ترجمه موسوعة النحو و الصرف و الاعراب: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به '') |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/ی7 م8041 6141 PJ | ||
| موضوع =زبان عربی - اعراب - زبان عربی - صرف و نحو | | موضوع =زبان عربی - اعراب - زبان عربی - صرف و نحو | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ترجمه موسوعة النحو و الصرف و الاعراب'''، نوشتۀ امیل بدیع یعقوب(1950م) و ترجمۀ قاسم بستانی و محمدرضا یوسفی است. این | '''ترجمه موسوعة النحو و الصرف و الاعراب'''، نوشتۀ [[یعقوب، امیل|امیل بدیع یعقوب]](متولد 1950م) و ترجمۀ [[بستانی، قاسم|قاسم بستانی]] و [[محمدرضا یوسفی]] است. این دائرةالمعارف برای آسانسازی آموزش زبان عربی تألیف شده است. | ||
هدف این دائرةالمعارف آسانسازی آموزش زبان عربی است تا دانشجویان این رشته به شناخت روانتری از دانش صرف و نحو در ادبیات عرب دستیازند و این لغت در چشمشان دشوار ننماید و به هراس و بیزاری از آن دچار نشوند. مؤلف از آوردن زندگینامه بزرگان شاخص این دانش پرهیز کرده است و خواهندگان را به کتابهای اعلام سمت و سو داده است. <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 1</ref> | |||
مطالب طبق حروف تهجی از همزه آغاز و با یاء (یومئذ) خاتمه مییابد. | |||
شیوۀ وی در باببندی کتاب این گونه است که: | شیوۀ وی در باببندی کتاب این گونه است که: | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۷: | ||
ب- همزه را بدون نگاه به پایۀ آن درج نموده و نیز الف مقصور و کشیده را یکسان انگاشته است. پ- واژههای مشدد را یک حرف به شمار آورده است. ت- تای کشیده و تای گرد را یکسان گرفته است. ج- چنانچه اصطلاح، مرکب اضافی و یا نعتی باشد، بر حسب نخستین واژه مرکب شده است؛ مانند اصطلاح اسم الصوت که پیش از اسماء اشاره و همچنین، واژه اسم که پیش از اسماء آمدهاند. | ب- همزه را بدون نگاه به پایۀ آن درج نموده و نیز الف مقصور و کشیده را یکسان انگاشته است. پ- واژههای مشدد را یک حرف به شمار آورده است. ت- تای کشیده و تای گرد را یکسان گرفته است. ج- چنانچه اصطلاح، مرکب اضافی و یا نعتی باشد، بر حسب نخستین واژه مرکب شده است؛ مانند اصطلاح اسم الصوت که پیش از اسماء اشاره و همچنین، واژه اسم که پیش از اسماء آمدهاند. | ||
ج- واژههایی را که در حروف مشترکند، برحسب اعرابشان با تقدم کسره، سپس ضمه، فتحه و ساکن رتبهبندی و درج کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص 2</ref> | ج- واژههایی را که در حروف مشترکند، برحسب اعرابشان با تقدم کسره، سپس ضمه، فتحه و ساکن رتبهبندی و درج کرده است. البته مؤلف همه مباحث صرف و نحو عربی را در این کتاب مطرح نکرده و در مورد برخی مسائل به تألیف دیگر خود ارجاع میدهد. <ref>ر.ک: همان، ص 2</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۳: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه کتاب | # مقدمه کتاب | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | |||
[[رده:مقالات مرداد 01 حسینی هاشمی]] | [[رده:مقالات مرداد 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۰۸
ترجمه موسوعة النحو و الصرف و الاعراب، نوشتۀ امیل بدیع یعقوب(متولد 1950م) و ترجمۀ قاسم بستانی و محمدرضا یوسفی است. این دائرةالمعارف برای آسانسازی آموزش زبان عربی تألیف شده است.
| ترجمه موسوعه النحو و الصرف و الاعراب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | یعقوب، امیل (نويسنده) بستانی، قاسم (محقق) |
| عنوانهای دیگر | موسوعه النحو و الصرف و الاعراب. فارسی |
| ناشر | الاعتصام |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1428ق |
| چاپ | 2 |
| شابک | - |
| موضوع | زبان عربی - اعراب - زبان عربی - صرف و نحو |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ی7 م8041 6141 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف این دائرةالمعارف آسانسازی آموزش زبان عربی است تا دانشجویان این رشته به شناخت روانتری از دانش صرف و نحو در ادبیات عرب دستیازند و این لغت در چشمشان دشوار ننماید و به هراس و بیزاری از آن دچار نشوند. مؤلف از آوردن زندگینامه بزرگان شاخص این دانش پرهیز کرده است و خواهندگان را به کتابهای اعلام سمت و سو داده است. [۱]
مطالب طبق حروف تهجی از همزه آغاز و با یاء (یومئذ) خاتمه مییابد.
شیوۀ وی در باببندی کتاب این گونه است که:
الف- هر واژهای را هماهنگ با خوانش -و نه بر اساس ریشۀ- آن رتبهبندی کرده است؛ مانند واژه تضمین، که آن را بر حسب حروف متوالیش (ت، ض، م، ی، ن) فهرست نموده است.
ب- همزه را بدون نگاه به پایۀ آن درج نموده و نیز الف مقصور و کشیده را یکسان انگاشته است. پ- واژههای مشدد را یک حرف به شمار آورده است. ت- تای کشیده و تای گرد را یکسان گرفته است. ج- چنانچه اصطلاح، مرکب اضافی و یا نعتی باشد، بر حسب نخستین واژه مرکب شده است؛ مانند اصطلاح اسم الصوت که پیش از اسماء اشاره و همچنین، واژه اسم که پیش از اسماء آمدهاند.
ج- واژههایی را که در حروف مشترکند، برحسب اعرابشان با تقدم کسره، سپس ضمه، فتحه و ساکن رتبهبندی و درج کرده است. البته مؤلف همه مباحث صرف و نحو عربی را در این کتاب مطرح نکرده و در مورد برخی مسائل به تألیف دیگر خود ارجاع میدهد. [۲]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب