حسنی، عبدالله بن حمزه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'حسنی (ابهام زدایی)' به 'حسنی (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|حسنی (ابهام‌زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|حسنی ( | |||
'''المنصور باللّه عبداللّه بن حمزة''' (561- 614ق)، از فقهاء، بلغاء و فصحاء و مشهورترين علماء و امام دولت زیدی یمن از 594 تا 614ق بود. زیدیان طبرستان هم در آغاز قرن هفتم قمری امامت او را پذیرفتند. | '''المنصور باللّه عبداللّه بن حمزة''' (561- 614ق)، از فقهاء، بلغاء و فصحاء و مشهورترين علماء و امام دولت زیدی یمن از 594 تا 614ق بود. زیدیان طبرستان هم در آغاز قرن هفتم قمری امامت او را پذیرفتند. | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۵: | ||
== امامت == | == امامت == | ||
در سال 593 ه.ق ادعاى امامت نمود. در سال 594 ه.ق مردم با او بيعت نمودند. او داعيان خويش را به سوى خوارزمشاه فرستاد و سلطان از آنان به گرمى ستقبال نمود. او مدتى منصب زمامت زيديه را عهده‌دار بود و بين قلم و شمشير جمع كرده بود. او از حامیان سرسخت عقاید معتزله بود، عبداللّه بن حمزه با فرقۀ مطرفيه از فرق زيديه به مبارزه برخاست و آنان را به جهت عدم پذيرش | در سال 593 ه.ق ادعاى امامت نمود. در سال 594 ه.ق مردم با او بيعت نمودند. او داعيان خويش را به سوى خوارزمشاه فرستاد و سلطان از آنان به گرمى ستقبال نمود. او مدتى منصب زمامت زيديه را عهده‌دار بود و بين قلم و شمشير جمع كرده بود. او از حامیان سرسخت عقاید معتزله بود، عبداللّه بن حمزه با فرقۀ مطرفيه از فرق زيديه به مبارزه برخاست و آنان را به جهت عدم پذيرش ديدگاههايش تكفير و بدعت‌گذار نامید. وى در محضر حسام‌الدين ابن محمدحسن بن محمد رصاص علم آموخت. | ||
== وفات == | == وفات == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۱۱
| نام | حسنی، عبدالله بن حمزه |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | حمزه |
| متولد | 561ق |
| محل تولد | روستای عيشان (استان ذمار) یمن |
| رحلت | 614 ق |
| اساتید | حسام‌الدين ابن محمدحسن بن محمد رصاص |
| برخی آثار | مجموع رسائل الإمام المنصور بالله عبدالله بن حمزه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01865AUTHORCODE |
المنصور باللّه عبداللّه بن حمزة (561- 614ق)، از فقهاء، بلغاء و فصحاء و مشهورترين علماء و امام دولت زیدی یمن از 594 تا 614ق بود. زیدیان طبرستان هم در آغاز قرن هفتم قمری امامت او را پذیرفتند.
ولادت
شجره ایشان عبارت است از المنصور باللّه عبداللّه بن حمزة بن سليمان بن حمزة بن على بن حمزة بن هاشم بن الحسن بن عبدالرحمن بن يحيى بن ابى محمد عبداللّه بن الحسين بن ترجمان‌الدين القاسم بن ابراهیم بن طباطبا بن اسماعيل بن ابراهیم بن الحسن بن الحسن بن الامام على بن ابيطالب(ع)
در 21 ربيع الآخر سال 561 ه.ق در روستای عيشان (استان ذمار) یمن که در حدود 130 کیلومتری جنوب صنعا) ديده به جهان گشود.
پدرش حمزه بن اسماعیل و مادرش زینب بنت ابراهیم بود، او نسل پنجم امام مجاهد حمزة بن أبی هاشم حسن بود که امام دولت یمن از 1060 تا وفاتش در 1066 بود.
تحصیلات
در کودکی به علوم دینی پرداخت و به تحقیق در زمینه ادبیات و کتابهای روایی می‌پرداخت و شاعری آگاه بود.
امامت
در سال 593 ه.ق ادعاى امامت نمود. در سال 594 ه.ق مردم با او بيعت نمودند. او داعيان خويش را به سوى خوارزمشاه فرستاد و سلطان از آنان به گرمى ستقبال نمود. او مدتى منصب زمامت زيديه را عهده‌دار بود و بين قلم و شمشير جمع كرده بود. او از حامیان سرسخت عقاید معتزله بود، عبداللّه بن حمزه با فرقۀ مطرفيه از فرق زيديه به مبارزه برخاست و آنان را به جهت عدم پذيرش ديدگاههايش تكفير و بدعت‌گذار نامید. وى در محضر حسام‌الدين ابن محمدحسن بن محمد رصاص علم آموخت.
وفات
او در سال 614ق در سن 53 سالگی وفات کرد. بعد از وفات او جامعه زیدی بین دو فرزندش ناصر محمد بن عبدالله و معتضد یحیی بن حسن که به رقابت برخواستند، تقسیم شد.[۱]
آثار
کتاب‌هاى فراوانى در موضوعات مختلف فقهى، اصولى، كلامى، حديثى، ادبيات و مذهب از خود برجاى گذاشت كه از آن جمله‌اند:
صفوة الأخيار في اصول الفقه، حديقة الحكمة النبوية شرح الاربعين السلفية، الشافي في اصول‌الدين، الرسالة الهادية بالادلة البادية، الاجوبة الكافية بالادلة الوافية، الدرة اليمنية في احكام السبى و الغنيمة، الايضاح لعجمة الافصاح، كتاب الفتاوى، الزبدة في اصول‌الدين، العقد الثمين، القاطعة للأوراد في الجهاد، تحفة الاخوان، الرسالة التهامية و....
پانویس