أخبار الأولياء: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR14875J1.jpg | عنوان =أخبار الأولياء | عنوانهای دیگر =اخبار الاولياء: رساله صفي الدين بن ظافر |پدیدآورندگان | پدیدآوران = ظافر، محمد بن محمد حسن (نویسنده) سایح، احمد عبدالرحیم (مقدمهنویس) وهبه، توفیق علی (مقدمهن...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر =اخبار الاولياء: رساله صفي الدين بن ظافر | | عنوانهای دیگر =اخبار الاولياء: رساله صفي الدين بن ظافر | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = [[ظافر، محمد بن محمد حسن]] (نویسنده) | | پدیدآوران =[[ظافر، محمد بن محمد حسن]] (نویسنده) | ||
[[سایح، احمد عبدالرحیم]] (مقدمهنویس) | [[سایح، احمد عبدالرحیم]] (مقدمهنویس) | ||
[[وهبه، توفیق علی]] (مقدمهنویس) | [[وهبه، توفیق علی]] (مقدمهنویس) | ||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| موضوع =اولیا | | موضوع =اولیا | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = مکتبة الثقافة الدينية | | ناشر =مکتبة الثقافة الدينية | ||
| مکان نشر =مصر - قاهره | | مکان نشر =مصر - قاهره | ||
| سال نشر = 1430ق. = 2009م. | | سال نشر =1430ق. =2009م. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14875AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14875AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =چاپ یکم | | چاپ =چاپ یکم | ||
خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''أخبار الأولياء''' یا «رسالة صفيالدين بن ظافر»، تألیف ابن ظافر خزرجی (درگذشته 682ق)، در ذکر احوالات، حکایات و کرامات عرفا و صوفیه است. این رساله با مقدمه و تحقیق عبدالرحیم سایح منتشر شده است. | '''أخبار الأولياء''' یا «رسالة صفيالدين بن ظافر»، تألیف [[ظافر، محمد بن محمد حسن|ابن ظافر خزرجی]] (درگذشته 682ق)، در ذکر احوالات، حکایات و کرامات عرفا و صوفیه است. این رساله با مقدمه و تحقیق [[سایح، احمد عبدالرحیم|عبدالرحیم سایح]] منتشر شده است. | ||
محقق کتاب در مقدمهاش لزوم اطلاع از احوالات بزرگان صوفیه را اینگونه توضیح میدهد: «ازآنجاکه تصوف اسلامی و علمای آن نقش آشکاری در انتشار اسلام در قاره آفریقا و غیر آن داشتهاند، بر ما لازم است که اساس و اصول و قواعد و جایگاه آن را بشناسیم»<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5</ref>. وی سپس به بررسی تاریخچه تصوف پرداخته و در آخر چنین مینویسد: «کسی که میخواهد معنای تصوف را بداند باید آن را در زندگی صوفیه بیابد؛ چراکه تصوف در حقیقت سلوک عملی است»<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. | محقق کتاب در مقدمهاش لزوم اطلاع از احوالات بزرگان صوفیه را اینگونه توضیح میدهد: «ازآنجاکه تصوف اسلامی و علمای آن نقش آشکاری در انتشار اسلام در قاره آفریقا و غیر آن داشتهاند، بر ما لازم است که اساس و اصول و قواعد و جایگاه آن را بشناسیم»<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص5</ref>. وی سپس به بررسی تاریخچه تصوف پرداخته و در آخر چنین مینویسد: «کسی که میخواهد معنای تصوف را بداند باید آن را در زندگی صوفیه بیابد؛ چراکه تصوف در حقیقت سلوک عملی است»<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. | ||
