دیوان ملولی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR52902J1.jpg | عنوان = دیوان ملولی شیرازی | عنوان‌های د...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'دیوان اشعار (ابهام زدایی)' به 'دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''دیوان ملولی شیرازی''' مجموعه اشعار ملولی شیرازی (متوفی احتمالا 1256ق)، از بانوان شاعر دوره قاجار است. | {{کاربردهای دیگر|دیوان اشعار (ابهام‌زدایی)}} | ||
'''دیوان ملولی شیرازی''' مجموعه اشعار [[ملول شیرازی|ملولی شیرازی]] (متوفی احتمالا 1256ق)، از بانوان شاعر دوره قاجار است. | |||
در این کتاب کوشیده شده است اشعار این بانوی شاعر، از پرده گمنانی بیرون آید<ref>پیشگفتار، ص5</ref>. | در این کتاب کوشیده شده است اشعار این بانوی شاعر، از پرده گمنانی بیرون آید<ref>پیشگفتار، ص5</ref>. | ||
ملولی در لابه‌لای اشعار خود، به نام و شعر بعضی از شاعران، اشاره کرده است که این امر، نشان‌دهنده آشنایی شاعر با آثار آنان است. اما به جز مواردی که وی نام شاعران را به‌طور مستقیم آورده و یا بیتی را از آن‌ها تضمین کرده است، گاهی به اقتفای از آن‌ها و یا با مضمونی نزدیک به مضامین شعری ایشان، شعر سروده است. به عنوان مثال: | [[ملول شیرازی|ملولی]] در لابه‌لای اشعار خود، به نام و شعر بعضی از شاعران، اشاره کرده است که این امر، نشان‌دهنده آشنایی شاعر با آثار آنان است. اما به جز مواردی که وی نام شاعران را به‌طور مستقیم آورده و یا بیتی را از آن‌ها تضمین کرده است، گاهی به اقتفای از آن‌ها و یا با مضمونی نزدیک به مضامین شعری ایشان، شعر سروده است. به عنوان مثال: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''بوی محبوب که بر خاک احبا گذرد''|2='' نه عجب دارم اگر زنده کند عظم رمیم''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
ملولی: | ملولی: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''مگر به خاک من آن شوخ نازنین گذر آرد''|2='' که عضو عضو مرا ناله از عظام برآمد''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
مولوی: | مولوی: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''یک دست جام باده و یک دست زلف یار''|2=''رقصی چنین میانه میدانم آرزوست''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
ملولی: | ملولی: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''خوشا آن کس که در بر دارد امشب''|2='' به دستی جام و دستی زلف دلبر''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
حافظ: | حافظ: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم''|2=''از بد حادثه اینجا به پناه آمده‌ایم''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
ملولی: | ملولی: | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|''من به این در، نی برای جاه و عزت آمدم''|2=''ناتوانم، دردمندم، بهر درمان آمدم''<ref>همان، ص17- 18</ref>}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
از ویژگی‌های شعر ملولی آن است که گاهی به نام برخی از رجال سیاسی روزگار خود، اشاره کرده است. بیشترین اهمیت این موضوع، مشخص شدن دوران حیات شاعر و نیز میزان ارتباط وی با ایشان است. به عنوان مثال، او از کسانی همچون فتحعلی شاه، حسنعلی میرزا و هدایت، به احترام یاد کرده است و زمانی که از تیمور میرزا سخن می‌گوید، از واژگان عاشقانه استفاده می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>. | از ویژگی‌های شعر [[ملول شیرازی|ملولی]] آن است که گاهی به نام برخی از رجال سیاسی روزگار خود، اشاره کرده است. بیشترین اهمیت این موضوع، مشخص شدن دوران حیات شاعر و نیز میزان ارتباط وی با ایشان است. به عنوان مثال، او از کسانی همچون فتحعلی شاه، حسنعلی میرزا و هدایت، به احترام یاد کرده است و زمانی که از تیمور میرزا سخن می‌گوید، از واژگان عاشقانه استفاده می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>. | ||
برخی دیگر از ویژگی‌های شعر ملولی را می‌توان در امور زیر، مورد بررسی قرار داد: | برخی دیگر از ویژگی‌های شعر [[ملول شیرازی|ملولی]] را می‌توان در امور زیر، مورد بررسی قرار داد: | ||
