إحياء النحو و الواقع اللغوي: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
این اثر در بررسی، تحلیل و نقد کتاب «إحیاء النحو» ابراهیم مصطفی است که به انگیزه تجدید نحو عربی نگاشته شده است. نویسنده هدف خود را از تدوین این اثر نقادانه، دفاع از زبان و لغت عرب و نشان دادن کوتاهی نویسنده کتاب «إحیاء النحو» در برآورده کردن هدف مورد نظرش دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص5-6</ref>. | این اثر در بررسی، تحلیل و نقد کتاب «إحیاء النحو» ابراهیم مصطفی است که به انگیزه تجدید نحو عربی نگاشته شده است. نویسنده هدف خود را از تدوین این اثر نقادانه، دفاع از زبان و لغت عرب و نشان دادن کوتاهی نویسنده کتاب «إحیاء النحو» در برآورده کردن هدف مورد نظرش دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص5-6</ref>. | ||
ساختار این اثر در چهار فصل تنظیم شده است. فصل نخست آن به علامت اعراب و مسائل مرتبط با آن اختصاص یافته است. فصل دوم موضوع توابع و مسائل آن را مورد برسی قرار داده است. در فصل سوم نویسنده به کلماتی پرداخته که وجوه اعرابی مختلفی دارد. فصل چهارم پیرامون مسائل مرتبط با تنوین، صرف و علل منع از صرف است . نویسنده در پایان اثر مهم‌ترین نتایج حاصل از این بحث را در ضمن خاتمه آورده است<ref>رک: همان، ص7-8</ref>. در تمام بخش‌های یادشده نظرات نویسنده «إحیاء العلوم» ذکر شده و مورد بررسی، تحلیل و نقد قرار گرفته است. نویسنده خود را متعهد به اعتدال و رعایت انصاف در نقد کتاب یادشده دانسته است<ref>رک: همان، ص7</ref>. | ساختار این اثر در چهار فصل تنظیم شده است. فصل نخست آن به علامت اعراب و مسائل مرتبط با آن اختصاص یافته است. فصل دوم موضوع توابع و مسائل آن را مورد برسی قرار داده است. در فصل سوم نویسنده به کلماتی پرداخته که وجوه اعرابی مختلفی دارد. فصل چهارم پیرامون مسائل مرتبط با تنوین، صرف و علل منع از صرف است. نویسنده در پایان اثر مهم‌ترین نتایج حاصل از این بحث را در ضمن خاتمه آورده است<ref>رک: همان، ص7-8</ref>. در تمام بخش‌های یادشده نظرات نویسنده «إحیاء العلوم» ذکر شده و مورد بررسی، تحلیل و نقد قرار گرفته است. نویسنده خود را متعهد به اعتدال و رعایت انصاف در نقد کتاب یادشده دانسته است<ref>رک: همان، ص7</ref>. | ||
نویسنده پس از بررسی کتاب «إحیاء النحو» به مقایسه این اثر و آثار نحوی قدما پرداخته و بر این باور است که کتاب یادشده، حاصلی جز ویران کردن اساس و قواعد مستحکم نحوی، تشویش افکار، هجوم بر قدمای نحوی و انکار فضل آنها و... چیزی به ارمغان نداشته است؛ ضمن اینکه بسیاری از تعلیل‌های آن با واقعیت لغوی در تضاد و تعارض کامل است<ref>رک: همان، ص5-6</ref>. | نویسنده پس از بررسی کتاب «إحیاء النحو» به مقایسه این اثر و آثار نحوی قدما پرداخته و بر این باور است که کتاب یادشده، حاصلی جز ویران کردن اساس و قواعد مستحکم نحوی، تشویش افکار، هجوم بر قدمای نحوی و انکار فضل آنها و... چیزی به ارمغان نداشته است؛ ضمن اینکه بسیاری از تعلیل‌های آن با واقعیت لغوی در تضاد و تعارض کامل است<ref>رک: همان، ص5-6</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۹
| إحياء النحو و الواقع اللغوي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عبدالراضی، احمد محمد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | دراسه تحلیلیه نقدیه |
| ناشر | مکتبة الثقافة الدينية |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1428ق - 2007م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 977-341-340-3 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
إحياء النحو و الواقع اللغوي، نوشته احمد عبدالراضی (معاصر) است و در موضوع ادبیات عرب (نحو) به نگارش درآمده است.
این اثر در بررسی، تحلیل و نقد کتاب «إحیاء النحو» ابراهیم مصطفی است که به انگیزه تجدید نحو عربی نگاشته شده است. نویسنده هدف خود را از تدوین این اثر نقادانه، دفاع از زبان و لغت عرب و نشان دادن کوتاهی نویسنده کتاب «إحیاء النحو» در برآورده کردن هدف مورد نظرش دانسته است[۱].
ساختار این اثر در چهار فصل تنظیم شده است. فصل نخست آن به علامت اعراب و مسائل مرتبط با آن اختصاص یافته است. فصل دوم موضوع توابع و مسائل آن را مورد برسی قرار داده است. در فصل سوم نویسنده به کلماتی پرداخته که وجوه اعرابی مختلفی دارد. فصل چهارم پیرامون مسائل مرتبط با تنوین، صرف و علل منع از صرف است. نویسنده در پایان اثر مهم‌ترین نتایج حاصل از این بحث را در ضمن خاتمه آورده است[۲]. در تمام بخش‌های یادشده نظرات نویسنده «إحیاء العلوم» ذکر شده و مورد بررسی، تحلیل و نقد قرار گرفته است. نویسنده خود را متعهد به اعتدال و رعایت انصاف در نقد کتاب یادشده دانسته است[۳].
نویسنده پس از بررسی کتاب «إحیاء النحو» به مقایسه این اثر و آثار نحوی قدما پرداخته و بر این باور است که کتاب یادشده، حاصلی جز ویران کردن اساس و قواعد مستحکم نحوی، تشویش افکار، هجوم بر قدمای نحوی و انکار فضل آنها و... چیزی به ارمغان نداشته است؛ ضمن اینکه بسیاری از تعلیل‌های آن با واقعیت لغوی در تضاد و تعارض کامل است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.