 و 15</ref>. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۵: | ||
این رساله که توسط نویسنده یادشده نگاشته شده، به زبان عربی و در زمینه دستورات اخلاقی است. | این رساله که توسط نویسنده یادشده نگاشته شده، به زبان عربی و در زمینه دستورات اخلاقی است. | ||
محقق، این رساله را برخلاف رساله | محقق، این رساله را برخلاف رساله ترتيب السلوك، همسیاق با دیگر نوشتههای مؤلف میداند و نسبتش را به مؤلف صحیح میخواند<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص39</ref>. | ||
این رساله را که حاوی دستورالعملهای اخلاقی است، مؤلف از قاهره برای دوستانش در اسکندریه فرستاده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص45</ref>. | این رساله را که حاوی دستورالعملهای اخلاقی است، مؤلف از قاهره برای دوستانش در اسکندریه فرستاده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص45</ref>. | ||
قسمتی از متن رساله: | قسمتی از متن رساله: | ||
بدانید که خداوند متعال، انوار ملکوتش را در طاعات به ودیعه گذارده است؛ پس هرکس که گونهای از طاعات از او فوت شود و یا چیزی او را از موافقت طاعات بازدارد، به همان مقدار، فاقد نور الهی میشود؛ پس چیزی از طاعات را ترک نکنید<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>. | بدانید که خداوند متعال، انوار ملکوتش را در طاعات به ودیعه گذارده است؛ پس هرکس که گونهای از طاعات از او فوت شود و یا چیزی او را از موافقت طاعات بازدارد، به همان مقدار، فاقد نور الهی میشود؛ پس چیزی از طاعات را ترک نکنید<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>. | ||
در قسمت دیگری آمده است: | در قسمت دیگری آمده است: | ||
اذن دخول به ملکوت خدا داده نمیشود، مگر برای کسی که خود را از آفات بشری پاکیزه گرداند و قیام کند برای وفای به پاکیزگی از آفات بشری با عبودیت و تخلق به اخلاق الله و بینیازی از غیر خدا و تخلق به بندگی خدا با امتثال اوامر الهی و تسلیم شدن به احکام الهی<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>. | اذن دخول به ملکوت خدا داده نمیشود، مگر برای کسی که خود را از آفات بشری پاکیزه گرداند و قیام کند برای وفای به پاکیزگی از آفات بشری با عبودیت و تخلق به اخلاق الله و بینیازی از غیر خدا و تخلق به بندگی خدا با امتثال اوامر الهی و تسلیم شدن به احکام الهی<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>. | ||
==بيان فضل خيار الناس و الكشف عن مكر الوسواس== | ==بيان فضل خيار الناس و الكشف عن مكر الوسواس== | ||
اثر ابوالحسن علی بن میمون غماری (854-917ق)، از بزرگان صوفیه، رسالهای است به زبان عربی و مختصر، در بیان وسواس و راههای مقابله با آن. | اثر [[غماری، علی بن میمون|ابوالحسن علی بن میمون غماری]] (854-917ق)، از بزرگان صوفیه، رسالهای است به زبان عربی و مختصر، در بیان وسواس و راههای مقابله با آن. | ||
محقق، درباره این کتاب میگوید: | محقق، درباره این کتاب میگوید: | ||
محاسن این کتاب (در عین کمحجمی) بر دیوانهای بزرگ، فائق آمده است. ابن | محاسن این کتاب (در عین کمحجمی) بر دیوانهای بزرگ، فائق آمده است. [[غماری، علی بن میمون|ابن میمون]]، در این رساله، مسائل وسوسه را در موارد نافع برای تربیت روحی و طی طریقت محمدی، محدود کرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص65</ref>. | ||
در قسمتی از رساله آمده است: | در قسمتی از رساله آمده است: | ||
پس بدان که پایینترین درجه اخلاص، آن است که عبادت کنی درحالیکه عبادتت، سالم از همه خواطر باشد تا اینکه در قلبت، زمان اشتغال به عبادت، چیزی غیر معبودت نباشد و از او، همه ملک و ملکوت، منتفی باشد. پس حق تعالی در بعضی از سخنانش میفرماید: من بینیازترین شرکا، از شرکت هستم؛ پس اگر کسی عملی را انجام دهد و غیر مرا در آن، شریک سازد، آن را قبول نمیکنم<ref>ر.ک: متن کتاب، ص91</ref>. | پس بدان که پایینترین درجه اخلاص، آن است که عبادت کنی درحالیکه عبادتت، سالم از همه خواطر باشد تا اینکه در قلبت، زمان اشتغال به عبادت، چیزی غیر معبودت نباشد و از او، همه ملک و ملکوت، منتفی باشد. پس حق تعالی در بعضی از سخنانش میفرماید: من بینیازترین شرکا، از شرکت هستم؛ پس اگر کسی عملی را انجام دهد و غیر مرا در آن، شریک سازد، آن را قبول نمیکنم<ref>ر.ک: متن کتاب، ص91</ref>. | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۹: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:تصوف و عرفان]] | [[رده: تصوف و عرفان]] | ||
[[رده: | [[رده:طرائق صوفیه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید مصطفی حسینی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید مصطفی حسینی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۹
ترتيب السلوك، رسالهای منسوب به تاجالدین ابوالفضل احمد بن محمد بن عبدالکریم بن عطاءالله سکندری (اسکندری) (حدود650-709ق)، از مشایخ طریقت شاذلیه به زبان عربی در عرفان و تصوف است.
