کشف القناع عن وجه السماع: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی' به 'رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| ناشر = عالم الفکر | | ناشر = عالم الفکر | ||
| مکان نشر =لبنان - بیروت | | مکان نشر =لبنان - بیروت | ||
| سال نشر = 1416ق. | | سال نشر = 1416ق. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE16745AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE16745AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =چاپ | | چاپ =چاپ یکم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
''' | '''كشف القناع عن وجه السماع،''' اثر [[شعرانی، عبدالوهاب بن احمد|عبدالوهاب شعرانی]]، رسالهای است کوتاه و مختصر پیرامون سماع که به نوعی از رقص صوفیانه گفته میشود که شامل چرخش بدن، همراه با حالت خلسه برای اهداف معنوی است؛ بهعبارتدیگر، سماع به حرکت درآمدن گروه شیفتگان، تحت تأثیر آوای دف، نی و تنبور و شعرهای آهنگین است. کتاب با تحقیق و تعلیقات [[محمود، عبدالرحمن حسن|عبدالرحمن حسن محمود]] به چاپ رسیده است. | ||
نویسنده در ابتدای کتاب، سماع را سری از اسرار خداوند دانسته که از عشاق صادق صادر شده و معتقد است حق معرفت آن را جز خواص، درنخواهند یافت<ref>متن کتاب، ص5</ref>. | نویسنده در ابتدای کتاب، سماع را سری از اسرار خداوند دانسته که از عشاق صادق صادر شده و معتقد است حق معرفت آن را جز خواص، درنخواهند یافت<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5</ref>. | ||
از جمله ویژگیهای این رساله کوتاه، توضیح و تشریح انواع سماع میباشد. نویسنده در معرفی سماع، به این نکته اشاره دارد که سماع، یا تقلیدی است یا تحقیقی. سماع تقلیدی، از باب «من تشبه بقوم فهو منهم» بوده و | از جمله ویژگیهای این رساله کوتاه، توضیح و تشریح انواع سماع میباشد. نویسنده در معرفی سماع، به این نکته اشاره دارد که سماع، یا تقلیدی است یا تحقیقی. سماع تقلیدی، از باب «من تشبه بقوم فهو منهم» بوده و بهمنظور الحاق متشبه به ارباب احوال و مواجید است و سماع تحقیقی، خود به دو نوع طبیعی و روحانی الهی تقسیم میشود. سماع طبیعی، بهوسیله اصوات حسنه و نغمات طیبه حاصل شده و سماع روحانی الهی، سماع اکابر، محققین و اهل سماع مطلق بوده و صادر نمیشود مگر از نفس معنی. اکابر اهل سماع، قائل به سماع مقید به نغمات و اصوات نیستند؛ چون نغمات تأثیری در آنان ندارد؛ به دلیل والا بودن مقام و مرتبه ایشان<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
متن کتاب. | |||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
[[رده:تصوف و عرفان]] | [[رده:تصوف و عرفان]] | ||
[[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]] | [[رده:آثار کلی تصوف و عرفان]] | ||
[[رده:مقالات | [[رده:مقالات تیر 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۹
كشف القناع عن وجه السماع، اثر عبدالوهاب شعرانی، رسالهای است کوتاه و مختصر پیرامون سماع که به نوعی از رقص صوفیانه گفته میشود که شامل چرخش بدن، همراه با حالت خلسه برای اهداف معنوی است؛ بهعبارتدیگر، سماع به حرکت درآمدن گروه شیفتگان، تحت تأثیر آوای دف، نی و تنبور و شعرهای آهنگین است. کتاب با تحقیق و تعلیقات عبدالرحمن حسن محمود به چاپ رسیده است.
| کشف القناع عن وجه السماع | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شعرانی، عبدالوهاب بن احمد (نویسنده) محمود، عبدالرحمن حسن (محقق) |
| ناشر | عالم الفکر |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1416ق. |
| چاپ | چاپ یکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش7م8 / 283/27 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نویسنده در ابتدای کتاب، سماع را سری از اسرار خداوند دانسته که از عشاق صادق صادر شده و معتقد است حق معرفت آن را جز خواص، درنخواهند یافت[۱].
از جمله ویژگیهای این رساله کوتاه، توضیح و تشریح انواع سماع میباشد. نویسنده در معرفی سماع، به این نکته اشاره دارد که سماع، یا تقلیدی است یا تحقیقی. سماع تقلیدی، از باب «من تشبه بقوم فهو منهم» بوده و بهمنظور الحاق متشبه به ارباب احوال و مواجید است و سماع تحقیقی، خود به دو نوع طبیعی و روحانی الهی تقسیم میشود. سماع طبیعی، بهوسیله اصوات حسنه و نغمات طیبه حاصل شده و سماع روحانی الهی، سماع اکابر، محققین و اهل سماع مطلق بوده و صادر نمیشود مگر از نفس معنی. اکابر اهل سماع، قائل به سماع مقید به نغمات و اصوات نیستند؛ چون نغمات تأثیری در آنان ندارد؛ به دلیل والا بودن مقام و مرتبه ایشان[۲].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.