تحفة السالکين و دلائل السائرين لمنهج المقربين: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR14969J1.jpg | عنوان =تحفة السالکين و دلائل السائرين لمنهج المقربين | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = منیر سمنودی، محمد بن حسن (نویسنده) |زبان | زبان =عربی | کد کنگره =/م8ت2 / 288/2 BP | موضوع = تصوف وعظ |ناشر | ناش...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - ']] ↵' به ' [[') |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''تحفة السالكين و دلائل السائرين لمنهج المقربين'''، تألیف فقیه شافعی محمد منیر سمنودی (1199-1099ق)، از جمله آثار در ذکر سلوک صوفیه و آداب شیخ، مرید و نقیب است. | '''تحفة السالكين و دلائل السائرين لمنهج المقربين'''، تألیف فقیه شافعی [[منیر سمنودی، محمد بن حسن|محمد منیر سمنودی]] (1199-1099ق)، از جمله آثار در ذکر سلوک صوفیه و آداب شیخ، مرید و نقیب است. | ||
در ابتدای کتاب، شرح حالی یک صفحه‌ای از نویسنده و آثار او ارائه شده است. آن‌گونه که نویسنده در مقدمه نوشته، این اثر را در پاسخ به درخواست برخی برادران ایمانی مبنی بر گرد آوردن اموری که سالک در طی طریق الهی و منازل اهل تحقیق به آن نیاز دارد، به رشته تحریر درآورده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص7</ref>. وی کتاب را در ده باب و یک خاتمه منظم نموده است. | در ابتدای کتاب، شرح حالی یک صفحه‌ای از نویسنده و آثار او ارائه شده است. آن‌گونه که نویسنده در مقدمه نوشته، این اثر را در پاسخ به درخواست برخی برادران ایمانی مبنی بر گرد آوردن اموری که سالک در طی طریق الهی و منازل اهل تحقیق به آن نیاز دارد، به رشته تحریر درآورده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص7</ref>. وی کتاب را در ده باب و یک خاتمه منظم نموده است. | ||
اولین باب کتاب، در تشریح کیفیت عهد و تلقین و وصیت شیخ به مرید بعد از عهد است. در آداب تلقین، شیخ مرید را امر می‌کند که سه شب با طهارت بخوابد و هر شب شش رکعت نماز با شرایط خاص بخواند و ثواب آن را به روح نبی(ص) اهدا نماید<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12</ref>. از جمله ارکان طریقت صوفیه، عزلت است که نویسنده آن را مشتمل بر دو نوع باطنی و ظاهری می‌داند. عزلت باطنی عزلت قلب با حق است، به‌گونه‌ای که با حق باشد و خلق را کلاً نبیند. اما عزلت ظاهری این است که مکانی دور از مردم را برگزیند که کسی مزاحم خلوت او نشود و به تضرع و انقطاع الی الله بپردازد<ref>ر.ک: همان، ص68</ref>. | اولین باب کتاب، در تشریح کیفیت عهد و تلقین و وصیت شیخ به مرید بعد از عهد است. در آداب تلقین، شیخ مرید را امر می‌کند که سه شب با طهارت بخوابد و هر شب شش رکعت نماز با شرایط خاص بخواند و ثواب آن را به روح نبی(ص) اهدا نماید<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12</ref>. از جمله ارکان طریقت صوفیه، عزلت است که نویسنده آن را مشتمل بر دو نوع باطنی و ظاهری می‌داند. عزلت باطنی عزلت قلب با حق است، به‌گونه‌ای که با حق باشد و خلق را کلاً نبیند. اما عزلت ظاهری این است که مکانی دور از مردم را برگزیند که کسی مزاحم خلوت او نشود و به تضرع و انقطاع الی الله بپردازد<ref>ر.ک: همان، ص68</ref>. با وجود مناسبت مفهومی میان عزلت‌گزینی و خلوت‌نشینی، کناره‌جویی از خلق، شرط لازم برای خلوت‌نشینی نبود و سالک می‌توانست با وجود زندگی در میان مردم، هر چند وقت، مدّتی را به خلوت بگذراند و مجدّدا به اجتماع باز‌گردد؛ چنان‌که شیوه پیامبر(ص) پیش از بعثت نیز همین بود<ref>ر.ک: زروانی، مجتبی، ص136</ref>. | ||