| ترتیب السلوک | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن عطاء الله اسکندری، احمد بن محمد (نويسنده)
زهری، خالد (محقق) غماری، علی بن میمون (نويسنده) |
| عنوانهای دیگر | بیان فضل خیار الناس و الکشف عن مکر الوسواس ** رساله فی ادب العلم |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1427ق - 2006م |
| چاپ | 2 |
| شابک | - |
| موضوع | آداب طریقت - متون قدیمی تا قرن 14 - اخلاق اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 - اخلاق عرفانی - متون قدیمی تا قرن 14 - تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2ت4 288 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
در ذیل این اثر، دو رساله دیگر نیز آمده: یکی، «رسالة في أدب العلم»، از نویسنده مزبور و دیگری «بيان فضل خيار الناس و الكشف عن مكر الوسواس»، اثر ابوالحسن علی بن میمون غماری (854-917ق)، از بزرگان صوفیه.
هر سه اثر توسط خالد زهری، مقدمهنویسی و تحقیق شده است.
محقق، رساله ترتيب السلوك را با توجه به سیاق دیگر نوشتههای مؤلف، تألیف وی نمیداند، بلکه آن را منسوب به وی میخواند[۱].
این رساله حاوی مطالبی است که سزاوار است سالک، سلوک خود را بر آنها بنا کند[۲].
در ابتدای رساله آمده است:
بنده مرید، واجب است که مجرد از دنیا باشد و چیزی را مالک نباشد و به ملزومات فرائض حق از جهت توحید و شرع، آگاه باشد و همیشه نفس و لباسش، طاهر و پاک باشد و آماده باشد برای پیمودن طریق حق با سکون در برابر سالکان طریق خدا و اقتدا به آنان در سیر و سلوکشان و ورود در سلک آنان و خود را مجرد کند برای خدا و مشغول چیزی غیر حق نباشد تا پیرویاش از سالکان برای وی مفید افتد و او را در جایگاه علمیاش ثابتقدم نماید[۳].
رسالة في أدب العلم
این رساله که توسط نویسنده یادشده نگاشته شده، به زبان عربی و در زمینه دستورات اخلاقی است.
محقق، این رساله را برخلاف رساله ترتيب السلوك، همسیاق با دیگر نوشتههای مؤلف میداند و نسبتش را به مؤلف صحیح میخواند[۴].
این رساله را که حاوی دستورالعملهای اخلاقی است، مؤلف از قاهره برای دوستانش در اسکندریه فرستاده است[۵].
قسمتی از متن رساله:
بدانید که خداوند متعال، انوار ملکوتش را در طاعات به ودیعه گذارده است؛ پس هرکس که گونهای از طاعات از او فوت شود و یا چیزی او را از موافقت طاعات بازدارد، به همان مقدار، فاقد نور الهی میشود؛ پس چیزی از طاعات را ترک نکنید[۶].
در قسمت دیگری آمده است:
اذن دخول به ملکوت خدا داده نمیشود، مگر برای کسی که خود را از آفات بشری پاکیزه گرداند و قیام کند برای وفای به پاکیزگی از آفات بشری با عبودیت و تخلق به اخلاق الله و بینیازی از غیر خدا و تخلق به بندگی خدا با امتثال اوامر الهی و تسلیم شدن به احکام الهی[۷].
بيان فضل خيار الناس و الكشف عن مكر الوسواس
اثر ابوالحسن علی بن میمون غماری (854-917ق)، از بزرگان صوفیه، رسالهای است به زبان عربی و مختصر، در بیان وسواس و راههای مقابله با آن.
محقق، درباره این کتاب میگوید: محاسن این کتاب (در عین کمحجمی) بر دیوانهای بزرگ، فائق آمده است. ابن میمون، در این رساله، مسائل وسوسه را در موارد نافع برای تربیت روحی و طی طریقت محمدی، محدود کرده است[۸].
در قسمتی از رساله آمده است:
پس بدان که پایینترین درجه اخلاص، آن است که عبادت کنی درحالیکه عبادتت، سالم از همه خواطر باشد تا اینکه در قلبت، زمان اشتغال به عبادت، چیزی غیر معبودت نباشد و از او، همه ملک و ملکوت، منتفی باشد. پس حق تعالی در بعضی از سخنانش میفرماید: من بینیازترین شرکا، از شرکت هستم؛ پس اگر کسی عملی را انجام دهد و غیر مرا در آن، شریک سازد، آن را قبول نمیکنم[۹].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.