درآمدی بر عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'عرفان اسلامی (ابهام زدایی)' به 'عرفان اسلامی (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| موضوع = عرفان اسلامی | | موضوع = عرفان اسلامی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام | | ناشر = مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره). مرکز انتشارات | ||
| مکان نشر =ایران - قم | | مکان نشر =ایران - قم | ||
| سال نشر = 1390ش. | | سال نشر = 1390ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE38808AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE38808AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =چاپ | | چاپ =چاپ یکم | ||
| شابک =978-964-411-689-6 | | شابک =978-964-411-689-6 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|عرفان اسلامی (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''درآمدی بر عرفان | '''درآمدی بر عرفان اسلامی،''' برگرفته از سلسله سخنرانی‌های [[عراقی، محسن|آیت‌الله محسن اراکی]] است که در بین سالهای 1376 تا 1380ش در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقه‌مندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده است.<ref>ر.ک: سخن ناشر، ص7</ref> | ||
درآمدی بر عرفان اسلامی، همان طور که از عنوان آن پیداست یک کتاب تخصصی در باب عرفان نظری نیست، بلکه کتابی است در حد آشنایی اولیه با مباحث عرفانی و بیان کلیات و شاکله مباحث آن. | |||
علاوه بر مباحث نظری، مباحث شیرینی مانند بحث از شمس از نگاه تذکره‌نویسان، یا خود شمس یا [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] را هم در این کتاب ناظریم. در بخشی که در معرفی شمس از نگاه خود شمس نوشته شده، می‌خوانیم: «آفتاب است که عالم را روشنی می‌دهد، روشنی می‌بیند که از دهانم برون می‌رود و از گفتارم در زیر حرف سیاه می‌تابد. خود این آفتاب را پشت به ایشان است، رو به آسمانهاست. نور آسمانها و زمین از اوست. روی آفتاب به مولاناست؛ زیرا روی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] به آفتاب است. لنهدینهم سبلنا، این مقلوب است جهت نظر اول، بدان که غرض از این سؤال چیست؟ آنگاه جواب بگو...» در این متن، شمس خود را آفتاب معرفی می‌کند که به جهان روشنی می‌دهد و چه‌بسا ملای رومی به همین جهت نام شمس را بر مراد خود گذاشته و او را شمس‌الدین خوانده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص174</ref> | |||
علاوه بر مباحث نظری، مباحث شیرینی مانند بحث از شمس از نگاه تذکره‌نویسان، یا خود شمس یا [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] را هم در این کتاب ناظریم. در بخشی که در معرفی شمس از نگاه خود شمس نوشته | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع مقاله== | ||
سخن ناشر و متن کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۴: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات تیرماه 01 یقموری]] | [[رده:مقالات تیرماه 01 یقموری]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۳
| درآمدی بر عرفان اسلامی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عراقی، محسن (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره). مرکز انتشارات |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1390ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 978-964-411-689-6 |
| موضوع | عرفان اسلامی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
درآمدی بر عرفان اسلامی، برگرفته از سلسله سخنرانی‌های آیت‌الله محسن اراکی است که در بین سالهای 1376 تا 1380ش در دانشگاه لندن و برخی دیگر از دانشگاه‌های انگلستان در جمع دانشجویان و دانش‌پژوهان و علاقه‌مندان به رشته عرفان اسلامی ایراد شده است.[۱]
درآمدی بر عرفان اسلامی، همان طور که از عنوان آن پیداست یک کتاب تخصصی در باب عرفان نظری نیست، بلکه کتابی است در حد آشنایی اولیه با مباحث عرفانی و بیان کلیات و شاکله مباحث آن.
علاوه بر مباحث نظری، مباحث شیرینی مانند بحث از شمس از نگاه تذکره‌نویسان، یا خود شمس یا مولوی را هم در این کتاب ناظریم. در بخشی که در معرفی شمس از نگاه خود شمس نوشته شده، می‌خوانیم: «آفتاب است که عالم را روشنی می‌دهد، روشنی می‌بیند که از دهانم برون می‌رود و از گفتارم در زیر حرف سیاه می‌تابد. خود این آفتاب را پشت به ایشان است، رو به آسمانهاست. نور آسمانها و زمین از اوست. روی آفتاب به مولاناست؛ زیرا روی مولانا به آفتاب است. لنهدینهم سبلنا، این مقلوب است جهت نظر اول، بدان که غرض از این سؤال چیست؟ آنگاه جواب بگو...» در این متن، شمس خود را آفتاب معرفی می‌کند که به جهان روشنی می‌دهد و چه‌بسا ملای رومی به همین جهت نام شمس را بر مراد خود گذاشته و او را شمس‌الدین خوانده است.[۲]
پانویس
منابع مقاله
سخن ناشر و متن کتاب.