سکینة الاولیاء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مـ' به 'م') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = [[ | | پدیدآوران = [[داراشکوه بابری، شاهزاده هند]] (نویسنده) | ||
[[تاراچند]] (مصحح) | [[تاراچند]] (مصحح) | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''سکینة الاولیاء''' نوشته محمد | '''سکینة الاولیاء''' نوشته [[داراشکوه بابری، شاهزاده هند|محمد داراشکوه]] فرزند شاه جهان (م1069 ق) از شاهزادگان تيمورى هند است. او كه شاهزادهاى عارف مسلك بوده به مقام ولایتعهدی رسید و به شاه بلند اقبال ملقب گردید. <ref>انوشه، حسن، ص 33؛ حسنی، عبد الحی، ج5، ص 146</ref> این اثر در موضوع تصوف و عرفان است و به کوشش [[جلالی نایینی، محمدرضا|محمد رضا جلالی نائینی]] منتشر شده است. | ||
اثر یاد شده در شرح حال مشايخ قادريه از آغاز تا نیمه دوم سده یازدهم هجری قمری است. نویسنده در بیست و هشتمین سال از عمر خود به نگارش این اثر اقدام کرده و در سال 1059 ق به نگارش آن پایان داده است. <ref> صفا، ذبیح الله، ص 227؛ مقدمه محقق ص 25</ref> | اولین اثر مؤلف در شرح حال مشایخ صوفیه سفینه الاولیاء می‌باشد و اثر یاد شده دومین اثر وی در شرح حال مشايخ قادريه از آغاز تا نیمه دوم سده یازدهم هجری قمری است. نویسنده در بیست و هشتمین سال از عمر خود به نگارش این اثر اقدام کرده و در سال 1059 ق به نگارش آن پایان داده است. <ref>صفا، ذبیح الله، ج 5 ص 227؛ مقدمه محقق ص 25</ref> | ||
نویسنده در این کتاب به مناقب میانجیو(م 1045)از مشایخ صوفیه قادریه<ref> انوشه، حسن، ج1، ص 861</ref> و مریدان و خلفای او پرداخته و تصریح نموده است که مطالب کتاب را با دقت و تحقیق کامل به نگارش درآورده است. <ref>مقدمه محقق ص 25</ref> وی در این کتاب طوایف اهل الله را دوازده گروه | نویسنده در این کتاب به مناقب میانجیو(م 1045)از مشایخ صوفیه قادریه<ref>انوشه، حسن، ج1، ص 861</ref> و مریدان و خلفای او پرداخته و تصریح نموده است که مطالب کتاب را با دقت و تحقیق کامل به نگارش درآورده است. <ref>مقدمه محقق ص 25</ref> وی در این کتاب طوایف اهل الله را دوازده گروه می‌داند که عبارتند از: عارفان، عاشقان، سابقان، محبّان، موقنان، مکاشفان، مشاهدان، سالکان، صادقان، راضیان، مریدان و... و این دوازده گروه، دوازده چشمه‌ای هستند که از آن شربت ازلی می نوشند. همینطور مسائل دیگری همچون رؤیت و لزوم هادی روحانی و طریقه یافتن او مورد بحث قرار گرفته است. نویسنده در جهت اثبات دیدگاهش به منابعی چون کشف المحجوب، تاریخ یافعی، [[معجم البلدان]]، [[صحيح مسلم|صحیح مسلم]]، تفسیر بحرالحقایق، [[عرائس البيان في حقائق القرآن|تفسیر عرایس البیان]]، تفسیر قشیری، [[تفسیر حسینی (مواهب علّيه)|تفسیر مواهب علیه]] و [[فصل الخطاب في تفسیر أم الکتاب|فصل الخطاب]]، اشاره می‌کند. <ref>جهانی، روشنک، ص 40</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
#انوشه، حسن. فرهنگ زندگى نامه‌ها. تهران. مركز نشر فرهنگى رجاء. 1369ش. چاپ اول. | #انوشه، حسن. فرهنگ زندگى نامه‌ها. تهران. مركز نشر فرهنگى رجاء. 1369ش. چاپ اول. | ||
