حدیقة الحقیقة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| مکان نشر = ایران - تهران | | مکان نشر = ایران - تهران | ||
| سال نشر = 1343ش - 1964م | | سال نشر = 1343ش - 1964م | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE96509AUTOMATIONCODE،AUTOMATIONCODE115546AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| حديقة الحقيقة (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''حديقة الحقيقة'''، نوشته ابوالفتح محمد پسر شمس‌الدین مطهر پسر شیخ‌الاسلام احمد جامی، مشهور به ژنده‌پیل (536-440ق)، از صوفیان نامدار قرن پنجم و ششم است. این اثر زیر نظر [[یارشاطر، احسان|احسان یارشاطر]] (1399-1397ش) و به اهتمام [[موحد، محمدعلی|محمدعلی موحد]] (1302ش) عرضه شده است. | |||
حديقة الحقيقة، کتابی عرفانی است که در چهارده باب صورت‌بندی شده و نمایانگر اندیشه و اصول به‌کاررفته در خانقاه ژنده‌پیل است؛ مثلاً دیدگاه او را در باب سماع نشان داده و از اختلافی که میان محققان بر سر مخالفت او با این سنت خانقاهی است، پرده برمی‌دارد؛ به اینکه ژنده‌پیل نیز همچون محمد غزالی و هجویری، سماعی را که دستاویز فسق و فجور باشد، مردود می‌دانسته است<ref>ر.ک: دیباچه مترجم، ص18</ref>. | |||
این اثر مقام‌ها و منزل‌های طریقت و سلوک عرفانی را به شیوه [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصاری]] تنظیم کرده است؛ خواجه، مقام‌ها و منزل‌ها را با توجه به سه گروه از سالکان (مبتدی، متوسط و منتهی) درجه‌بندی سه‌گانه‌ای کرده است. این سلیقه را احمد جام به‌کار گرفته و علوم تصوف را بر همین سیاق به سه دسته عام، خاص و خاص الخاص قسمت کرده است<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>. | |||
این اثر از جهت آگاهی بر احوال و اندیشه‌های فرزندان [[ژنده‌پیل، احمد|شیخ جام]] و خاندان او مهم‌ترین مأخذی است که برای این زمانه باقی مانده است<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>. همچنین، حدیقه به‌لحاظ نثر فارسی، از نمونه‌های پخته و نغز است؛ به‌گونه‌ای که مقدمه و برخی از فصل‌های آن با بهترین و شیواترین نوشته‌های استادان تراز اول مقایسه می‌شود. البته این نسخه از حدیقه واژه‌های نادرست و آشفته‌ای نیز در بر دارد که در اینجا تصحیح شده‌اند و در قواعد املایی نیز از رسم‌الخط قدیمی عدول شده است<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. | |||
==پانویس== | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | |||
دیباچه مترجم. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[از دریا به رود: کندوکاوی در منابع اثرگذار بر سنایی در حدیقة الحقیقة و شریعة الطریقة]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1401 توسط سید حمیدرضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1401 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۳
| حدیقة الحقیقة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ژنده‌پیل، احمد بن ابوالحسن (نويسنده) موحد، محمدعلی (گردآورنده) |
| ناشر | بنگاه ترجمه و نشر کتاب |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1343ش - 1964م |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
حديقة الحقيقة، نوشته ابوالفتح محمد پسر شمس‌الدین مطهر پسر شیخ‌الاسلام احمد جامی، مشهور به ژنده‌پیل (536-440ق)، از صوفیان نامدار قرن پنجم و ششم است. این اثر زیر نظر احسان یارشاطر (1399-1397ش) و به اهتمام محمدعلی موحد (1302ش) عرضه شده است.
حديقة الحقيقة، کتابی عرفانی است که در چهارده باب صورت‌بندی شده و نمایانگر اندیشه و اصول به‌کاررفته در خانقاه ژنده‌پیل است؛ مثلاً دیدگاه او را در باب سماع نشان داده و از اختلافی که میان محققان بر سر مخالفت او با این سنت خانقاهی است، پرده برمی‌دارد؛ به اینکه ژنده‌پیل نیز همچون محمد غزالی و هجویری، سماعی را که دستاویز فسق و فجور باشد، مردود می‌دانسته است[۱].
این اثر مقام‌ها و منزل‌های طریقت و سلوک عرفانی را به شیوه خواجه عبدالله انصاری تنظیم کرده است؛ خواجه، مقام‌ها و منزل‌ها را با توجه به سه گروه از سالکان (مبتدی، متوسط و منتهی) درجه‌بندی سه‌گانه‌ای کرده است. این سلیقه را احمد جام به‌کار گرفته و علوم تصوف را بر همین سیاق به سه دسته عام، خاص و خاص الخاص قسمت کرده است[۲].
این اثر از جهت آگاهی بر احوال و اندیشه‌های فرزندان شیخ جام و خاندان او مهم‌ترین مأخذی است که برای این زمانه باقی مانده است[۳]. همچنین، حدیقه به‌لحاظ نثر فارسی، از نمونه‌های پخته و نغز است؛ به‌گونه‌ای که مقدمه و برخی از فصل‌های آن با بهترین و شیواترین نوشته‌های استادان تراز اول مقایسه می‌شود. البته این نسخه از حدیقه واژه‌های نادرست و آشفته‌ای نیز در بر دارد که در اینجا تصحیح شده‌اند و در قواعد املایی نیز از رسم‌الخط قدیمی عدول شده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
دیباچه مترجم.