جریانشناسی انتقادی عرفانهای نوظهور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/م6ج4 625 BL | ||
| موضوع =زندگی معنوی - عرفان - مطالعات تطبیقی - عرفان - نقد و تفسیر | | موضوع =زندگی معنوی - عرفان - مطالعات تطبیقی - عرفان - نقد و تفسیر | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''جریانشناسی انتقادی عرفانهای نوظهور'''، نوشته [[ | '''جریانشناسی انتقادی عرفانهای نوظهور'''، نوشته [[حمیدرضا مظاهری سیف]](1357ش) است. در این کتاب نظام فكری و پیام عمده جریانهای عرفانی آمده و ارزیابی شده است. | ||
مؤلف در جستجوی پاسخ به پرسشهایی است: اینکه، مبنای اندیشه و پیام اصلی افرادی مانند کوئیلو، اشو، دالای لاما، ماهاریشی و دیگران چیست؟ آیا نفس عرفان و اینگونه عرفانها به سرگشتگیهای انسان امروز پاسخ میدهد؟ آیا نظام عرفان دینی ما کاستیهایی دارد و اینگونه عرفانها چیزی به عرفان اصیل دینی میافزاید؟<ref>ر.ک: سخنی با خواننده، ص 18</ref> | |||
این کتاب | نویسنده در آغاز بخش نخست، تحلیلهای عمومی و بنیادین را در باره عرفانهای نوپدید انجام داده است. ازاینرو، وی مکتبهای کهن عرفانی را با معیار فطرت تحلیل نموده و آنها را بر اساس غایتهای سیر و سلوک عرفانی رتبهبندی و ارزیابی کرده است. مظاهری، اندیشههای رهبران برخی از این مکتبهای عرفانی، مانند ماهاریشی ماهش، باگوان اشو، پائولو کوئیلو و ولی هنگجی را نقد و بررسی میکند.<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص 24-23</ref>سپس، تجربه عرفانی را در شش مکتب شمنیسم، تائوئیسم، بودیسم، هندوئیسم، مسیحیت و اسلام تحلیل میکند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 144-97</ref> | ||
مظاهری در بخش دیگر، مبانی معنویتگرایی و شاخصهای عرفان پستمدرن و سکولار را تحلیل کرده است<ref>ر.ک: همان، ص، 165-145</ref>او معنویت را در آثار اشو، کوئیلو، فاون دافا (معنویت بدنگرا) و عرفان سرخپوستی بررسی کرده<ref>ر.ک: همان، ص، 360-184</ref>و به موضوع اسرار مرگ، وحدت با روح طبیعت و شاخصهای عرفانی در تجربه شمنیستی پرداخته است.<ref>ر.ک: همان، ص، 384-380</ref> | |||
این کتاب خلأهای معرفتی-تحلیلی در جغرافیای علمی-فرهنگی و كاستیهایی در نقد هر كدام از عرفانهای دروغین یا شبهعرفانها دارد. با این حال، محور انتقادی آن از نظر كمّی و كیفی، بیشتر و بهتر از برخی كتابها در این زمینهها است. این اثر با اشراف گروه اخلاق و تربيت و با پرسشهای توصیفی- تحلیلی و پاسخ به آنها به رشته تحرير درآمده است و پژوهش، پردازش و گزارش شده است و از این نظر امتیاز خاصی دارد.<ref>ر.ک: رودگر، محمدجواد، ص 453</ref> | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه | # مقدمه مؤلف | ||
# | # سخنی با خواننده | ||
# رودگر، محمدجواد، «سير و سلوک در قرآن»، مركز پژوهشهای اسلامي صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، قم، دفتر عقل، 1388. | |||
| خط ۴۰: | خط ۴۶: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[آفتاب و سایهها: نگرشی بر جنبشهای نوظهور معنویتگرا]] | |||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:ادیان، | [[رده:ادیان، اسطورهشناسی، خردگرایی]] | ||
[[رده: تاریخ و اصول ادیان]] | [[رده: تاریخ و اصول ادیان]] | ||
[[رده:ادیان آسیای شرقی]] | [[رده:ادیان آسیای شرقی]] | ||
[[رده:مقالات مهر 01 هاشمی]] | [[رده:مقالات مهر 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده: مقالات | [[رده: مقالات اصلاح شده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مهرماه 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهرماه 1401]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۰
جریانشناسی انتقادی عرفانهای نوظهور، نوشته حمیدرضا مظاهری سیف(1357ش) است. در این کتاب نظام فكری و پیام عمده جریانهای عرفانی آمده و ارزیابی شده است.
| جریانشناسی انتقادی عرفانهای نوظهور | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مظاهری سیف، حمید رضا (نويسنده) |
| ناشر | دفتر تبليغات اسلامی حوزه علمیه قم. معاونت پژوهشی. پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1387ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | زندگی معنوی - عرفان - مطالعات تطبیقی - عرفان - نقد و تفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م6ج4 625 BL |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مؤلف در جستجوی پاسخ به پرسشهایی است: اینکه، مبنای اندیشه و پیام اصلی افرادی مانند کوئیلو، اشو، دالای لاما، ماهاریشی و دیگران چیست؟ آیا نفس عرفان و اینگونه عرفانها به سرگشتگیهای انسان امروز پاسخ میدهد؟ آیا نظام عرفان دینی ما کاستیهایی دارد و اینگونه عرفانها چیزی به عرفان اصیل دینی میافزاید؟[۱]
نویسنده در آغاز بخش نخست، تحلیلهای عمومی و بنیادین را در باره عرفانهای نوپدید انجام داده است. ازاینرو، وی مکتبهای کهن عرفانی را با معیار فطرت تحلیل نموده و آنها را بر اساس غایتهای سیر و سلوک عرفانی رتبهبندی و ارزیابی کرده است. مظاهری، اندیشههای رهبران برخی از این مکتبهای عرفانی، مانند ماهاریشی ماهش، باگوان اشو، پائولو کوئیلو و ولی هنگجی را نقد و بررسی میکند.[۲]سپس، تجربه عرفانی را در شش مکتب شمنیسم، تائوئیسم، بودیسم، هندوئیسم، مسیحیت و اسلام تحلیل میکند.[۳]
مظاهری در بخش دیگر، مبانی معنویتگرایی و شاخصهای عرفان پستمدرن و سکولار را تحلیل کرده است[۴]او معنویت را در آثار اشو، کوئیلو، فاون دافا (معنویت بدنگرا) و عرفان سرخپوستی بررسی کرده[۵]و به موضوع اسرار مرگ، وحدت با روح طبیعت و شاخصهای عرفانی در تجربه شمنیستی پرداخته است.[۶]
این کتاب خلأهای معرفتی-تحلیلی در جغرافیای علمی-فرهنگی و كاستیهایی در نقد هر كدام از عرفانهای دروغین یا شبهعرفانها دارد. با این حال، محور انتقادی آن از نظر كمّی و كیفی، بیشتر و بهتر از برخی كتابها در این زمینهها است. این اثر با اشراف گروه اخلاق و تربيت و با پرسشهای توصیفی- تحلیلی و پاسخ به آنها به رشته تحرير درآمده است و پژوهش، پردازش و گزارش شده است و از این نظر امتیاز خاصی دارد.[۷]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه مؤلف
- سخنی با خواننده
- رودگر، محمدجواد، «سير و سلوک در قرآن»، مركز پژوهشهای اسلامي صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، قم، دفتر عقل، 1388.