اخبار و اطلاعاتی که ابن ظافر در «أخبار الأولياء» از اعلام و شخصیتها میدهد، مورد توجه محققین قرار گرفته که حاکی از اهمیت کتاب است: «رباط | اخبار و اطلاعاتی که [[ظافر، محمد بن محمد حسن|ابن ظافر]] در «أخبار الأولياء» از اعلام و شخصیتها میدهد، مورد توجه محققین قرار گرفته که حاکی از اهمیت کتاب است: «رباط رامشت، وقف صوفیان و محل استقرار آنان بود و کاربرد آموزشی و پژوهشی داشت. منابع از عالمانی یاد کردهاند که بهطور موقت یا دائم در این مکان سکونت گزیدهاند. شیخ [[سهروردی، عمر بن محمد|شهابالدین سهروردی]] (درگذشته ٦٣٢ق) صاحب کتاب «[[عوارف المعارف]]» از جمله منزلگزیدگان در این رباط بوده است. [[ظافر، محمد بن محمد حسن|ابن ظافر]] در «أخبار الأولياء» از دیداری عاشقانه میان او و شیخ عبدالله دکالی، مشهور به ابولکوط (درگذشته ٦٢٩ق)، که صاحب کرامات نیز بود، در همین رباط خبر داده است»<ref>ر.ک: داداشنژاد، منصور، ص27</ref>. یا از ملاقات سهروردی با شیخ [[علی کردی]] سخن گفته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص71</ref>. یا در جایی دیگر چنین آورده است: «از اشبیلیه بههمراه گروهی به قصد سیاحت خارج شدیم و [[ابن عربی، محمد بن علی|محیالدین بن عربی]] نیز یکی از ما بود...»<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>. | ||
[[ظافر، محمد بن محمد حسن|ابن ظافر]] ابتدا از کرامات کسانی چون ابویحیی بن شافع، علمالدین منفلوطی، یعقوب مغربی و ابوالقاسم مراغی بهتفصیل سخن گفته است و پس از آن تحت عنوان «بعضی از اولیایی که دیدم و کرامات ایشان»، از عبدالقادر اسکندرانی، ضرغام مسیری و برخی دیگر بهاختصار یاد کرده است<ref>ر.ک: همان، ص91-87 و 117</ref>. | |||
ابن ظافر ابتدا از کرامات کسانی چون ابویحیی بن شافع، علمالدین منفلوطی، یعقوب مغربی و ابوالقاسم مراغی بهتفصیل سخن گفته است و پس از آن تحت عنوان «بعضی از اولیایی که دیدم و کرامات ایشان»، از عبدالقادر اسکندرانی، ضرغام مسیری و برخی دیگر بهاختصار یاد کرده است<ref>ر.ک: همان، ص91-87 و 117</ref>. | |||
ازآنجاکه رساله صفیالدین بن | ازآنجاکه رساله [[ظافر، محمد بن محمد حسن|صفیالدین بن ظافر]]، حاوی الفاظ عامیانه مورد استفاده زمان خود، اسلوب غیر رایج، خطاهای لغوی فراوان و نیز فاقد فصول یا عناوین بوده است، [[سایح، احمد عبدالرحیم|عبدالرحیم سایح]] در تحقیق کتاب به این موارد توجه داشته است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص18</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
خط ۴۲: | خط ۳۸: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# مقدمه محقق و متن کتاب. | # مقدمه محقق و متن کتاب. | ||
# داداشنژاد، منصور، «رباط رامشت: خدمات و اقدامات تاجری ایرانی در مکه در سده ششم هجری»، مجله: تاریخ و تمدن اسلامی، پاییز و زمستان 1392، شماره 18، صفحه 17 تا | #[[:noormags:1062621| داداشنژاد، منصور، «رباط رامشت: خدمات و اقدامات تاجری ایرانی در مکه در سده ششم هجری»، مجله: تاریخ و تمدن اسلامی، پاییز و زمستان 1392، شماره 18، صفحه 17 تا 36]]. | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | |||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:عدم صفحه و جدول 01 قربانی]] | [[رده:عدم صفحه و جدول 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۰
أخبار الأولياء | |
