احمدی شاهرودی، احمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'گي' به 'گی')
     
    خط ۷۲: خط ۷۲:


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زادگان 1305 شمسی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۷

    احمدی شاهرودی، احمد علی
    نام احمدی شاهرودی، احمدعلی
    نام‌های دیگر شاهرودی، احمدعلی بن محمدحسن
    نام پدر شيخ محمدحسن
    متولد 1305 ش
    محل تولد میامی شاهرود
    رحلت 1375 ش یا 1417 ق
    اساتید سيد‌ ‎حسين بروجردى

    سيد‌ ‎محمدتقى خوانسارى

    سيد‌ ‎محمد حجت كوه‌كمره‌اى

    سيد‌ ‎صدرالدين صدر

    امام خمینى

    برخی آثار تقليد الأعلم
    کد مؤلف AUTHORCODE02598AUTHORCODE

    شيخ احمدعلى احمدى شاهرودى (1305-1375ش)، فقیه، مجتهد، استاد حوزه، نویسنده،

    در سال 1305ش (1346ق) در میامی شاهرود به دنيا آمد. پدرش شيخ محمدحسن یکى از علماى بنام و مشهور منطقه بود كه در علوم مختلف، بالاخص علم طب، اطلاعات زيادى داشت و مردم آن بخش از وجودش استفاده می‌كردند.

    تحصیلات

    پس از دوران كودكى و تحصيلات ابتدايى در زادگاه خود، به تحصيل علوم دينى رو آورد. مقدمات عربى را نزد والد گرامیش فراگرفت و پس از چند سالى كه در محضر پدر بزرگوارش تحت تعليم و تربيت بودند، به همت و سعى پدر به حوزه علمیه مشهد مقدس آمده و در جوار حضرت ثامن الائمه(ع)، تحت سرپرستى رئيس وقت حوزه علمیه، مرحوم آيت‌اللّه حاج شيخ احمد كفايى قرار گرفت. به مدت ده سال در جوار ملكوتى امام هشتم(ع) اقامت گزيد و دوره مقدمات و ادبيات عرب را نزد استاد توانا، اديب نيشابورى، گذراند و سطوح عاليه را نزد حضرات آيات شيخ هاشم قزوینى، شيخ مجتبى قزوینى، میرزا كاظم محقق دامغانى و میرزا احمد مدرسى يزدى فراگرفت.

    وى سپس به حوزه علمیه قم عزيمت نمود و در آنجا نيز در حلقه درس حضرات آيات: سيد‌ ‎حسين بروجردى، سيد‌ ‎محمدتقى خوانسارى، سيد‌ ‎محمد حجت كوه‌كمره‌اى، سيد‌ ‎صدرالدين صدر و حضرت امام خمینى(ره) جاى گرفت. ايشان پس از اخذ اجتهاد مقيم حوزه‌علمیه قم گرديد و به تدريس و تأليف پرداخت.

    وى سپس برای بهره‌گیرى از درس بزرگان حوزه نجف اشرف و جستجوى آراء و مبانى فقه و اصول آنان، رهسپار عراق گرديد و پس از زيارت عتبات عاليات و طلب توفيق از آن امامان معصوم(ع)، در نجف اشرف سكنى گزيد. در نجف از محضر اساتيد بزرگوارى همچون: حضرات آيات سيد‌ ‎محسن حكيم، سيد‌ ‎محمود شاهرودى، خویى و سيد‌ ‎عبدالهادى شيرازى، بسيار بهره برد.

    ايشان سپس برای تدريس و انجام وظايف فرهنگى به ایران برگشت و در شهر مقدس قم اقامت گزيد و تا آخر عمر شريفش، لحظه‌اى از تبليغ، تدريس و تربيت نسل جوان و مردم كوتاهى نكرد.

    اين عالم ربانى در طول جنگ تحمیلى، عليرغم كهولت سن، ماه‌ها در جبهه‌هاى جهاد دفاعى با رزمندگان اسلام همراه بود و حضورى روحيه‌بخش داشت.

    وفات

    ايشان سرانجام در 17 دى ماه 1375ش برابر با 25 شعبان 1417ق، در 70 سالگى، در مكه و در جوار بيت‌الله الحرام درگذشت.

    آثار

    1. تقليد الاعلم؛
    2. سيرى در عقايد؛
    3. به سوى خدا بروید؛
    4. جنگ خبير؛
    5. انگیزه حق؛
    6. تفسير موضوعى قرآن مجيد.

    وابسته‌ها