الطرق الصوفية و أثرها في نشر الإسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'الثقافةالدینیة' به 'الثقافة الدینیة')
    برچسب: واگردانی دستی
     
    (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    }}
    }}
       
       
    '''الطرق الصوفیة وأثرها في نشر الإسلام في الصحراء الکبری''' اثر [[مونس، حسین|حسین مونس]]، رساله‌ای است کوتاه و مختصر پیرامون تصوف و تأثیر آن در نشر اسلام در آفریقا.
    '''الطرق الصوفية و أثرها في نشر الإسلام في الصحراء الكبری'''، اثر [[مونس، حسین|حسین مونس]]، رساله‌ای است کوتاه و مختصر پیرامون تصوف و تأثیر آن در نشر اسلام در آفریقا.


    نویسنده در ابتدای کتاب، به تعریف صوفیه و اشاره به نقش آن در گسترش اسلام پرداخته است. وی صوفیه را جماعتی معرفی نموده است که در عبادات، ریاضات و مجاهدات خویش، اسلوبی واحد را برگزیده که شیخی از شیوخی تصوف، برای ایشان مشخص نموده و ایشان در تبعیت از وی، آن اعمال را انجام داده و به آن شیخ، منسوب هستند. به اعتقاد وی، صوفی شخص زاهدی است که نفس و روح خویش را به تعبد خداوند و عمل به طاعات وی، مشغول داشته است<ref>تمهید، ص3</ref>.
    نویسنده در ابتدای کتاب، به تعریف صوفیه و اشاره به نقش آن در گسترش اسلام پرداخته است. وی صوفیه را جماعتی معرفی نموده است که در عبادات، ریاضات و مجاهدات خویش، اسلوبی واحد را برگزیده که شیخی از شیوخ تصوف، برای ایشان مشخص نموده و ایشان در تبعیت از وی، آن اعمال را انجام داده و به آن شیخ، منسوب هستند. به اعتقاد وی، صوفی شخص زاهدی است که نفس و روح خویش را به تعبد خداوند و عمل به طاعات وی، مشغول داشته است<ref>ر.ک: تمهید، ص3</ref>.


    وی در ادامه، به معرفی بزرگان تصوف، از جمله عبدالقادر جیلانی محی‌الدین ابومحمد بن ابی‌صالح زنجی (471- 561ق/ 1077- 1166م)<ref>متن کتاب، ص16</ref>، ابومدین شعیب بن حسین یکی از شاگردان جیلانی<ref>همان، ص19</ref>، [[ابوالحسن شاذلی]]<ref>همان، ص22</ref> پرداخته و با توجه به سیره و روش زندگی این بزرگان، آن را مهمترین و بزرگ‌ترین عامل انتشار اسلام در صحرای بزرگ آفریقا دانسته است<ref>همان، ص27</ref>.
    وی در ادامه، به معرفی بزرگان تصوف، از جمله: عبدالقادر جیلانی محی‌الدین ابومحمد بن ابی‌صالح زنجی (471- 561ق/ 1077- 1166م)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص16</ref>، ابومدین شعیب بن حسین یکی از شاگردان جیلانی<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>، [[ابوالحسن شاذلی]]<ref>ر.ک: همان، ص22</ref> پرداخته و با توجه به سیره و روش زندگی این بزرگان، آن را مهم‌ترین و بزرگ‌ترین عامل انتشار اسلام در صحرای بزرگ آفریقا دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص27</ref>.


    توصیف بلاد و ممالک آفریقا و تقسیم مناطق آن به پنج منطقه<ref>همان، ص44</ref> و توصیف صوفیه مرابطه<ref>همان، ص53</ref> از جمله ویژگی‌های کتاب می‌باشد.
    توصیف بلاد و ممالک آفریقا و تقسیم مناطق آن به پنج منطقه<ref>ر.ک: همان، ص44</ref> و توصیف صوفیه مرابطه<ref>همان، ص53</ref>، از جمله مطالب مطرح‌شده در کتاب می‌باشد.


    ==پانویس ==
    ==پانویس ==
    خط ۳۷: خط ۳۷:


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    مقدمه و متن کتاب.
    تمهید و متن کتاب.




    خط ۴۹: خط ۴۹:
    [[رده:تاریخ تصوف و عرفان]]
    [[رده:تاریخ تصوف و عرفان]]
    [[رده:مقالات تیر 01 مکرمی]]
    [[رده:مقالات تیر 01 مکرمی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]]
      [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
      [[رده:مقالات بازبینی شده شهریور 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۰۳

    الطرق الصوفية و أثرها في نشر الإسلامي
    الطرق الصوفية و أثرها في نشر الإسلام
    پدیدآورانمونس، حسین (نویسنده)
    ناشرمکتبة الثقافة الدینیة
    مکان نشرمصر - قاهره
    سال نشر1428ق. = 2007م.
    چاپچاپ دوم
    شابک977-5250-71-4
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏/آ7م8 / 277 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الطرق الصوفية و أثرها في نشر الإسلام في الصحراء الكبری، اثر حسین مونس، رساله‌ای است کوتاه و مختصر پیرامون تصوف و تأثیر آن در نشر اسلام در آفریقا.

    نویسنده در ابتدای کتاب، به تعریف صوفیه و اشاره به نقش آن در گسترش اسلام پرداخته است. وی صوفیه را جماعتی معرفی نموده است که در عبادات، ریاضات و مجاهدات خویش، اسلوبی واحد را برگزیده که شیخی از شیوخ تصوف، برای ایشان مشخص نموده و ایشان در تبعیت از وی، آن اعمال را انجام داده و به آن شیخ، منسوب هستند. به اعتقاد وی، صوفی شخص زاهدی است که نفس و روح خویش را به تعبد خداوند و عمل به طاعات وی، مشغول داشته است[۱].

    وی در ادامه، به معرفی بزرگان تصوف، از جمله: عبدالقادر جیلانی محی‌الدین ابومحمد بن ابی‌صالح زنجی (471- 561ق/ 1077- 1166م)[۲]، ابومدین شعیب بن حسین یکی از شاگردان جیلانی[۳]، ابوالحسن شاذلی[۴] پرداخته و با توجه به سیره و روش زندگی این بزرگان، آن را مهم‌ترین و بزرگ‌ترین عامل انتشار اسلام در صحرای بزرگ آفریقا دانسته است[۵].

    توصیف بلاد و ممالک آفریقا و تقسیم مناطق آن به پنج منطقه[۶] و توصیف صوفیه مرابطه[۷]، از جمله مطالب مطرح‌شده در کتاب می‌باشد.

    پانویس

    1. ر.ک: تمهید، ص3
    2. ر.ک: متن کتاب، ص16
    3. ر.ک: همان، ص19
    4. ر.ک: همان، ص22
    5. ر.ک: همان، ص27
    6. ر.ک: همان، ص44
    7. همان، ص53

    منابع مقاله

    تمهید و متن کتاب.


    وابسته‌ها