حسن دل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR37897J1.jpg | | تصویر =NUR37897J1.jpg | ||
| عنوان = حسن دل : در | | عنوان = حسن دل: در سیر و سلوک الی الله عارف نامی آقا محمد بید آبادی قدس‌سره | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[بیدآبادی، محمد بن محمدرفیع]] (نویسنده) | ||
[[ | [[صدرایی خویی، علی]] (محقق و مصحح) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = /ب95 ح5 / 289/6 BP | | کد کنگره = /ب95 ح5 / 289/6 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = آداب طریقت | ||
عرفان | عرفان | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = | | ناشر =نهاوندی | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر = ایران - قم | ||
| سال نشر =1380ش. | | سال نشر =1380ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE37897AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE37897AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = چاپ | | چاپ = چاپ یکم | ||
| شابک =964-6388-39-6 | | شابک =964-6388-39-6 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''حسن دل''' اثر عارف نامی آقا محمد | '''حسن دل'''، اثر عارف نامی [[بیدآبادی، محمد بن محمدرفیع|آقا محمد بیدآبادی]](قدس‌سره) در سیر و سلوک الی الله است که با تحقیق و تصحیح [[صدرایی خویی، علی|علی صدرایی خویی]] چاپ شده است. | ||
این | این مکتوب ظاهرا به یکی از رهروان معرفت نگاشته شده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص24</ref>. در این مکتوب که طولانی‌ترین نامه‌های آن بزرگ است، او روان آدمی را مخاطب ساخته و با هشدار وعده و وعیدهای الهی، سعی می‌کند پرده غفلت را از جانها کنار زند و آنها را با مقصد اصلی که در پیش رو دارند، آشنا سازد<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. | ||
نثر رساله روان و شیواست و مؤلف با خطاب‌های «ای عزیز- ای عزیز» سعی دارد، | نثر رساله روان و شیواست و مؤلف با خطاب‌های «ای عزیز - ای عزیز» سعی دارد، انسانهای غفلت‌زده را متنبه نموده و از عالم طبیعت به حظیره قدس و ملکوت سیر دهد. | ||
نویسنده با نفس گرم و قلمی روان که داشته در این مورد کاملا موفق بوده است و نوشته‌های وی چون از روح قدسی نشئت گرفته، دل هر خواننده‌ای را به خود جذب نموده است. او در اثنای مطالب به آیات قرآنی و احادیث و کلمات بزرگان و ضربالمثلها استناد می‌کند و به‌وسیله آنها کلام خود را قوت می‌بخشد<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>. | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه | مقدمه محقق. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۸: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده: تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]] | |||
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
[[رده:مقالات کامل مرداد ماه باقی زاده]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۳۸
| حسن دل: در سیر و سلوک الی الله عارف نامی آقا محمد بید آبادی قدس‌سره | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بیدآبادی، محمد بن محمدرفیع (نویسنده) صدرایی خویی، علی (محقق و مصحح) |
| ناشر | نهاوندی |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1380ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 964-6388-39-6 |
| موضوع | آداب طریقت عرفان |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ب95 ح5 / 289/6 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
حسن دل، اثر عارف نامی آقا محمد بیدآبادی(قدس‌سره) در سیر و سلوک الی الله است که با تحقیق و تصحیح علی صدرایی خویی چاپ شده است.
این مکتوب ظاهرا به یکی از رهروان معرفت نگاشته شده است[۱]. در این مکتوب که طولانی‌ترین نامه‌های آن بزرگ است، او روان آدمی را مخاطب ساخته و با هشدار وعده و وعیدهای الهی، سعی می‌کند پرده غفلت را از جانها کنار زند و آنها را با مقصد اصلی که در پیش رو دارند، آشنا سازد[۲]. نثر رساله روان و شیواست و مؤلف با خطاب‌های «ای عزیز - ای عزیز» سعی دارد، انسانهای غفلت‌زده را متنبه نموده و از عالم طبیعت به حظیره قدس و ملکوت سیر دهد.
نویسنده با نفس گرم و قلمی روان که داشته در این مورد کاملا موفق بوده است و نوشته‌های وی چون از روح قدسی نشئت گرفته، دل هر خواننده‌ای را به خود جذب نموده است. او در اثنای مطالب به آیات قرآنی و احادیث و کلمات بزرگان و ضربالمثلها استناد می‌کند و به‌وسیله آنها کلام خود را قوت می‌بخشد[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.