چند باب از کتاب نیز به تبیین آداب شیخ و آداب مرید با شیخ یا دیگر برادران اختصاص یافته است. در باب نهم از نقبا سخن رفته و در خاتمه کتاب نیز تعدادی از اصطلاحات عرفا چون مراقبه، مشاهده، اتصال، محبت و حال تعریف شده است. | چند باب از کتاب نیز به تبیین آداب شیخ و آداب مرید با شیخ یا دیگر برادران اختصاص یافته است. در باب نهم از نقبا سخن رفته و در خاتمه کتاب نیز تعدادی از اصطلاحات عرفا چون مراقبه، مشاهده، اتصال، محبت و حال تعریف شده است. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه و متن کتاب. | # مقدمه و متن کتاب. | ||
# زروانی، مجتبی، «خلوت در تصوف»، مطالعات عرفانی، تابستان 1384، شماره 1، ص134 تا | #[[:noormags:61198| زروانی، مجتبی، «خلوت در تصوف»، مطالعات عرفانی، تابستان 1384، شماره 1، ص134 تا 147]]. | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۰: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طرائق صوفیه]] | |||
[[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | |||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:عدم صفحه و جدول 01 قربانی]] | [[رده:عدم صفحه و جدول 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۰
| تحفة السالکين و دلائل السائرين لمنهج المقربين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | منیر سمنودی، محمد بن حسن (نویسنده) |
| ناشر | مکتبة الثقافة الدينية |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1430ق. = 2009م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| موضوع | تصوف وعظ |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م8ت2 / 288/2 BP |
تحفة السالكين و دلائل السائرين لمنهج المقربين، تألیف فقیه شافعی محمد منیر سمنودی (1199-1099ق)، از جمله آثار در ذکر سلوک صوفیه و آداب شیخ، مرید و نقیب است.
در ابتدای کتاب، شرح حالی یک صفحه‌ای از نویسنده و آثار او ارائه شده است. آن‌گونه که نویسنده در مقدمه نوشته، این اثر را در پاسخ به درخواست برخی برادران ایمانی مبنی بر گرد آوردن اموری که سالک در طی طریق الهی و منازل اهل تحقیق به آن نیاز دارد، به رشته تحریر درآورده است[۱]. وی کتاب را در ده باب و یک خاتمه منظم نموده است.
اولین باب کتاب، در تشریح کیفیت عهد و تلقین و وصیت شیخ به مرید بعد از عهد است. در آداب تلقین، شیخ مرید را امر می‌کند که سه شب با طهارت بخوابد و هر شب شش رکعت نماز با شرایط خاص بخواند و ثواب آن را به روح نبی(ص) اهدا نماید[۲]. از جمله ارکان طریقت صوفیه، عزلت است که نویسنده آن را مشتمل بر دو نوع باطنی و ظاهری می‌داند. عزلت باطنی عزلت قلب با حق است، به‌گونه‌ای که با حق باشد و خلق را کلاً نبیند. اما عزلت ظاهری این است که مکانی دور از مردم را برگزیند که کسی مزاحم خلوت او نشود و به تضرع و انقطاع الی الله بپردازد[۳]. با وجود مناسبت مفهومی میان عزلت‌گزینی و خلوت‌نشینی، کناره‌جویی از خلق، شرط لازم برای خلوت‌نشینی نبود و سالک می‌توانست با وجود زندگی در میان مردم، هر چند وقت، مدّتی را به خلوت بگذراند و مجدّدا به اجتماع باز‌گردد؛ چنان‌که شیوه پیامبر(ص) پیش از بعثت نیز همین بود[۴].
چند باب از کتاب نیز به تبیین آداب شیخ و آداب مرید با شیخ یا دیگر برادران اختصاص یافته است. در باب نهم از نقبا سخن رفته و در خاتمه کتاب نیز تعدادی از اصطلاحات عرفا چون مراقبه، مشاهده، اتصال، محبت و حال تعریف شده است.
در ذکر آداب نقیب سماط (سفره غذا) چنین می‌خوانیم: از آداب خوردن غذا، نشستن دو زانو یا بر پای راست، کوچک گرفتن لقمه، طول دادن جویدن غذا و... است[۵].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- زروانی، مجتبی، «خلوت در تصوف»، مطالعات عرفانی، تابستان 1384، شماره 1، ص134 تا 147.