درة الأسرار و تحفة الأبرار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شاذلی، علی بن عبد الله' به 'شاذلی، علی بن عبدالله') |
جز (جایگزینی متن - ']] ↵' به ' [[') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''درة الاسرار و تحفة الابرار''' کتابی در طریقت صوفیه مشتمل بر اقوال، افعال، کرامات و اذکار ابوالحسن علی بن عبدالله هذلی شاذلی (متوفی 656ق) است. این اثر توسط شیخ حمیری معروف به ابن صباغ (معاصر) گردآوری‌شده است. | '''درة الاسرار و تحفة الابرار''' کتابی در طریقت صوفیه مشتمل بر اقوال، افعال، کرامات و اذکار [[شاذلی، ابوالحسن|ابوالحسن علی بن عبدالله هذلی شاذلی]] (متوفی 656ق) است. این اثر توسط [[ابن صباغ، علی بن محمد|شیخ حمیری]] معروف به [[ابن صباغ، علی بن محمد|ابن صباغ]] (معاصر) گردآوری‌شده است. | ||
در ابتدای کتاب، شرح‌حال علی بن عبدالله | در ابتدای کتاب، شرح‌حال [[شاذلی، ابوالحسن|علی بن عبدالله شاذلی]]، مؤسس یکی از طرق صوفیه و اینکه معاصر ابن عربی و قرطبی مفسر است، ذکرشده است. پس‌ازآن طریقه شاذلیه معرفی‌شده است. این طریقه مبتنی بر پنج اصل است: تقوای الهی در خفاء و آشکار، پیروی از سنت در اقوال و افعال، اعراض از خلق در اقبال و ادبار، رضایت از خداوند در کم‌وزیاد و رجوع به خداوند متعال در راحتی و سختی. شاذلیه در سودان، سوریه، لیبی، تونس، الجزایر و... انتشار یافت و تا اندلس رسید<ref>ر.ک: مقدمه، ص5 و 7-8</ref>. | ||
حمیری پس از ذکر مقدمه، مباحث کتاب را در پنج فصل تنظیم کرده است. در فصل اول، ولادت و نسب شاذلی، حیات علمی و سفرهای او به آفریقا و سرزمین مشرق و ارتقاء درجه او به خلافت و قطبانیه مطرح‌شده است. در فصل دوم مکاتبات او با پیروان خود در آفریقا و در فصل بعد ادعیه و اذکار او ذکرشده است. دیدگاه و سخنان او در رابطه با تصوف و وصایای او به اصحابش در فصل چهارم کتاب آمده است. در آخرین فصل کتاب نیز به چگونگی وفات و جانشینی ابوالعباس مرسی به‌جای او اشاره‌شده است.<ref>ر.ک: مقدمه جامع کتاب، ص21</ref>. | [[ابن صباغ، علی بن محمد|حمیری]] پس از ذکر مقدمه، مباحث کتاب را در پنج فصل تنظیم کرده است. در فصل اول، ولادت و نسب شاذلی، حیات علمی و سفرهای او به آفریقا و سرزمین مشرق و ارتقاء درجه او به خلافت و قطبانیه مطرح‌شده است. در فصل دوم مکاتبات او با پیروان خود در آفریقا و در فصل بعد ادعیه و اذکار او ذکرشده است. دیدگاه و سخنان او در رابطه با تصوف و وصایای او به اصحابش در فصل چهارم کتاب آمده است. در آخرین فصل کتاب نیز به چگونگی وفات و جانشینی ابوالعباس مرسی به‌جای او اشاره‌شده است.<ref>ر.ک: مقدمه جامع کتاب، ص21</ref>. | ||
شاذلی در فصلی از کتاب در رد وسوسه شیطان می‌نویسد: کسی که بخواهد شیطان بر او راه نیابد باید ایمان و توکل و عبودیتش را برای خدا بر بساط فقر و گرسنگی و استعاذه به خداوند تصحیح کند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص93</ref> وی همچنین کنار رفتن حجاب، نزول رحمت، تثبیت محبت و راست‌گویی در سخن را از ثمرات عزلت می‌داند. او سالک طریق آخرت را توصیه به مراقبت از باطن می‌کند و معتقد است که اگر سالک بخواهد باطن خود را برای اسرار ملکوت پروردگار فتح کند، باید به‌ظاهر خود کمتر توجه کند.<ref>ر.ک: همان، ص96</ref> البته شاذلی طریقه خود را از رهبانیت و خوردن جو و سبوس به دور می‌داند.<ref>ر.