منصوري في الطب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ن ها ' به 'ن‌ها ') |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[رازی، محمد بن زکریا]] (نويسنده) | [[رازی، محمد بن زکریا]] (نويسنده) | ||
[[ذاکر، | [[ذاکر، محمدابراهیم]] (مترجم) | ||
[[بکری صدیقی، حازم]] ( مصحح) | [[بکری صدیقی، حازم]] (مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = /ر2م8 1387 427 RA | | کد کنگره = /ر2م8 1387 427 RA | ||
| موضوع =آموزش بهداشت - پزشکی پیشگیری - متون قدیمی تا قرن 14 - پزشکی پیشگیری - | | موضوع =آموزش بهداشت - پزشکی پیشگیری - متون قدیمی تا قرن 14 - پزشکی پیشگیری - مقالهها و خطابهها - مواد غذایی - مصرف | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = دانشگاه علوم پزشکی تهران | | ناشر = دانشگاه علوم پزشکی تهران | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''منصوری فی الطب'''، نوشته ابوبکر زکریای رازی(313ق-251ق) است که با پژوهش و گزارۀ حازم بکری صدیقی و پژوهش و برگردان محمد ابراهیم ذاکر از زبان عربی به فارسی چاپ شده است. | '''منصوری فی الطب'''، نوشته [[رازی، محمد بن زکریا|ابوبکر زکریای رازی]](313ق-251ق) است که با پژوهش و گزارۀ [[بکری صدیقی، حازم|حازم بکری صدیقی]] و پژوهش و برگردان [[ذاکر، محمدابراهیم|محمد ابراهیم ذاکر]] از زبان عربی به فارسی چاپ شده است. | ||
کتاب در ده گفتار صورت‌بندی شده است که شش گفتار نخستین در بارۀ پزشکی نظری است و در آن به گونه‌ای گسترده، کالبدشناسی، | «طب منصوری»، «کناش منصوری»، «کتاب المنصوری علی سبیل الکناش» نام‌های دیگر آن است. <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 35</ref> | ||
نام این کتاب برگرفته شده از نام فرمانروایی سامانی -ابوصالح منصور- در قرن سوم هجری است. [[رازی، محمد بن زکریا|رازی]] از کتاب‌های بقراط و جالینوس و آرماسوس و بسیاری از پزشکان دیگر در دوره‌های گذشته و دیگر سخنگویان دانش پزشکی که پس از ایشان آمدند همچون پولس و دیگران برداشت کرده و همچنین آنچه را خود با پژوهش و آزمایش‌های علمی بدان رسیده را بر آن افزوده و آن را به گونه‌ای گزینش و کوتاه ولی رسا آورده است.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 36و37</ref>برجستگی آثار [[رازی، محمد بن زکریا|رازی]] -از جمله کتاب منصوری- در این است که او مشاهدات بالینی را شرح داده و ثبت کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص 25</ref> | |||
کتاب در ده گفتار صورت‌بندی شده است که شش گفتار نخستین در بارۀ پزشکی نظری است و در آن به گونه‌ای گسترده، کالبدشناسی، فیزیولوژی، آسیب‌شناسی، شناسایی آمیزه‌های گوناگون و ناهماهنگ آدمی و شناخت نشانه‌هایی بر مبنای دانش ریخت‌شناسی از روی فرم چشم، گوش و فاصله ابروان و چگونگی آن‌ها و دیگر بخش‌های چهره، دست، پا و سینه -که پیشینیان برای شناخت انسان‌ها بر آن تکیه می‌کردند و گمان می‌رفت از راه شناخت درست این دانش به پاره‌ای از ویژگی‌ها و اخلاق آدمی دست‌یابند- بررسی شده است. همچنین، خواننده با نیروی همۀ خوراکی‌ها و مزه‌ها و نیز، شناسایی داروهای تکی با زیرساخت سه‌گانۀ کانی، جانوری و بیشتر از همه، گیاهی آشنا می‌شود. در این کتاب بیش از یکصد و هشتاد داروی ترکیبی برای هر درمان دیده می‌شود. بهداشت همگانی، زیباسازی، آرایش و پیرایش اندام‌ها و بهداشت آن‌ها و شیوۀ درست گردشگری در چهار فصل سال توضیح داده شده است.<ref>ر.ک: همان، ص 36</ref> | |||
