هفت پیکر نظامی گنجوی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'نظامي، الياس بن يوسف' به 'نظامی، الیاس بن یوسف')
    جز (جایگزینی متن - 'ه هاي ' به 'ه‌های ')
     
    (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR10027J1.jpg
    | تصویر =NUR10027J1.jpg
    | عنوان =هفت پيکر نظامي گنجوي: از روي قديميترين نسخه هاي خطي قرن هشتم با ذکر اختلاف نسخ و شرح ابيات و معني لغات و کشف الابيات
    | عنوان =هفت پيکر نظامي گنجوي: از روي قدیمیترين نسخه‌های  خطي قرن هشتم با ذکر اختلاف نسخ و شرح ابيات و معني لغات و کشف الابيات
    | عنوان‌های دیگر =
    | عنوان‌های دیگر =
    |پدیدآورندگان  
    |پدیدآورندگان  
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[نظامی، الیاس بن یوسف]] (نویسنده)
    [[نظامی، الیاس بن یوسف]] (نویسنده)
    [[زنجاني، برات]] (مصحح)
    [[زنجانی، برات]] (مصحح)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان = فارسي 
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =‏‎‏/‎‏ز‎‏9‎‏ / 5132 ‏PIR‎‏  
    | کد کنگره =‏‎‏/‎‏ز‎‏9‎‏ / 5132 ‏PIR‎‏  
    | موضوع =نظامی، الیاس بن یوسف، 530؟ - 614؟ق. هفت پيکر - نقد و تفسير
    | موضوع =نظامی، الیاس بن یوسف، 530؟ - 614؟ق. هفت پيکر - نقد و تفسير
    خط ۱۷: خط ۱۷:
    | سال نشر = 1380ش.   
    | سال نشر = 1380ش.   


    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10027 AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10027AUTOMATIONCODE
    | چاپ =چاپ  دوم   
    | چاپ =چاپ  دوم   


    خط ۲۹: خط ۲۹:
    }}
    }}
       
       
    '''هفت پیکر نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)''' یکی از پنج مثنوی مجموعه «خمسه نظامی»، سروده الیاس بن یوسف نظامی گنجوی (530- 591ق)، شاعر معروف ایرانی در قرن ششم هجری است که به صورت علمی و انتقادی، همراه شرح ابیات و معنی لغات و ترکیبات و کشف‌الابیات در پایان، با تصحیح برات زنجانی، به چاپ رسیده است.
    '''هفت پیکر نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)'''، یکی از پنج مثنوی مجموعه «خمسه نظامی»، سروده [[نظامی، الیاس بن یوسف|الیاس بن یوسف نظامی گنجوی]] (530-591ق)، شاعر معروف ایرانی در قرن ششم هجری است که به‌صورت علمی و انتقادی، همراه شرح ابیات و معنی لغات و ترکیبات و کشف‌الابیات در پایان، با تصحیح [[زنجانی، برات|برات زنجانی]]، به چاپ رسیده است.


    موضوع این مثنوی که به «بهرام‌نامه» نیز شهرت دارد، شرح پادشاهی بهرام گور، پادشاه ساسانی و عیش و نوش او با هفت دختر از پادشاهان هفت کشور در قصر زیبایی به نام هفت گنبد است. نظامی این مثنوی را در سال 598ق سروده و سلطان علاءالدین کرپ ارسلان امیر مراغه، هدیه کرده است<ref>ر.ک: نظامی، الیاس بن یوسف، ص20</ref>.
    موضوع این مثنوی که به «بهرام‌نامه» نیز شهرت دارد، شرح پادشاهی بهرام گور، پادشاه ساسانی و عیش و نوش او با هفت دختر از پادشاهان هفت کشور در قصر زیبایی به نام هفت گنبد است. [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] این مثنوی را در سال 598ق سروده و به سلطان علاءالدین کرپ ارسلان امیر مراغه، هدیه کرده است<ref>ر.ک: زنجانی، برات، ص20</ref>.