# ویژگی‌های زبانی: زبان ملولی، ساده و روان، به دور از واژه‌های نامأنوس، دشوار و کم استعمال است. روند همنشینی کلمات و رعایت دستور زبان فارسی نیز به جز موارد معدود که البته به ضرورت وزن بوده، عادی است. | # ویژگی‌های زبانی: زبان ملولی، ساده و روان، به دور از واژه‌های نامأنوس، دشوار و کم استعمال است. روند همنشینی کلمات و رعایت دستور زبان فارسی نیز به جز موارد معدود که البته به ضرورت وزن بوده، عادی است. | ||
# ویژگی‌های بیانی: طبق نظر ادیبان، یکی از ارکان کلام موزون و مخیل، تشبیه و توصیف است. شعر ملولی نیز کما بیش، دارای صور خیال است. ملولی در کاربرد صور خیال، حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد و طبق سبکش، از روش و حتی عناصر تخیل شاعران گذشته، بهره می‌برد<ref>همان، ص23- 24</ref>. | # ویژگی‌های بیانی: طبق نظر ادیبان، یکی از ارکان کلام موزون و مخیل، تشبیه و توصیف است. شعر [[ملول شیرازی|ملولی]] نیز کما بیش، دارای صور خیال است. [[ملول شیرازی|ملولی]] در کاربرد صور خیال، حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد و طبق سبکش، از روش و حتی عناصر تخیل شاعران گذشته، بهره می‌برد<ref>همان، ص23- 24</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۷۷: | خط ۹۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات آبان 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات آبان 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مهرماه 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۰
| دیوان ملولی شیرازی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ملول شیرازی (نویسنده) فراهانی، رقیه (محقق) |
| ناشر | مجمع ذخائر اسلامی |
| مکان نشر | قم |
| سال نشر | 2010م / 1389ش |
| چاپ | یکم |
| شابک | 978-964-988-161-4 |
| موضوع | ملولی شیرازی، قرن 13ق. - نقد و تفسیر، شعر فارسی - قرن 13ق. - تاریخ و نقد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ف4د9 / 7406 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، دیوان اشعار (ابهام‌زدایی) را ببینید.
دیوان ملولی شیرازی مجموعه اشعار ملولی شیرازی (متوفی احتمالا 1256ق)، از بانوان شاعر دوره قاجار است.
در این کتاب کوشیده شده است اشعار این بانوی شاعر، از پرده گمنانی بیرون آید[۱].
ملولی در لابه‌لای اشعار خود، به نام و شعر بعضی از شاعران، اشاره کرده است که این امر، نشان‌دهنده آشنایی شاعر با آثار آنان است. اما به جز مواردی که وی نام شاعران را به‌طور مستقیم آورده و یا بیتی را از آن‌ها تضمین کرده است، گاهی به اقتفای از آن‌ها و یا با مضمونی نزدیک به مضامین شعری ایشان، شعر سروده است. به عنوان مثال:
| بوی محبوب که بر خاک احبا گذرد | نه عجب دارم اگر زنده کند عظم رمیم |
ملولی:
| مگر به خاک من آن شوخ نازنین گذر آرد | که عضو عضو مرا ناله از عظام برآمد |
مولوی:
| یک دست جام باده و یک دست زلف یار | رقصی چنین میانه میدانم آرزوست |
ملولی:
| خوشا آن کس که در بر دارد امشب | به دستی جام و دستی زلف دلبر |
حافظ:
| ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم | از بد حادثه اینجا به پناه آمده‌ایم |
ملولی:
| من به این در، نی برای جاه و عزت آمدم | ناتوانم، دردمندم، بهر درمان آمدم[۲] |
از ویژگی‌های شعر ملولی آن است که گاهی به نام برخی از رجال سیاسی روزگار خود، اشاره کرده است. بیشترین اهمیت این موضوع، مشخص شدن دوران حیات شاعر و نیز میزان ارتباط وی با ایشان است. به عنوان مثال، او از کسانی همچون فتحعلی شاه، حسنعلی میرزا و هدایت، به احترام یاد کرده است و زمانی که از تیمور میرزا سخن می‌گوید، از واژگان عاشقانه استفاده می‌کند[۳].
برخی دیگر از ویژگی‌های شعر ملولی را می‌توان در امور زیر، مورد بررسی قرار داد:
- ویژگی‌های زبانی: زبان ملولی، ساده و روان، به دور از واژه‌های نامأنوس، دشوار و کم استعمال است. روند همنشینی کلمات و رعایت دستور زبان فارسی نیز به جز موارد معدود که البته به ضرورت وزن بوده، عادی است.
- ویژگی‌های بیانی: طبق نظر ادیبان، یکی از ارکان کلام موزون و مخیل، تشبیه و توصیف است. شعر ملولی نیز کما بیش، دارای صور خیال است. ملولی در کاربرد صور خیال، حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد و طبق سبکش، از روش و حتی عناصر تخیل شاعران گذشته، بهره می‌برد[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.