البدعة و التحرف یا آئین تصوف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'س الدین' به 'س‌الدین') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| موضوع = تصوف – دفاعیهها و ردیهها | | موضوع = تصوف – دفاعیهها و ردیهها | ||
حافظ، | حافظ، شمس‌الدین محمد، - 792ق. - نقد و تفسیر | ||
شعر فارسی - تاریخ و نقد | شعر فارسی - تاریخ و نقد | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
}} | }} | ||
'''البدعة و التحرف یا آیین تصوف'''، تألیف شیخ جواد | '''البدعة و التحرف یا آیین تصوف'''، تألیف [[خراسانی، محمدجواد|شیخ جواد خراسانی]]، کتابی است در بیان و شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن. | ||
نویسنده سه هدف و غرض کلی داشته و به مقتضای هریک، مقاله‌ای را نگاشته و چون هریک از این سه مقاله، مفصل و مبسوط بوده، هریک را کتابی مستقل انگاشته و در اثر حاضر، به چاپ دو مقاله نخست، اقدام کرده است. این مقالات عبارتند از: | نویسنده سه هدف و غرض کلی داشته و به مقتضای هریک، مقاله‌ای را نگاشته و چون هریک از این سه مقاله، مفصل و مبسوط بوده، هریک را کتابی مستقل انگاشته و در اثر حاضر، به چاپ دو مقاله نخست، اقدام کرده است. این مقالات عبارتند از: | ||
# مقاله اول: در شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن به نام «البدعة | # مقاله اول: در شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن به نام «البدعة و التحرف یا آیین تصوف». | ||
# مقاله دوم در رد بر حافظ و دیوان حافظ، با نام «رضوان الله اکبر در نقض خرابات و خانقاه». ازآنجاکه به‌زعم نویسنده، حافظ به جهت خراباتی بودن، طعنه بر خانقاهیان می‌زد و ایشان را ابطال می‌نمود، در این مقاله، به ابطال هردو پرداخته شده است. | # مقاله دوم در رد بر حافظ و دیوان حافظ، با نام «رضوان الله اکبر در نقض خرابات و خانقاه». ازآنجاکه به‌زعم نویسنده، حافظ به جهت خراباتی بودن، طعنه بر خانقاهیان می‌زد و ایشان را ابطال می‌نمود، در این مقاله، به ابطال هردو پرداخته شده است. | ||
# مقاله سوم در رد بر مولوی و دیوان مثنوی وی با نام «حجت قوی در رد مثنوی» است<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ب</ref>. | # مقاله سوم در رد بر مولوی و دیوان مثنوی وی با نام «حجت قوی در رد مثنوی» است<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ب</ref>. | ||
نویسنده در مقدمه، به این نکته اشاره دارد که نظر وی درباره حافظ و مولوی، نظری به شخص این دو نبوده و ناشی از غرض شخصی، نمی‌باشد، بلکه غرض او، عام دینی، مذهبی و مسلکی است و با هر شعبه، فرقه و تیره از این گروه که خود را صوفی و عارف نامیده‌اند، مرتبط است<ref>ر.ک: همان</ref>. | نویسنده در مقدمه، به این نکته اشاره دارد که نظر وی درباره [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، نظری به شخص این دو نبوده و ناشی از غرض شخصی، نمی‌باشد، بلکه غرض او، عام دینی، مذهبی و مسلکی است و با هر شعبه، فرقه و تیره از این گروه که خود را صوفی و عارف نامیده‌اند، مرتبط است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:رد و نقض تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات تیر 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات تیر 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۴۵
| البدعة و التحرف یا آئین تصوف | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خراسانی، محمدجواد (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | آئین تصوف
البدعة و التحرف و رساله رضوان اکبر رضوان اکبر اله در نقض خرابات و خانقاه |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | [--13] |
| چاپ | چاپ یکم |
| موضوع | تصوف – دفاعیهها و ردیهها
حافظ، شمس‌الدین محمد، - 792ق. - نقد و تفسیر شعر فارسی - تاریخ و نقد |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /خ4ب4 / 295/2 BP |
البدعة و التحرف یا آیین تصوف، تألیف شیخ جواد خراسانی، کتابی است در بیان و شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن.
نویسنده سه هدف و غرض کلی داشته و به مقتضای هریک، مقاله‌ای را نگاشته و چون هریک از این سه مقاله، مفصل و مبسوط بوده، هریک را کتابی مستقل انگاشته و در اثر حاضر، به چاپ دو مقاله نخست، اقدام کرده است. این مقالات عبارتند از:
- مقاله اول: در شرح اصل تصوف و حقیقت و خصوصیات آن به نام «البدعة و التحرف یا آیین تصوف».
- مقاله دوم در رد بر حافظ و دیوان حافظ، با نام «رضوان الله اکبر در نقض خرابات و خانقاه». ازآنجاکه به‌زعم نویسنده، حافظ به جهت خراباتی بودن، طعنه بر خانقاهیان می‌زد و ایشان را ابطال می‌نمود، در این مقاله، به ابطال هردو پرداخته شده است.
- مقاله سوم در رد بر مولوی و دیوان مثنوی وی با نام «حجت قوی در رد مثنوی» است[۱].
نویسنده در مقدمه، به این نکته اشاره دارد که نظر وی درباره حافظ و مولوی، نظری به شخص این دو نبوده و ناشی از غرض شخصی، نمی‌باشد، بلکه غرض او، عام دینی، مذهبی و مسلکی است و با هر شعبه، فرقه و تیره از این گروه که خود را صوفی و عارف نامیده‌اند، مرتبط است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.