اصفهانی، محمدحسین بن محمدباقر: تفاوت میان نسخهها
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'اصفهانی (ابهام زدایی)' به 'اصفهانی (ابهامزدایی)') |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|محمدحسین اصفهانی ( | {{کاربردهای دیگر|محمدحسین اصفهانی (ابهامزدایی)}} | ||
'''محمدحسين اصفهانى''' (۱۲۶۶ - ۱۳۰۸ق) از علمای برجسته حوزه اصفهان، فرزند [[نجفی اصفهانی، محمدباقر|شیخ محمدباقر نجفی]] و نوه [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|شیخ محمدتقی نجفی اصفهانی]] صاحب «[[هداية المسترشدين في شرح أصول معالمالدين|هدایة المسترشدین]]» است. نسب او از جانب مادر به [[کاشفالغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر نجفی]] صاحب کشف الغطاء میرسد. | '''محمدحسين اصفهانى''' (۱۲۶۶ - ۱۳۰۸ق) از علمای برجسته حوزه اصفهان، فرزند [[نجفی اصفهانی، محمدباقر|شیخ محمدباقر نجفی]] و نوه [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|شیخ محمدتقی نجفی اصفهانی]] صاحب «[[هداية المسترشدين في شرح أصول معالمالدين|هدایة المسترشدین]]» است. نسب او از جانب مادر به [[کاشفالغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر نجفی]] صاحب کشف الغطاء میرسد. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۲۴
محمدحسين اصفهانى (۱۲۶۶ - ۱۳۰۸ق) از علمای برجسته حوزه اصفهان، فرزند شیخ محمدباقر نجفی و نوه شیخ محمدتقی نجفی اصفهانی صاحب «هدایة المسترشدین» است. نسب او از جانب مادر به شیخ جعفر نجفی صاحب کشف الغطاء میرسد.
| نام | اصفهانی، محمدحسین بن محمدباقر |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | شیخ محمدباقر نجفی |
| متولد | 1266ق |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 1308 ق |
| اساتید | ميرزا حبيبالله رشتى |
| برخی آثار | مجد البیان في تفسیر القرآن |
| کد مؤلف | AUTHORCODE24222AUTHORCODE |
ولادت
در دوم محرم الحرام 1266ق، در اصفهان به دنيا آمد. قبل از رسيدن به سن بلوغ مقدمات علوم را گذراند و پس از آن فقه و اصول را نزد پدر خواند. سپس جهت تكميل تحصيلات به حرم علوى هجرت كرد.[۱]
اساتيد
از اساتيد او مىتوانيم ميرزا حبيبالله رشتى، شيخ راضى نجفى، ميرزا محمدحسن شيرازى و ميرزا باقر شكى را برشماريم.[۲]
او بعد از طى مدارج علمى درسال 1296ق به اصفهان بازگشت. مدتها بعد در سال 1303ق بار ديگر به عتبات عاليات بازگشت و به تهذيب نفس پرداخت.
وفات
او در آغاز محرم 1308 ظهرهنگام، در سن 42 سالگى وفات كرد و در جوار حرم علوى به خاک سپرده شد.[۳]
ماده تاريخ وفاتش این است: «با حسین شهيد شد محشور».[۴]
برادرش حاج آقا نورالله نجفى در ماده تاريخ وفاتش این چنين گفت: «ثلم الإسلام ثلمة».[۵]
آثار
از آثار وى غير از تفسير مجدالبيان في تفسير القرآن، چند اثر ديگر نيز به جاى مانده است كه عبارتند از: رسالهاى در اصل برائت، رسالهاى در اثبات اعجاز قرآن، شرح شرايع الإسلام، رسائلى در فقه و اصول و رسالهاى در اصول عقايد.[۶]
پانويس
منابع مقاله
- نجفى اصفهانى، نورالله، مجد البيان في تفسير القرآن (مقدمه)، چاپ اول، مؤسسه البعثة، تهران، 1366ش.
- حسينى لرگانى، سيد محمد، معرفى تفسير مجد البيان، پايگاه کتابخانه، موزه و مركز اسناد مجلس شوراى اسلامى