تفسير آيات الإحکام (نجری یمانی): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی' به 'رده:مقالات بارگذاری شده شهریور 01 قربانی') |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تفسیر]] | |||
[[رده: تفاسیر فقهی (آیات الاحکام)]] | |||
[[رده:مقالات خرداد 01 موسوی]] | [[رده:مقالات خرداد 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده شهریور 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده1]] | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۳
| تفسير آيات الإحکام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نجری یمانی، عبدالله بن محمد (نویسنده)
عتیق، محمدبن صالح بن محمد (محقق) عبدالعال، عبدالعال احمد (سایر) |
| ناشر | المملکة العربية السعودية. وزارة التعليم العالي. جامعة أم القري، کلية الشريعة و الدراسات الإسلامية. قسم الدراسات العليا الشرعية. فرع الکتاب و السنة |
| مکان نشر | عربستان - مکه مکرمه |
| سال نشر | 1406ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | |
تفسیر آیات الاحکام یا «شافی العلیل شرح الخمسمائة آیة من التنزیل» تألیف فخرالدین عبدالله بن محمد نجری (متوفی 877ق)، همان‌گونه که از نامش پیداست شرح و تفسیر آیات الاحکام است. این کتاب با وجود حجم کم مشتمل بر مباحث کتب مفصل در موضوع خود است.[۱]. محمد بن صالح العتیق بر کتاب مقدمه نوشته و تحقیق کرده است.
اصل کتاب پایان‌نامه دکترای محقق اثر است که تحت اشراف عبدالعال احمد عبدالعال نگارش و دفاع شده است. کتاب مشتمل بر مقدمه‌ای در پنج فصل و مباحث متعدد است.[۲]. پس از آن جلد اول تفسیر با سوره بقره آغاز و به سوره اعراف ختم شده است. در جلد دوم کتاب نیز از ابتدای سوره انفال تا سوره ماعون تفسیر شده است.
شیوه نگارش تفسیر بدین‌ترتیب است که بخشی از آیه مورد نظر ذکر و به‌طور کامل تفسیر می‌شود. نویسنده با ذکر کلمه‌ای یا فقره‌ای از آیه به تبیین احکام و اقوال علما در رابطه با آن احکام می‌پردازد و آیات متوالی در موضوع واحد را به ترتیب ذکر می‌کند. تفسیر آیه یا به قرآن کریم است یا به حدیث شریف و یا به اثری از سلف و پس از آن به اقوال علماست و ترجیح قولی بر قول دیگر غالباً با ذکر مستند است. بیان اقوال علما درباره آیه نیز غالباً بلافاصله بدون ذکر مصادر این اقوال است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.