انقروی، اسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (ویرایش Hashemi (بحث) به آخرین تغییری که Hbaghizadeh انجام داده بود واگردانده شد)
    برچسب: واگردانی
     
    (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۴۱: خط ۴۱:
    |وبگاه رسمی =  
    |وبگاه رسمی =  
    |امضا =  
    |امضا =  
    | کد مؤلف = AUTHORCODE09189AUTHORCODE
    }}
    }}


    رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی (د ۱۰۴۱ق/۱۶۳۱م)، از مشایخ طریقت مولویه و شارح مثنوی مولوی.
    '''رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی''' (متوفای  ۱۰۴۱ق/۱۶۳۱م)، از مشایخ طریقت مولویه و شارح مثنوی مولوی.


    == ولادت ==
    == ولادت ==
    خط ۸۶: خط ۸۷:
    [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]]
    [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]]
      [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]]
      [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]]
    [[رده:مقالات کامل مرداد ماه باقی زاده]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۱۱

    انقروی، اسماعیل
    NUR09189.jpg
    لقبرسوخ‌الدین
    تخلصرسوخی
    نام پدراحمد
    محل تولدآنقره، ترکیه
    محل زندگیFlag of Turkey.svg ترکیه
    پیشهاز مشایخ طریقت مولویه
    اطلاعات علمی
    برخی آثارشرح کبير انقروی بر مثنوی معنوی مولوی

    رسوخ‌الدین اسماعیل انقروی (متوفای ۱۰۴۱ق/۱۶۳۱م)، از مشایخ طریقت مولویه و شارح مثنوی مولوی.

    ولادت

    رسوخ‌الدین اسماعیل بن احمد در عصر دهم هجری در آنقارا به دنیا آمد.

    تحصیلات

    وی پس از تکمیل علوم ظاهری و کسب کمال با سلوک طریق مولوی، در طریقت و تصوف فرید عصر گشته است.

    نخست بر طریقت بایرامیه از سلسله خلوتیه بود، سپس به طریقت مولویه پیوست و خلیفه بوستان چلبی، شیخ مولویان شد و در زاویه اسکندر پاشا واقع در محله غلطه مثنوی‌خوان بوده است.[۱] وی مدتی بعد به استانبول رفت و هدایت و ارشاد سالکانِ «مولوی‌خانه غَلَطه» را برعهده گرفت.

    او شعر نیز می‌سرود و دیوان شعری به ترکی به او نسبت داده‌اند.[۲]

    وفات

    انقروی در استانبول درگذشت و در همان «مولوی‌خانه» به خاک سپرده شد.[۳]

    آثار

    1. شرح مثنوی، موسوم به مجموعة اللطائف و مطمورة المعارف به زبان ترکی؛
    2. منهاج الفقراء، در طریقت و شریعت و مراتب سلوک به زبان عربی؛
    3. حجة السماع، رساله مختصری در دفاع از جواز سماع درویشان مولویه؛
    4. جامع الآیات، در شرح آیات و احادیث مثنوی؛
    5. فاتح الابیات، در شرح مثنوی.[۴]

    پانویس


    منابع مقاله

    1. ستارزاده عصمت، مقدمه شرح کبیر انقروی بر مثنوی معنوی مولوی، نوشته اسماعیل انقروی، ترجمه عصمت ستارزاده، تهران، نگارستان کتاب، 1388.
    2. دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378.

    وابسته‌ها