معجم شواهد النحو الشعرية: تفاوت میان نسخه‌ها

معجم شواهد النحو الشعرية
معجم شواهد النحو الشعرية
پدیدآوران	حداد، حنا جمیل (نويسنده)
ناشر	دار العلوم
مکان نشر	عربستان - ریاض
سال نشر	1404ق - 1984م
چاپ	1
زبان	عربی
تعداد جلد	1
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf
	v; t; e;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۳

معجم شواهد النحو الشعرية، نوشته حنا جمیل حداد است که شواهد شعری، رجزی و بیت‌های نیمه‌تمام را در گونه فرهنگ‌‌‌نامه ارائه داده است. مؤلف از دشواری گردآوری شواهد شعری در یک مجموعه سخن می‌گوید؛ چراکه هنوز بسیاری از میراث ادبی عرب، به‌ویژه دانش صرف و نحو به‌صورت مخطوط در کتابخانه‌های جهان نگهداری می‌شود و در دسترس عموم نیست. دیگر اینکه، آنچه که از این میراث فرهنگی از دست رفته است، بیش از آن چیزی است که به دست آمده است. همچنین، احاطه داشتن بر شواهد شعری و گردآوری آن‌ها نیازمند گروهی از پژوهشگران است تا بتوانند با سال‌ها تلاش به این مهم دست یابند؛ چراکه فزونی آن‌ها بیش از حد تصور است؛ چنان‌که ابوالعباس ثعلب مدعی است که علی احمر مؤدب الامین، سوای قصیده‌ها و بیت‌های غریب، چهل هزار شاهد نحوی را حفظ می‌کرد و از بر داشت^[۱].

مصنف در این کتاب به گردآوری شواهد شعری نحوی که ادیبان عرب آن‌ها را در نوشته‌هایشان برای دانش صرف و نحو گواه آورده‌اند، بسنده کرده است. وی برای هر قرنی از نوشته‌های مشهوران ادبیات عرب بهره گرفته است. وی این کار را با حذف شواهد تکراری، قرن به قرن، تا قرن دهم ادامه داده و آخرین عالم نحوی که شواهد را از کتب وی اتخاذ نموده، اشمونی متوفای 929ق است. این شواهد – که مجموعه‌ای است از شعر، رجز و بیت‌های نیمه‌تمامی که گوینده آنها ناپیدا است - به سه‌هزاروهشتصد شاهد می‌رسد^[۲].

مصنف این شواهد را در سه قسم دسته‌بندی کرده است:

شواهد شعر؛
شواهد رجز؛
نیمه‌بیت‌هایی که برای هیچ‌یک ضمیمه‌‌ای نیافته و نتوانسته آنها را تکمیل نماید.

شواهد قسم اول و دوم را بر ابواب حروف هجا با توجه به قوافی آنها توزیع نموده است و هر باب از آنها را به چهار فصل تقسیم کرده است و در چهار فصل مزبور به‌ترتیب شواهدی که حرف «رویّ» در آنها مضموم، مفتوح، مکسور و مقید بوده آورده است... نویسنده روش خود را در ارائه شواهد مفصلا در مقدمه ذکر کرده است^[۳].

پانویس

↑ ر.ک: مقدمه کتاب، ص‌7
↑ ر.ک: همان، ص‌8
↑ ر.ک: همان، ص9-12

منابع مقاله

مقدمه کتاب.

وابسته‌ها

[1] ر.ک: مقدمه کتاب، ص‌7

[2] ر.ک: همان، ص‌8

[3] ر.ک: همان، ص9-12

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۲۴: / خط ۲۴: @@
 | پیش از =
 }}
-'''معجم شواهد النحو الشعرية'''، نوشتۀ [[ حداد، حنا جمیل|حنا جمیل حداد]] است که شواهد شعری، رجزی و بیت‌های نیمه‌تمام را در گونۀ فرهنگ‌‌‌نامه ارائه داده است. مؤلف از دشواری گردآوری شواهد شعری در یک مجموعه سخن می‌گوید چراکه، هنوز بسیاری از میراث ادبی عرب، بویژه دانش صرف و نحو به صورت مخطوط در کتابخانه‌های جهان نگهداری می‌شود و در دسترس عموم نیست. دیگر اینکه، آنچه که از این میراث فرهنگی از دست رفته است، بیش از آن چیزی است که به دست آمده است. همچنین، احاطه داشتن بر شواهد شعری و گردآوری آن‌ها نیازمند گروهی از پژوهشگران است تا بتوانند با سالها تلاش به این مهم دست یابند، چراکه، فزونی آن‌ها بیش از حد تصور است، چنانچه، ابن عباس ثعلب مدعی است که مؤدب الأمین سوای قصیده‌ها و بیت‌های غریب، چهل هزار شاهد نحوی را از بر داشته است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 7</ref>
+'''معجم شواهد النحو الشعرية'''، نوشته [[حداد، حنا جمیل|حنا جمیل حداد]] است که شواهد شعری، رجزی و بیت‌های نیمه‌تمام را در گونه فرهنگ‌‌‌نامه ارائه داده است. مؤلف از دشواری گردآوری شواهد شعری در یک مجموعه سخن می‌گوید؛ چراکه هنوز بسیاری از میراث ادبی عرب، به‌ویژه دانش صرف و نحو به‌صورت مخطوط در کتابخانه‌های جهان نگهداری می‌شود و در دسترس عموم نیست. دیگر اینکه، آنچه که از این میراث فرهنگی از دست رفته است، بیش از آن چیزی است که به دست آمده است. همچنین، احاطه داشتن بر شواهد شعری و گردآوری آن‌ها نیازمند گروهی از پژوهشگران است تا بتوانند با سال‌ها تلاش به این مهم دست یابند؛ چراکه فزونی آن‌ها بیش از حد تصور است؛ چنان‌که ابوالعباس ثعلب مدعی است که علی احمر مؤدب الامین، سوای قصیده‌ها و بیت‌های غریب، چهل هزار شاهد نحوی را حفظ می‌کرد و از بر داشت<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص‌7</ref>.
-مصنف در این کتاب به گردآوری شواهد شعری نحوی که ادیبان عرب آن‌ها را در نوشته‌هایشان برای دانش صرف و نحو گواه آورده‌اند، بسنده کرده است. وی برای هر قرنی از نوشته‌های مشهوران ادبیات عرب بهره گرفته است. وی این کار را با حذف شواهد تکراری از قرن دوم هجری با سیبویه آغاز کرده و تا قرن دهم -929ق- و اشمونی ادیب ادامه داده است. این شواهد –که مجموعه ای از شعر، رجز و بیت های نیمه تمامی که گویندۀ آن ها ناپیدا است، به سه هزار و هشتصد شاهد می‌رسد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 8</ref>
+مصنف در این کتاب به گردآوری شواهد شعری نحوی که ادیبان عرب آن‌ها را در نوشته‌هایشان برای دانش صرف و نحو گواه آورده‌اند، بسنده کرده است. وی برای هر قرنی از نوشته‌های مشهوران ادبیات عرب بهره گرفته است. وی این کار را با حذف شواهد تکراری، قرن به قرن، تا قرن دهم ادامه داده و آخرین عالم نحوی که شواهد را از کتب وی اتخاذ نموده، اشمونی متوفای 929ق است. این شواهد – که مجموعه‌ای است از شعر، رجز و بیت‌های نیمه‌تمامی که گوینده آنها ناپیدا است - به سه‌هزاروهشتصد شاهد می‌رسد<ref>ر.ک: همان، ص‌8</ref>.
-مصنف این شواهد را بر حسب بحرهای شعری و بر اساس الفبای ابجدی قافیه‌ها و با چیدمان ضمه، فتحه، کسره و در آخر سکون مرتب کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 9</ref> وی شواهد شعری را از شواهد رجزی و شواهد ابیات نیمه تمام جدا کرده است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 10</ref>
-==پانویس ==
+مصنف این شواهد را در سه قسم دسته‌بندی کرده است:
+# شواهد شعر؛
+# شواهد رجز؛
+# نیمه‌بیت‌هایی که برای هیچ‌یک ضمیمه‌‌ای نیافته و نتوانسته آنها را تکمیل نماید.
+شواهد قسم اول و دوم را بر ابواب حروف هجا با توجه به قوافی آنها توزیع نموده است و هر باب از آنها را به چهار فصل تقسیم کرده است و در چهار فصل مزبور به‌ترتیب شواهدی که حرف «رویّ» در آنها مضموم، مفتوح، مکسور و مقید بوده آورده است...
+نویسنده روش خود را در ارائه شواهد مفصلا در مقدمه ذکر کرده است<ref>ر.ک: همان، ص9-12</ref>.
+==پانویس==
 <references/>
 ==منابع مقاله==
-# مقدمه کتاب
+مقدمه کتاب.
-# متن کتاب.
 ==وابسته‌ها==
@@ خط ۳۹: / خط ۴۶: @@
 [[رده:کتاب‌شناسی]]
 [[رده:مقالات شهریور 01 حسینی هاشمی]]
-[[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
+[[رده:مقالات بازبینی شده آبان 01]]
 [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]]
 [[رده:فاقد تصویر روی جلد1]]