#جهانی، روشنک، داراشکوه و اندیشه وحدت ادیان. اطلاعات حکمت و معرفت. شهریور 1390، سال ششم - شماره 5. | #جهانی، روشنک، داراشکوه و اندیشه وحدت ادیان. اطلاعات حکمت و معرفت. شهریور 1390، سال ششم - شماره 5. | ||
#حسنى، عبد الحى . نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر. حيدرآباد. مطبعة مجلس | #حسنى، عبد الحى . نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر. حيدرآباد. مطبعة مجلس دائرةالمعارف العثمانية. 1382ق. چاپ دوم. | ||
#صفا، ذبيحالله. تاريخ ادبيات در ايران، صفا. تهران. فردوس. 1378ش. چاپ هشتم. | #صفا، ذبيحالله. تاريخ ادبيات در ايران، صفا. تهران. فردوس. 1378ش. چاپ هشتم. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:طرائق صوفیه]] | |||
[[رده:مقالات مرداد 01 گرنه زاده]] | [[رده:مقالات مرداد 01 گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده شهریور 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۰
| سکینة الاولیاء | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | داراشکوه بابری، شاهزاده هند (نویسنده)
تاراچند (مصحح) جلالی نایینی، محمدرضا (مصحح) |
| ناشر | مؤسسه مطبوعاتی علمی |
| مکان نشر | [ايران] |
| سال نشر | [--13] |
| چاپ | چاپ یکم |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
سکینة الاولیاء نوشته محمد داراشکوه فرزند شاه جهان (م1069 ق) از شاهزادگان تيمورى هند است. او كه شاهزادهاى عارف مسلك بوده به مقام ولایتعهدی رسید و به شاه بلند اقبال ملقب گردید. [۱] این اثر در موضوع تصوف و عرفان است و به کوشش محمد رضا جلالی نائینی منتشر شده است.
اولین اثر مؤلف در شرح حال مشایخ صوفیه سفینه الاولیاء می‌باشد و اثر یاد شده دومین اثر وی در شرح حال مشايخ قادريه از آغاز تا نیمه دوم سده یازدهم هجری قمری است. نویسنده در بیست و هشتمین سال از عمر خود به نگارش این اثر اقدام کرده و در سال 1059 ق به نگارش آن پایان داده است. [۲]
نویسنده در این کتاب به مناقب میانجیو(م 1045)از مشایخ صوفیه قادریه[۳] و مریدان و خلفای او پرداخته و تصریح نموده است که مطالب کتاب را با دقت و تحقیق کامل به نگارش درآورده است. [۴] وی در این کتاب طوایف اهل الله را دوازده گروه می‌داند که عبارتند از: عارفان، عاشقان، سابقان، محبّان، موقنان، مکاشفان، مشاهدان، سالکان، صادقان، راضیان، مریدان و... و این دوازده گروه، دوازده چشمه‌ای هستند که از آن شربت ازلی می نوشند. همینطور مسائل دیگری همچون رؤیت و لزوم هادی روحانی و طریقه یافتن او مورد بحث قرار گرفته است. نویسنده در جهت اثبات دیدگاهش به منابعی چون کشف المحجوب، تاریخ یافعی، معجم البلدان، صحیح مسلم، تفسیر بحرالحقایق، تفسیر عرایس البیان، تفسیر قشیری، تفسیر مواهب علیه و فصل الخطاب، اشاره می‌کند. [۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن.
- انوشه، حسن. فرهنگ زندگى نامه‌ها. تهران. مركز نشر فرهنگى رجاء. 1369ش. چاپ اول.
- جهانی، روشنک، داراشکوه و اندیشه وحدت ادیان. اطلاعات حکمت و معرفت. شهریور 1390، سال ششم - شماره 5.
- حسنى، عبد الحى . نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر. حيدرآباد. مطبعة مجلس دائرةالمعارف العثمانية. 1382ق. چاپ دوم.
- صفا، ذبيحالله. تاريخ ادبيات در ايران، صفا. تهران. فردوس. 1378ش. چاپ هشتم.