    نظامی در این مثنوی، زندگی‌نامه بهرام گور را بیان می‌کند و از ازدواج او با هفت دختر از پادشاهان هفت اقلیم، سخن می‌گوید. بهرام در هر یک از روزهای هفته، به یک گنبد می‌رود و مهمان یکی از این دختران می‌شود. این هفت گنبد، هرکدام به رنگی است. بهرام در هر کدام از این روزها، از دختر ساکن آن گنبد می‌خواهد داستانی برای او حکایت کند و نظامی در هفت پیکر، هفت داستان از زبان آنان بیان می‌کند. لطف ذوق و نیروی تخیل و قوت قریحه و قدرت ابتکار نظامی در این داستان‌ها، آشکار است<ref>خادم الفقرا، مینا؛ رادمنش، عطامحمد، ص76</ref>.
    [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] در این مثنوی، زندگی‌نامه بهرام گور را بیان می‌کند و از ازدواج او با هفت دختر از پادشاهان هفت اقلیم، سخن می‌گوید. بهرام در هریک از روزهای هفته، به یک گنبد می‌رود و مهمان یکی از این دختران می‌شود. این هفت گنبد، هرکدام به رنگی است. بهرام در هرکدام از این روزها، از دختر ساکن آن گنبد می‌خواهد داستانی برای او حکایت کند و [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] در هفت پیکر، هفت داستان از زبان آنان بیان می‌کند. لطف ذوق و نیروی تخیل و قوت قریحه و قدرت ابتکار نظامی در این داستان‌ها، آشکار است<ref>ر.ک: خادم الفقرا، مینا؛ رادمنش، عطامحمد، ص76</ref>.


    هفت پیکر، یکی از شاهکارهای نظامی بوده و نظم آن، به گونه‌ای است که مطالب با مهارت و زیبایی چشم‌نوازی در کنار هم، چیده شده و با کلماتی نغز، معنا را جلوه می‌دهند، چنانکه نظامی خود فرموده است:
    هفت پیکر، یکی از شاهکارهای [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] بوده و نظم آن، به‌گونه‌ای است که مطالب با مهارت و زیبایی چشم‌نوازی در کنار هم، چیده شده و با کلماتی نغز، معنا را جلوه می‌دهند؛ چنان‌که [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] خود فرموده است:
    پیش بیرونیان برونش نغز/ و ز درونش درونیان را مغز
    هر چه در نظم او ز نیک و بد است/ همه رمز و اشارت و خرد است<ref>خدیوی، هادی؛ علی‌پور، فریبا، ص12</ref>.


    مثنوی هفت پیکر، با همه آسانی، معانی ابیاتش سرتاپا رمز و اشارت است و خود نظامی، معانی ابیاتش را به زیبارویان تنگ چشمی همانند می‌کند که رخ از بیگانگان و مردم چشم تنگ بربسته‌اند و دیده نمی‌شوند<ref>همان</ref>.
    {{شعر}}
    {{ب|''پیش بیرونیان برونش نغز''|2=''وز درونش درونیان را مغز''}}
    {{ب|''هرچه در نظم او ز نیک و بد است''|2=''همه رمز و اشارت و خرد است''<ref>ر.ک: خدیوی، هادی؛ علی‌پور، فریبا، ص12</ref>}}
    {{پایان شعر}}


    ==پانویس ==
    مثنوی هفت پیکر، با همه آسانی، معانی ابیاتش سرتاپا رمز و اشارت است و خود [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]]، معانی ابیاتش را به زیبارویان تنگ‌چشمی همانند می‌کند که رخ از بیگانگان و مردم چشم‌تنگ بربسته‌اند و دیده نمی‌شوند<ref>ر.ک: همان</ref>.
    <references />
     
    ==پانویس==
    <references/>


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    # نظامی، الیاس بن یوسف، «شرف‌نامه نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)»، تصحیح برات زنجانی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1380.
    # زنجانی، برات، «شرف‌نامه نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)»، تصحیح برات زنجانی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1380.
    # خادم الفقرا، مینا؛ رادمنش، عطامحمد؛ «تحلیل ریخت‌شناسی و بررسی ویژگی‌های قصه خیر و شر از هفت پیکر نظامی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، زبان و ادب فارسی (دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج) پاییز 1394- شماره 24، به آدرس:
    #[[:noormags:1757924| خادم الفقرا، مینا؛ رادمنش، عطامحمد، «تحلیل ریخت‌شناسی و بررسی ویژگی‌های قصه خیر و شر از هفت پیکر نظامی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، زبان و ادب فارسی (دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج) پاییز 1394- شماره 24]].
    https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1757924/
    #[[:noormags:1041781| خدیوی، هادی؛ علی‌پور، فریبا، «هفت پیکر نظامی و پیشینه تاریخی آن»، پایگاه مجلات تخصصی نور، عرفانیات در ادب فارسی، پاییز 1392- شماره 16]].
    # خدیوی، هادی ؛ علی پور، فریبا؛ «هفت پیکر نظامی و پیشینه تاریخی آن»، پایگاه مجلات تخصصی نور، عرفانیات در ادب فارسی پاییز 1392- شماره 16، به آدرس:
     
    https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1041781/




    خط ۶۳: خط ۶۵:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
    [[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
    [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
    [[رده:مقالات آبان 01 مکرمی]]
    [[رده:مقالات آبان 01 مکرمی]]
    [[رده:اولویت در بازبینی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده آبان 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۶