ک: همان، ص108</ref> او قوت نفس را به علم و معرفت و اقتداء به کتاب و سنت می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص114</ref> | [[شاذلی، ابوالحسن|شاذلی]] در فصلی از کتاب در رد وسوسه شیطان می‌نویسد: کسی که بخواهد شیطان بر او راه نیابد باید ایمان و توکل و عبودیتش را برای خدا بر بساط فقر و گرسنگی و استعاذه به خداوند تصحیح کند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص93</ref> وی همچنین کنار رفتن حجاب، نزول رحمت، تثبیت محبت و راست‌گویی در سخن را از ثمرات عزلت می‌داند. او سالک طریق آخرت را توصیه به مراقبت از باطن می‌کند و معتقد است که اگر سالک بخواهد باطن خود را برای اسرار ملکوت پروردگار فتح کند، باید به‌ظاهر خود کمتر توجه کند.<ref>ر.ک: همان، ص96</ref> البته شاذلی طریقه خود را از رهبانیت و خوردن جو و سبوس به دور می‌داند.<ref>ر.ک: همان، ص108</ref> او قوت نفس را به علم و معرفت و اقتداء به کتاب و سنت می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص114</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | [[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مهرماه 1401]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۵
| درة الأسرار و تحفة الأبرار | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شاذلی، علی بن عبدالله (نويسنده) ابن صباغ، علی بن محمد (گردآورنده) |
| عنوان‌های دیگر | في أقوال و أفعال و أحوال و مقامات و نسب و کرامات و أذکار و دعوات |
| ناشر | المکتبة الأزهرية للتراث |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 2001م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
درة الاسرار و تحفة الابرار کتابی در طریقت صوفیه مشتمل بر اقوال، افعال، کرامات و اذکار ابوالحسن علی بن عبدالله هذلی شاذلی (متوفی 656ق) است. این اثر توسط شیخ حمیری معروف به ابن صباغ (معاصر) گردآوری‌شده است.
در ابتدای کتاب، شرح‌حال علی بن عبدالله شاذلی، مؤسس یکی از طرق صوفیه و اینکه معاصر ابن عربی و قرطبی مفسر است، ذکرشده است. پس‌ازآن طریقه شاذلیه معرفی‌شده است. این طریقه مبتنی بر پنج اصل است: تقوای الهی در خفاء و آشکار، پیروی از سنت در اقوال و افعال، اعراض از خلق در اقبال و ادبار، رضایت از خداوند در کم‌وزیاد و رجوع به خداوند متعال در راحتی و سختی. شاذلیه در سودان، سوریه، لیبی، تونس، الجزایر و... انتشار یافت و تا اندلس رسید[۱].
حمیری پس از ذکر مقدمه، مباحث کتاب را در پنج فصل تنظیم کرده است. در فصل اول، ولادت و نسب شاذلی، حیات علمی و سفرهای او به آفریقا و سرزمین مشرق و ارتقاء درجه او به خلافت و قطبانیه مطرح‌شده است. در فصل دوم مکاتبات او با پیروان خود در آفریقا و در فصل بعد ادعیه و اذکار او ذکرشده است. دیدگاه و سخنان او در رابطه با تصوف و وصایای او به اصحابش در فصل چهارم کتاب آمده است. در آخرین فصل کتاب نیز به چگونگی وفات و جانشینی ابوالعباس مرسی به‌جای او اشاره‌شده است.[۲].
شاذلی در فصلی از کتاب در رد وسوسه شیطان می‌نویسد: کسی که بخواهد شیطان بر او راه نیابد باید ایمان و توکل و عبودیتش را برای خدا بر بساط فقر و گرسنگی و استعاذه به خداوند تصحیح کند.[۳] وی همچنین کنار رفتن حجاب، نزول رحمت، تثبیت محبت و راست‌گویی در سخن را از ثمرات عزلت می‌داند. او سالک طریق آخرت را توصیه به مراقبت از باطن می‌کند و معتقد است که اگر سالک بخواهد باطن خود را برای اسرار ملکوت پروردگار فتح کند، باید به‌ظاهر خود کمتر توجه کند.[۴] البته شاذلی طریقه خود را از رهبانیت و خوردن جو و سبوس به دور می‌داند.[۵] او قوت نفس را به علم و معرفت و اقتداء به کتاب و سنت می‌داند[۶]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.