عمری، علی بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شریف‌الرضی، محمد بن حسین' به 'شریف رضی، محمد بن حسین') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
مقام او در علم انساب به گونه‌اى است كه درباره او گفته‌اند: دانش نسب شناسى به او منتهى مى‌شود و خدا اين علم را براى او مسخّر كرده است. چنانكه عالمان بعدى علم انساب را عيال او دانسته‌و گفته‌اند هيچكس نيست كه سخنش را به او استناد ندهد. | مقام او در علم انساب به گونه‌اى است كه درباره او گفته‌اند: دانش نسب شناسى به او منتهى مى‌شود و خدا اين علم را براى او مسخّر كرده است. چنانكه عالمان بعدى علم انساب را عيال او دانسته‌و گفته‌اند هيچكس نيست كه سخنش را به او استناد ندهد. | ||
ابن صوفى با [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] معاصر بود و از محضر وى نيز بهره برده و از او و برادرش [[ | ابن صوفى با [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] معاصر بود و از محضر وى نيز بهره برده و از او و برادرش [[شریف رضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] حديث روايت كرده است. وى در 423ق از بصره به موصل مهاجرت كرد و در اين شهر همسر گزيد و ماندگار شد. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۱
| نام | عمری، علی بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن صوفی
ابوالحسن عمری ابوالغنائم العمری شریف عمری صاحب المجدی علوی عمری، علی بن محمد |
| نام پدر | محمد |
| متولد | دهه آخر قرن چهارم |
| محل تولد | بصره |
| رحلت | 460 ق |
| اساتید | ابوالحسن محمد مشهور به عبيدلى
ابوعلى بن شهاب عُكبرى ابن خداع مصرى |
| برخی آثار | المجدی في أنساب الطالبيين |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01475AUTHORCODE |
على بن محمد عمرى علوى (متوفای 460ق)، معروف به ابن صوفي عالم نسب شناس شيعه و مؤلف كتاب المجدي في أنساب الطالبيين
ولادت
نجم‌الدين ابوالحسن على بن ابى الغنائم محمد عمرى علوى در دهه آخر قرن چهارم در بصره متولد شد.
نسب او به عُمَر الاطراف فرزند حضرت علی عليه‌السلام مى‌رسد و از اين رو به عمرى شهرت دارد. پدر وى ابوالغنائم محمد نيز از عالمان انساب بود و نسب شناسى در خاندان ابن صوفى سابقه‌اى ديرين داشت
اساتيد
از كودكى به آموختن دانشهاى گوناگون و به ويژه نسب شناسى پرداخت و از محضر استادانى چون ابوالحسن محمد مشهور به عبيدلى، پدرش ابوالغنائم، ابوعبداللّه حسين بن محمد بن طباطبا علوى، ابوعلى بن شهاب عُكبرى، ابن خداع مصرى بهره برد.
وى براى كسب تجربه و دانش اندوزى به سرزمينها و شهرهاى بسيارى چون رمله، نصيبين، شام، ميّافارقين، مصر، عمان، كوفه و عكبرا مسافرت كرد و سرانجام در موصل درگذشت. ابن طاووس او را سرآمد نسب- شناسان روزگار خود شمرده است.
مقام او در علم انساب به گونه‌اى است كه درباره او گفته‌اند: دانش نسب شناسى به او منتهى مى‌شود و خدا اين علم را براى او مسخّر كرده است. چنانكه عالمان بعدى علم انساب را عيال او دانسته‌و گفته‌اند هيچكس نيست كه سخنش را به او استناد ندهد.
ابن صوفى با سيد مرتضى معاصر بود و از محضر وى نيز بهره برده و از او و برادرش سيد رضى حديث روايت كرده است. وى در 423ق از بصره به موصل مهاجرت كرد و در اين شهر همسر گزيد و ماندگار شد.
وفات
عمرى نسابه در حدود سال 460 در موصل در گذشت.
آثار
آثار منسوب به مؤلف المجدى عبارتند از: الرسائل، الشافي، العيون، المبسوط و المشجّر كه همه در علم انساب تدوين شده‌اند.