عروض: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR16730J1.jpg | عنوان = عروض | عنوان‌های دیگر = | پدیدآ...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - ' ‎‏' به '')
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۸: خط ۸:
|زبان
|زبان
| زبان = فارسی
| زبان = فارسی
| کد کنگره =   ‎‏/‎‏الف‎‏7‎‏ع‎‏4 3559 ‏PIR‎‏  
| کد کنگره =/‎‏الف‎‏7‎‏ع‎‏4 3559 ‏PIR‎‏  
| موضوع =عروض فارسی
| موضوع =عروض فارسی
|ناشر  
|ناشر  
| ناشر = دانشگاه تبریز. موسسه تحقیقاتی علوم اسلامی - انسانی
| ناشر = دانشگاه تبریز. مؤسسه تحقیقاتی علوم اسلامی - انسانی
| مکان نشر = ایران - تبریز
| مکان نشر = ایران - تبریز
| سال نشر = 1386ش
| سال نشر = 1386ش
خط ۲۴: خط ۲۴:
| پیش از =  
| پیش از =  
}}
}}
لطفا از اینجا شروع به نوشتن کنید.
{{کاربردهای دیگر| عروض (ابهام‌زدایی)}}
==پانویس ==
 
'''عروض'''، اثر [[اقبالی، ابراهیم|ابراهیم اقبالی]] (معاصر)، کتابی است در دانش عروض و شناخت اوزان اشعار.
 
برای عروض در لغت، سیزده معنی نوشته‌اند که هریک از آنها، به‌نحوی با معنی اصطلاحی آن، یعنی «میزان و معیار شعر» ارتباط دارند. نویسنده در ابتدای کتاب ضمن اشاره به این سیزده معنی<ref>ر.ک: متن کتاب، ص3</ref>، تاریخچه علم عروض را مورد مطالعه قرار داده و خلیل بن احمد عروضی (متوفی 170 یا 175ق) را اولین کسی دانسته است که این علم را از روی علم موسیقی و در پنج دایره، شامل پانزده بحر، تدوین کرد و بعدها [[اخفش، سعید بن مسعده|ابوالحسن سعید بلخی]]، ملقب به [[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش اوسط]] (متوفی 215ق)، بحر متدارک را به بحور پانزده‌گانه خلیل، افزود و شعرای پارسی‌زبان، سه وزن (قریب، جدید و مشاکل) را ابداع و اضافه کردند تا تعداد بحرها، به نوزده عدد رسید. بعضی از عروض‌دانان یازده بحر دیگر پیدا کردند و بر آن نوزده بحر اصلی افزوده‌اند که چندان شهرتی نیافتند<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>.
 
در ادامه کتاب، به تعریف اصطلاحات این علم، مانند وزن، افاعیل (ارکان) عروضی، بحر، هجا (سیلاب)، زحافات، وزن دوری و بحور متفق الارکان و مختلف الارکان پرداخته شده<ref>ر.ک: همان، ص8-28</ref> و سپس، طریقه نام‌گذاری اوزان<ref>ر.ک: همان، ص29</ref> و قواعد تقطیع توضیح داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref> و پس از آن، به معرفی اوزان معروف پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص49</ref>.
 
در این کتاب، نوزده بحر مشهور و مجموعا پنجاه‌ونه وزن، مورد بررسی قرار گرفته است. برخی از بحور یادشده عبارتند از:
# رمل: با تکرار رکن «فاعلاتن»، حاصل می‌شود.
# هزج: با تکرار رکن «مفاعیلن»، حاصل می‌شود.
# رجز: با تکرار رکن «مستفعلن»، حاصل می‌شود.
# متقارب: با تکرار رکن «فعولن»، حاصل می‌شود.
# متدارک: با تکرار رکن «فاعلن»، حاصل می‌شود.
# کامل: با تکرار رکن «متفاعلن»، حاصل می‌شود.
# وافر: با تکرار رکن «مفاعلتن»، حاصل می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص39-‌43</ref>.
 
==پانویس==
<references/>
<references/>
==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
مقدمه و متن کتاب.
==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
{{وابسته‌ها}}
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:فاقد مقاله]]
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]]
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
[[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]]
[[رده:مقالات شهریور 01 مکرمی]]
[[رده:مقالات بازبینی شده1]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۱

عروض، اثر ابراهیم اقبالی (معاصر)، کتابی است در دانش عروض و شناخت اوزان اشعار.

عروض
عروض
پدیدآوراناقبالی، ابراهیم (نويسنده)
ناشردانشگاه تبریز. مؤسسه تحقیقاتی علوم اسلامی - انسانی
مکان نشرایران - تبریز
سال نشر1386ش
چاپ1
شابک978-964-04-0696-0
موضوععروض فارسی
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
/‎‏الف‎‏7‎‏ع‎‏4 3559 ‏PIR‎‏
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

برای عروض در لغت، سیزده معنی نوشته‌اند که هریک از آنها، به‌نحوی با معنی اصطلاحی آن، یعنی «میزان و معیار شعر» ارتباط دارند. نویسنده در ابتدای کتاب ضمن اشاره به این سیزده معنی[۱]، تاریخچه علم عروض را مورد مطالعه قرار داده و خلیل بن احمد عروضی (متوفی 170 یا 175ق) را اولین کسی دانسته است که این علم را از روی علم موسیقی و در پنج دایره، شامل پانزده بحر، تدوین کرد و بعدها ابوالحسن سعید بلخی، ملقب به اخفش اوسط (متوفی 215ق)، بحر متدارک را به بحور پانزده‌گانه خلیل، افزود و شعرای پارسی‌زبان، سه وزن (قریب، جدید و مشاکل) را ابداع و اضافه کردند تا تعداد بحرها، به نوزده عدد رسید. بعضی از عروض‌دانان یازده بحر دیگر پیدا کردند و بر آن نوزده بحر اصلی افزوده‌اند که چندان شهرتی نیافتند[۲].

در ادامه کتاب، به تعریف اصطلاحات این علم، مانند وزن، افاعیل (ارکان) عروضی، بحر، هجا (سیلاب)، زحافات، وزن دوری و بحور متفق الارکان و مختلف الارکان پرداخته شده[۳] و سپس، طریقه نام‌گذاری اوزان[۴] و قواعد تقطیع توضیح داده شده است[۵] و پس از آن، به معرفی اوزان معروف پرداخته شده است[۶].

در این کتاب، نوزده بحر مشهور و مجموعا پنجاه‌ونه وزن، مورد بررسی قرار گرفته است. برخی از بحور یادشده عبارتند از:

  1. رمل: با تکرار رکن «فاعلاتن»، حاصل می‌شود.
  2. هزج: با تکرار رکن «مفاعیلن»، حاصل می‌شود.
  3. رجز: با تکرار رکن «مستفعلن»، حاصل می‌شود.
  4. متقارب: با تکرار رکن «فعولن»، حاصل می‌شود.
  5. متدارک: با تکرار رکن «فاعلن»، حاصل می‌شود.
  6. کامل: با تکرار رکن «متفاعلن»، حاصل می‌شود.
  7. وافر: با تکرار رکن «مفاعلتن»، حاصل می‌شود[۷].

پانویس

  1. ر.ک: متن کتاب، ص3
  2. ر.ک: همان، ص6
  3. ر.ک: همان، ص8-28
  4. ر.ک: همان، ص29
  5. ر.ک: همان
  6. ر.ک: همان، ص49
  7. ر.ک: همان، ص39-‌43

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.

وابسته‌ها