---|---|
پدیدآوران | ظافر، محمد بن محمد حسن (نویسنده)
سایح، احمد عبدالرحیم (مقدمهنویس) وهبه، توفیق علی (مقدمهنویس) |
عنوانهای دیگر | اخبار الاولياء: رساله صفي الدين بن ظافر |
ناشر | مکتبة الثقافة الدينية |
مکان نشر | مصر - قاهره |
سال نشر | 1430ق. =2009م. |
چاپ | چاپ یکم |
شابک | 977-341-3977 |
موضوع | اولیا |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ظ2الف3 / 287/4 BP |
أخبار الأولياء یا «رسالة صفيالدين بن ظافر»، تألیف ابن ظافر خزرجی (درگذشته 682ق)، در ذکر احوالات، حکایات و کرامات عرفا و صوفیه است. این رساله با مقدمه و تحقیق عبدالرحیم سایح منتشر شده است. محقق کتاب در مقدمهاش لزوم اطلاع از احوالات بزرگان صوفیه را اینگونه توضیح میدهد: «ازآنجاکه تصوف اسلامی و علمای آن نقش آشکاری در انتشار اسلام در قاره آفریقا و غیر آن داشتهاند، بر ما لازم است که اساس و اصول و قواعد و جایگاه آن را بشناسیم»[۱]. وی سپس به بررسی تاریخچه تصوف پرداخته و در آخر چنین مینویسد: «کسی که میخواهد معنای تصوف را بداند باید آن را در زندگی صوفیه بیابد؛ چراکه تصوف در حقیقت سلوک عملی است»[۲].
اخبار و اطلاعاتی که ابن ظافر در «أخبار الأولياء» از اعلام و شخصیتها میدهد، مورد توجه محققین قرار گرفته که حاکی از اهمیت کتاب است: «رباط رامشت، وقف صوفیان و محل استقرار آنان بود و کاربرد آموزشی و پژوهشی داشت. منابع از عالمانی یاد کردهاند که بهطور موقت یا دائم در این مکان سکونت گزیدهاند. شیخ شهابالدین سهروردی (درگذشته ٦٣٢ق) صاحب کتاب «عوارف المعارف» از جمله منزلگزیدگان در این رباط بوده است. ابن ظافر در «أخبار الأولياء» از دیداری عاشقانه میان او و شیخ عبدالله دکالی، مشهور به ابولکوط (درگذشته ٦٢٩ق)، که صاحب کرامات نیز بود، در همین رباط خبر داده است»[۳]. یا از ملاقات سهروردی با شیخ علی کردی سخن گفته است[۴]. یا در جایی دیگر چنین آورده است: «از اشبیلیه بههمراه گروهی به قصد سیاحت خارج شدیم و محیالدین بن عربی نیز یکی از ما بود...»[۵]. ابن ظافر ابتدا از کرامات کسانی چون ابویحیی بن شافع، علمالدین منفلوطی، یعقوب مغربی و ابوالقاسم مراغی بهتفصیل سخن گفته است و پس از آن تحت عنوان «بعضی از اولیایی که دیدم و کرامات ایشان»، از عبدالقادر اسکندرانی، ضرغام مسیری و برخی دیگر بهاختصار یاد کرده است[۶].
ازآنجاکه رساله صفیالدین بن ظافر، حاوی الفاظ عامیانه مورد استفاده زمان خود، اسلوب غیر رایج، خطاهای لغوی فراوان و نیز فاقد فصول یا عناوین بوده است، عبدالرحیم سایح در تحقیق کتاب به این موارد توجه داشته است[۷].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه محقق و متن کتاب.
- داداشنژاد، منصور، «رباط رامشت: خدمات و اقدامات تاجری ایرانی در مکه در سده ششم هجری»، مجله: تاریخ و تمدن اسلامی، پاییز و زمستان 1392، شماره 18، صفحه 17 تا 36.