    هفت پيکر نظامي گنجوي: از روي قدیمیترين نسخه‌های خطي قرن هشتم با ذکر اختلاف نسخ و شرح ابيات و معني لغات و کشف الابيات
    هفت پیکر نظامی گنجوی
    پدیدآوراننظامی، الیاس بن یوسف (نویسنده) زنجانی، برات (مصحح)
    ناشردانشگاه تهران
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1380ش.
    چاپچاپ دوم
    شابک964-03-3417-0
    موضوعنظامی، الیاس بن یوسف، 530؟ - 614؟ق. هفت پيکر - نقد و تفسير شعر فارسي - قرن 6ق. - تاريخ و نقد
    زبانفارسی
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏ز‎‏9‎‏ / 5132 ‏PIR‎‏

    هفت پیکر نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)، یکی از پنج مثنوی مجموعه «خمسه نظامی»، سروده الیاس بن یوسف نظامی گنجوی (530-591ق)، شاعر معروف ایرانی در قرن ششم هجری است که به‌صورت علمی و انتقادی، همراه شرح ابیات و معنی لغات و ترکیبات و کشف‌الابیات در پایان، با تصحیح برات زنجانی، به چاپ رسیده است.

    موضوع این مثنوی که به «بهرام‌نامه» نیز شهرت دارد، شرح پادشاهی بهرام گور، پادشاه ساسانی و عیش و نوش او با هفت دختر از پادشاهان هفت کشور در قصر زیبایی به نام هفت گنبد است. نظامی این مثنوی را در سال 598ق سروده و به سلطان علاءالدین کرپ ارسلان امیر مراغه، هدیه کرده است[۱].

    نظامی در این مثنوی، زندگی‌نامه بهرام گور را بیان می‌کند و از ازدواج او با هفت دختر از پادشاهان هفت اقلیم، سخن می‌گوید. بهرام در هریک از روزهای هفته، به یک گنبد می‌رود و مهمان یکی از این دختران می‌شود. این هفت گنبد، هرکدام به رنگی است. بهرام در هرکدام از این روزها، از دختر ساکن آن گنبد می‌خواهد داستانی برای او حکایت کند و نظامی در هفت پیکر، هفت داستان از زبان آنان بیان می‌کند. لطف ذوق و نیروی تخیل و قوت قریحه و قدرت ابتکار نظامی در این داستان‌ها، آشکار است[۲].

    هفت پیکر، یکی از شاهکارهای نظامی بوده و نظم آن، به‌گونه‌ای است که مطالب با مهارت و زیبایی چشم‌نوازی در کنار هم، چیده شده و با کلماتی نغز، معنا را جلوه می‌دهند؛ چنان‌که نظامی خود فرموده است:

    پیش بیرونیان برونش نغزوز درونش درونیان را مغز
    هرچه در نظم او ز نیک و بد استهمه رمز و اشارت و خرد است[۳]

    مثنوی هفت پیکر، با همه آسانی، معانی ابیاتش سرتاپا رمز و اشارت است و خود نظامی، معانی ابیاتش را به زیبارویان تنگ‌چشمی همانند می‌کند که رخ از بیگانگان و مردم چشم‌تنگ بربسته‌اند و دیده نمی‌شوند[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: زنجانی، برات، ص20
    2. ر.ک: خادم الفقرا، مینا؛ رادمنش، عطامحمد، ص76
    3. ر.ک: خدیوی، هادی؛ علی‌پور، فریبا، ص12
    4. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    1. زنجانی، برات، «شرف‌نامه نظامی گنجوی (متن علمی و انتقادی)»، تصحیح برات زنجانی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1380.
    2. خادم الفقرا، مینا؛ رادمنش، عطامحمد، «تحلیل ریخت‌شناسی و بررسی ویژگی‌های قصه خیر و شر از هفت پیکر نظامی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، زبان و ادب فارسی (دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج) پاییز 1394- شماره 24.
    3. خدیوی، هادی؛ علی‌پور، فریبا، «هفت پیکر نظامی و پیشینه تاریخی آن»، پایگاه مجلات تخصصی نور، عرفانیات در ادب فارسی، پاییز 1392- شماره 16.


    پانویس


    منابع مقاله

    وابسته‌ها