رازی در گفتارهای دیگر، در بارۀ پزشکی کاربردی و بالینی به همراه سم‌شناسی بگستردگی سخن گفته است. گفتار نهم -که اروپاییان توجه ویژه‌ای به آن داشته‌اند- در شناخت همۀ بیماری‌های سر تا پا است که در آن آسیب‌های همۀ بیماری‌ها و پیش‌آگاهی از آن‌ها و درمان‌شان دسته‌بندی شده است. گفتار دهم در بارۀ تب و گونه‌های بسیار آن است.<ref>ر.ک: همان</ref> | [[رازی، محمد بن زکریا|رازی]] در گفتارهای دیگر، در بارۀ پزشکی کاربردی و بالینی به همراه سم‌شناسی بگستردگی سخن گفته است. گفتار نهم -که اروپاییان توجه ویژه‌ای به آن داشته‌اند- در شناخت همۀ بیماری‌های سر تا پا است که در آن آسیب‌های همۀ بیماری‌ها و پیش‌آگاهی از آن‌ها و درمان‌شان دسته‌بندی شده است. گفتار دهم در بارۀ تب و گونه‌های بسیار آن است.<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۵: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات مهر 01 هاشمی]] | [[رده:جنبه‌های عمومی پزشکی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات مهر 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مهرماه 1401]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۲
| منصوری فی الطب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رازی، محمد بن زکریا (نويسنده)
ذاکر، محمدابراهیم (مترجم) بکری صدیقی، حازم (مصحح) |
| ناشر | دانشگاه علوم پزشکی تهران |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1387ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-8941-72-2 |
| موضوع | آموزش بهداشت - پزشکی پیشگیری - متون قدیمی تا قرن 14 - پزشکی پیشگیری - مقالهها و خطابهها - مواد غذایی - مصرف |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ر2م8 1387 427 RA |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منصوری فی الطب، نوشته ابوبکر زکریای رازی(313ق-251ق) است که با پژوهش و گزارۀ حازم بکری صدیقی و پژوهش و برگردان محمد ابراهیم ذاکر از زبان عربی به فارسی چاپ شده است.
«طب منصوری»، «کناش منصوری»، «کتاب المنصوری علی سبیل الکناش» نام‌های دیگر آن است. [۱]
نام این کتاب برگرفته شده از نام فرمانروایی سامانی -ابوصالح منصور- در قرن سوم هجری است. رازی از کتاب‌های بقراط و جالینوس و آرماسوس و بسیاری از پزشکان دیگر در دوره‌های گذشته و دیگر سخنگویان دانش پزشکی که پس از ایشان آمدند همچون پولس و دیگران برداشت کرده و همچنین آنچه را خود با پژوهش و آزمایش‌های علمی بدان رسیده را بر آن افزوده و آن را به گونه‌ای گزینش و کوتاه ولی رسا آورده است.[۲]برجستگی آثار رازی -از جمله کتاب منصوری- در این است که او مشاهدات بالینی را شرح داده و ثبت کرده است.[۳]
کتاب در ده گفتار صورت‌بندی شده است که شش گفتار نخستین در بارۀ پزشکی نظری است و در آن به گونه‌ای گسترده، کالبدشناسی، فیزیولوژی، آسیب‌شناسی، شناسایی آمیزه‌های گوناگون و ناهماهنگ آدمی و شناخت نشانه‌هایی بر مبنای دانش ریخت‌شناسی از روی فرم چشم، گوش و فاصله ابروان و چگونگی آن‌ها و دیگر بخش‌های چهره، دست، پا و سینه -که پیشینیان برای شناخت انسان‌ها بر آن تکیه می‌کردند و گمان می‌رفت از راه شناخت درست این دانش به پاره‌ای از ویژگی‌ها و اخلاق آدمی دست‌یابند- بررسی شده است. همچنین، خواننده با نیروی همۀ خوراکی‌ها و مزه‌ها و نیز، شناسایی داروهای تکی با زیرساخت سه‌گانۀ کانی، جانوری و بیشتر از همه، گیاهی آشنا می‌شود. در این کتاب بیش از یکصد و هشتاد داروی ترکیبی برای هر درمان دیده می‌شود. بهداشت همگانی، زیباسازی، آرایش و پیرایش اندام‌ها و بهداشت آن‌ها و شیوۀ درست گردشگری در چهار فصل سال توضیح داده شده است.[۴]
رازی در گفتارهای دیگر، در بارۀ پزشکی کاربردی و بالینی به همراه سم‌شناسی بگستردگی سخن گفته است. گفتار نهم -که اروپاییان توجه ویژه‌ای به آن داشته‌اند- در شناخت همۀ بیماری‌های سر تا پا است که در آن آسیب‌های همۀ بیماری‌ها و پیش‌آگاهی از آن‌ها و درمان‌شان دسته‌بندی شده است. گفتار دهم در بارۀ تب و گونه‌های بسیار آن است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب