منیة الفقیر المتجرد و سیرة المرید المتفرد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[کوهن، عبدالقادر]] (نويسنده) | [[کوهن، عبدالقادر]] (نويسنده) | ||
[[منصور، بدرالدین ]] (محقق) | [[منصور، بدرالدین]] (محقق) | ||
[[ | [[ابن عجیبه، احمد]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| ناشر = | | ناشر = | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر = | ||
| سال نشر = | | سال نشر = سده13 | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE74970AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE74970AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = 1 | | چاپ = 1 | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
''' | '''منية الفقير المتجرد و سيرة المريد المتفرد'''، نوشته [[کوهن، عبدالقادر|عبدالقادر کوهن]] (متوفی 1254ق) از علمای حدیث و تصوف، در شرح صوفیانه کتاب «الآجرّومية»، به زبان عربی و با تحقیق و تصحیح [[منصور، بدرالدین|بدرالدین منصور]] است. | ||
متن | متن «الآجرّومية في النحو» نوشته محمد بن محمد بن داود صنهاجی ابوعبدالله (672-723ق)، از بهترین متون نحوی است و برای همین، توجه زیادی، به شرح و نظم و حاشیه بر آن شده است. [[ابن عجیبه، احمد|شیخ احمد بن عجیبه]] (1160-1224ق) از علمای تفسیر و تصوف، شرحی صوفیانه و مفید بر این کتاب، نگاشته؛ سپس [[کوهن، عبدالقادر|شیخ عبدالقادر کوهن]]، این شرح را از متن، جدا کرده و آن را «منية الفقير المتجرد و سيرة المريد المتفرد» نام نهاده است. | ||
این شرح، جامع بین روح ابن | این شرح، جامع بین روح ابن عجیبه و زبان و حال [[کوهن، عبدالقادر|شیخ عبدالقادر]] است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص4</ref>. | ||
محقق می‌نویسد: این کتاب، یک نسخه چاپ لیبی داشت که خواندنی نبود و من دوست داشتم که | محقق می‌نویسد: این کتاب، یک نسخه چاپ لیبی داشت که خواندنی نبود و من دوست داشتم که آن را، تحقیق کنم و مشکلاتش را تبیین نمایم<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>. | ||
شیخ عبدالقادر می‌گوید: | |||
هنگامی که من بر شرح شیخ کامل، احمد بن | هنگامی که من بر شرح شیخ کامل، [[ابن عجیبه، احمد|احمد بن عجیبه]]، بر اجرومیه که موضوعش در مبادی علم نحو است، واقف شدم، دریافتم که وی در این شرح، بین قواعد نحوی که سبب اصلاح زبان می‌شوند و مسائل تصوفیه که سبب اصلاح قلب می‌شوند، جمع کرده است؛ آن‌هم به روشی تازه و ناشناخته که هرکس کمترین آشنایی با تصوف داشته باشد، آن را می‌پسندد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص11 و 12</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات شهریور 01 حسینی]] | [[رده:مقالات شهریور 01 حسینی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده آبان 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۶
| منیة الفقیر المتجرد و سیرة المرید المتفرد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کوهن، عبدالقادر (نويسنده)
منصور، بدرالدین (محقق) ابن عجیبه، احمد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | الآجرومیة في التصوف. شرح ** مختصر شرح بن عجیبة علی متن الآجرومیة في التصوف |
| سال نشر | سده13 |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منية الفقير المتجرد و سيرة المريد المتفرد، نوشته عبدالقادر کوهن (متوفی 1254ق) از علمای حدیث و تصوف، در شرح صوفیانه کتاب «الآجرّومية»، به زبان عربی و با تحقیق و تصحیح بدرالدین منصور است.
متن «الآجرّومية في النحو» نوشته محمد بن محمد بن داود صنهاجی ابوعبدالله (672-723ق)، از بهترین متون نحوی است و برای همین، توجه زیادی، به شرح و نظم و حاشیه بر آن شده است. شیخ احمد بن عجیبه (1160-1224ق) از علمای تفسیر و تصوف، شرحی صوفیانه و مفید بر این کتاب، نگاشته؛ سپس شیخ عبدالقادر کوهن، این شرح را از متن، جدا کرده و آن را «منية الفقير المتجرد و سيرة المريد المتفرد» نام نهاده است. این شرح، جامع بین روح ابن عجیبه و زبان و حال شیخ عبدالقادر است[۱].
محقق می‌نویسد: این کتاب، یک نسخه چاپ لیبی داشت که خواندنی نبود و من دوست داشتم که آن را، تحقیق کنم و مشکلاتش را تبیین نمایم[۲].
شیخ عبدالقادر می‌گوید: هنگامی که من بر شرح شیخ کامل، احمد بن عجیبه، بر اجرومیه که موضوعش در مبادی علم نحو است، واقف شدم، دریافتم که وی در این شرح، بین قواعد نحوی که سبب اصلاح زبان می‌شوند و مسائل تصوفیه که سبب اصلاح قلب می‌شوند، جمع کرده است؛ آن‌هم به روشی تازه و ناشناخته که هرکس کمترین آشنایی با تصوف داشته باشد، آن را می‌پسندد[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.