انصاری نیسابوری، سلمان بن ناصر: تفاوت میان نسخه‌ها
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}}') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'انصاری (ابهام زدایی)' به 'انصاری (ابهام‌زدایی)') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|نیشابوری (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|نیشابوری (ابهام زدایی)}} | ||
{{کاربردهای دیگر| انصاری ( | {{کاربردهای دیگر| انصاری (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری''' (متوفای 512ق)، ملقب به امام‌المتکلمین، فقیه شافعى، مفسر، متکلم، زاهد و صوفى قرن پنجم هجری، در فقه از شاگردان امامالحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحب‌‌قدم و اهل عمل بود. از ابوالحسین عبدالغافر فارسى، ابوالحسن بن مکى، ابوالقاسم قشیرى و جماعتى دیگر روایت کرده و ابن سمعانى از وى اجازه روایت داشت. | '''ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری''' (متوفای 512ق)، ملقب به امام‌المتکلمین، فقیه شافعى، مفسر، متکلم، زاهد و صوفى قرن پنجم هجری، در فقه از شاگردان امامالحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحب‌‌قدم و اهل عمل بود. از ابوالحسین عبدالغافر فارسى، ابوالحسن بن مکى، ابوالقاسم قشیرى و جماعتى دیگر روایت کرده و ابن سمعانى از وى اجازه روایت داشت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۱
| نام | ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری |
|---|---|
| نام‌های دیگر | انصاري نيسابوري، سلمان بن ناصر
ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاري نيسابوري نيشابوري. نيسابوري، سلمان بن ناصر نيشابوري، سلمان بن ناصر |
| نام پدر | ناصر |
| متولد | قرن پنجم هجری |
| محل تولد | نیشابور |
| رحلت | 512ق |
| اساتید | فضل‌الله میهنی
ابوالحسن بن مکی عبدالغافر فارسی |
| برخی آثار | الغنية في الكلام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE15525AUTHORCODE |
ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری (متوفای 512ق)، ملقب به امام‌المتکلمین، فقیه شافعى، مفسر، متکلم، زاهد و صوفى قرن پنجم هجری، در فقه از شاگردان امامالحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحب‌‌قدم و اهل عمل بود. از ابوالحسین عبدالغافر فارسى، ابوالحسن بن مکى، ابوالقاسم قشیرى و جماعتى دیگر روایت کرده و ابن سمعانى از وى اجازه روایت داشت.
ولادت
«ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاری»، اصل وى از ارغیان، از قراى نیشابور بود. در نیشابور به دنیا آمد.
تحصیلات
علم حدیث و تصوف را در نزد ابوالقاسم قشیرى تحصیل کرد. سپس به حجاز و بغداد و شام مسافرت کرد و مشایخ آن روزگار را درک نمود. آنگاه به نیشابور بازگشت و ملازم امامالحرمین جوینى گردید. وى در فقه از شاگردان امامالحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحب‌‌قدم و اهل عمل بود[۱].
اساتید
اساتید وی عبارتند از:
الف)- در روایت حدیث:
- فضل‌الله میهنی؛
- ابوالحسن بن مکی؛
- عبدالغافر فارسی؛
- کریمه بنت احمد مروزیه.
ب)- در تصوف:
عبدالکریم بن هوازن بن عبدالملک بن طلحة بن ابوالقاسم قشیری نیشابوری.
ج)- در کلام:
ابوالمعالی جوینی[۲].
شاگردان
از جمله شاگردان وی می‌توان از افراد زیر نام برد:
- ابوالفتح شهرستانی؛
- ابوالقاسم رازی؛
- فرزندش ابوالفتح انصاری نیشابوری؛
- ابن سمعانی[۳].
وفات
وی در سال 512ق، در نیشابور درگذشت[۴].
آثار
- شرح الغنية في فروع الشافعية لابن سريج؛
- كتاب الطهارات في الفقه؛
- كتاب الضحايا؛
- كتاب في التفسير؛
- شرح الإرشاد امامالحرمین جوینى
- الغنية في الكلام[۵] در فقه شافعی
پانویس
- ↑ ر.ک: ناتل خانلری، یوسفی هروی، ج6، ص96
- ↑ ر.ک: همان، ص40-42
- ↑ ر.ک: همان، ص42-45
- ↑ ر.ک: انصاری نیشابوری، سلمان بن ناصر، ج1، ص53
- ↑ ر.ک: همان، ص45-46
منابع مقاله
- انصاری نیشابوری، ابوالقاسم سلمان بن ناصر، «الغنية في الكلام»، دارالسلام، قاهره، چاپ اول، 1431ق.
- ناتل خانلری، یوسفی هروی، «اثرآفرینان»، مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم، 1384.