انقروی، اسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ویرایش Hashemi (بحث) به آخرین تغییری که Hbaghizadeh انجام داده بود واگردانده شد) برچسب: واگردانی |
|||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
|وبگاه رسمی = | |وبگاه رسمی = | ||
|امضا = | |امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE09189AUTHORCODE | |||
}} | }} | ||
'''رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی''' ( | '''رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی''' (متوفای ۱۰۴۱ق/۱۶۳۱م)، از مشایخ طریقت مولویه و شارح مثنوی مولوی. | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۱۱
| انقروی، اسماعیل | |
|---|---|
 | |
| لقب | رسوخ‌الدین |
| تخلص | رسوخی |
| نام پدر | احمد |
| محل تولد | آنقره، ترکیه |
| محل زندگی |  ترکیه |
| پیشه | از مشایخ طریقت مولویه |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | شرح کبير انقروی بر مثنوی معنوی مولوی |
رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی (متوفای ۱۰۴۱ق/۱۶۳۱م)، از مشایخ طریقت مولویه و شارح مثنوی مولوی.
ولادت
رسوخ‌الدین اسماعیل بن احمد در عصر دهم هجری در آنقارا به دنیا آمد.
تحصیلات
وی پس از تکمیل علوم ظاهری و کسب کمال با سلوک طریق مولوی، در طریقت و تصوف فرید عصر گشته است.
نخست بر طریقت بایرامیه از سلسله خلوتیه بود، سپس به طریقت مولویه پیوست و خلیفه بوستان چلبی، شیخ مولویان شد و در زاویه اسکندر پاشا واقع در محله غلطه مثنوی‌خوان بوده است.[۱] وی مدتی بعد به استانبول رفت و هدایت و ارشاد سالکانِ «مولوی‌خانه غَلَطه» را برعهده گرفت.
او شعر نیز می‌سرود و دیوان شعری به ترکی به او نسبت داده‌اند.[۲]
وفات
انقروی در استانبول درگذشت و در همان «مولوی‌خانه» به خاک سپرده شد.[۳]
آثار
- شرح مثنوی، موسوم به مجموعة اللطائف و مطمورة المعارف به زبان ترکی؛
- منهاج الفقراء، در طریقت و شریعت و مراتب سلوک به زبان عربی؛
- حجة السماع، رساله مختصری در دفاع از جواز سماع درویشان مولویه؛
- جامع الآیات، در شرح آیات و احادیث مثنوی؛
- فاتح الابیات، در شرح مثنوی.[۴]
پانویس
- ↑ ر.ک: ستارزاده، عصمت، ص10
- ↑ ر.ک: محمدی، پروانه، ج10، ص399-400
- ↑ ر.ک: همان، ص399
- ↑ ر.ک: همان، ص399-400
منابع مقاله
- ستارزاده عصمت، مقدمه شرح کبیر انقروی بر مثنوی معنوی مولوی، نوشته اسماعیل انقروی، ترجمه عصمت ستارزاده، تهران، نگارستان کتاب، 1388.
- دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378.