بهبهانی، محمدجعفر بن محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۶: خط ۶:
    |-
    |-
    |نام‎های دیگر  
    |نام‎های دیگر  
    | data-type="authorOtherNames" |آقا محمدجعفر بن آقا محمدعلي بن وحيد بهبهاني
    | data-type="authorOtherNames" |آقا محمدجعفر بن آقا محمدعلي بن وحيد بهبهانی


    آل‌آقا، محمدجعفر بن محمدعلي  
    آل‌آقا، محمدجعفر بن محمدعلي  
    خط ۲۹: خط ۲۹:
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    | data-type="authorWritings" |[[فضايح الصوفية ؛ بضميمه تنبيه الغافلين و ايقاظ الراقدين]]
    | data-type="authorWritings" |[[فضايح الصوفية؛ بضميمه تنبيه الغافلين و ايقاظ الراقدين]]
    |- class="articleCode"
    |- class="articleCode"
    |کد مؤلف
    |کد مؤلف
    خط ۳۵: خط ۳۵:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|بهبهانی (ابهام‌زدایی)}}
    '''محمدجعفر بن محمدعلی بهبهانی''' (1178–1259ق)، از عالمان فقه و اصول شیعه و از مخالفان صوفیه و صاحب کتاب فضائح الصوفية.


    '''محمدجعفر بن محمدعلی بهبهانی''' (1178 – 1259ق) از عالمان فقه و اصول شیعه و از مخالفان صوفیه و صاحب کتاب فضایح الصوفیة.
    ==ولادت==
     
    محمدجعفر فرزند بزرگ مرحوم آیت‌الله محمدعلی بهبهانی، در شب چهارشنبه 26 جمادی‌الآخر 1178ق در کربلا متولد شد.
    ==خانواده، تولد و وفات==
    او فرزند بزرگ مرحوم محمدعلی بهبهانی بود و در شب چهارشنبه 26 جمادی الآخر 1178 هجری در کربلا متولد شد.<ref>ر.ک: بهبهاني، محمدجعفر بن محمدعلي، فضايح الصوفية، مقدمه کتاب، ص7</ref>  و در 1259 در کرمانشاه از دنیا رفت. او در آرامگاه خانوادگی آل آقا در مسیر زائران کربلا مدفون است.<ref>ر.ک: همان</ref>


    ==اساتید==
    ==اساتید==
    با پدرش به ایران رفت و مدتی در قم در خدمت [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم جابلاقی]] معروف به میرزای قمی و صاحب کتاب [[قوانين الأصول (طبع قديم)|قوانین الاصول]]، شاگردی کرد.  
    # پدر بزرگوارش؛
    # [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم جابلاقی،]] معروف به میرزای قمی؛
    # میر [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید علی طباطبایی]].


    پس از میرزا مدتی را نزد پدرش زانوی تلمذ بر زمین زد.
    ==روحیات==
    ترجمه‌نویسانی مانند محدث قمی، آقابزرگ تهرانی و ... بر دو نکته دربارۀ او اتفاق و اجماع دارند: یکی حسن معاشرت و اخلاق پسندیده و دیگری احاطۀ او به علوم متداول عصر به‌ویژه فقاهت و دقت نظر در مسائل فقهی که این مسئله از کثرت تألیفات ایشان نیز به‌خوبی استفاده می‌شود. بسیار گوشه‌گیر و عزلت‌طلب بود و در مجلس تا به حد ضرورت نمی‌رسید، لب به سخن نمی‌گشود. بسیار فروتن حتی در برابر ادنی تلامیذش بود. از خودنمایی و مطرح کردن خویش ابا داشت.


    مدتی هم از درس میر [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید علی طباطبایی]] بهره برد<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>
    ==وفات==


    ==روحیات==
    وی در 1259ق، در کرمانشاه از دنیا رفت و در آرامگاه خانوادگی آل‌آقا مدفون گردید.
    برادرش احمد کرمانشاهی(آل آقا) صاحب کتاب مرآة الاحوال درباره وی می‌نویسد:


    امامت جمعه و جماعت و اجرای حدود و امورات شرعیه به خدمتش مرجوع و به آئین شایسته به انجام می‌رسانند، و بسیار گوشه‌گیر و عزلت طلبند، و در مجلس تا به حد ضرورت نرسد لب به سخن نمی‌گشایند، ادنی تلمیذش اگر با او دعوی همسری بلکه برتری کند اصلا ملول و رنجور نمی‌شوند، و بسیار است که در عالی مجلسش شاگردان لب به افاده گشوده‌اند و آن بزرگوار از جمله مستمعان است، غضب را گاهی در مزاجش راهی نیست، هرکه با او بدی کند به جز احسان چیزی نمی‌یابد.
    بعد از والد بزرگوار هرکه اندک سواد عربی داشت، علم علم را برافروخت و کوس لمن الملک را نواخت، به جز آن یگانه آفاق، با آنکه مجتهد علی الاطلاق بود با احدی _به طوری که شیوه علمای دنیادار است_ سوء رفتار ننمود، بلکه می‌دیدم که در دل بسیار خوش بود که شاید این حرکات معین انزوا و گوشه‌گیری او شود، و لکن (ابی الله الا ان یتم نوره.)<ref>ر.ک: همان، ص8-9</ref>
    ==آثار==
    ==آثار==
    صفحه 10 و 11 فضایح الصوفیه. حجم مقاله 350 شد.
    با وجود اینکه کتابخانۀ این عالم بزرگ نزدیک صدسال بعد از وفاتش در سال 1352 قمری طعمۀ حریق شد و به‌یقین آثاری از ایشان نیز به شهادت کتاب‌های نیمه‌سوختۀ موجود نابود گردید، ولی باز هم بیش از سی اثر از ایشان برجای مانده است.
    # فضائح الصوفیه؛
    # أنیس الطلاب؛
    # تحفة الأبرار؛
    # حاشیه بر وافية الأصول؛
    # رساله ارث و...<ref>ر.ک: مقدمه مؤسسه علامه مجدد وحید بهبهانی، ص7-12</ref>.


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references />
    <references />


    ==منبع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    بهبهاني، محمدجعفر بن محمدعلي، فضايح الصوفية، به ضمیمه تنبیه الغافلین و ایقاظ الراقدین تألیف محمود بن محمدعلی، انصاریان، قم، 1413 ق.
    مقدمه مؤسسه علامه مجدد وحید بهبهانی بر کتاب «فضائح الصوفية، به‌ضمیمه تنبيه الغافلين و إيقاظ الراقدين»، تألیف آقا محمدجعفر بن آقا محمدعلی و محمود بن محمدعلی، انتشارات انصاریان، قم، 1413ق.




    خط ۶۷: خط ۷۱:
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}


     
    [[فضايح الصوفية؛ بضميمه تنبيه الغافلين و ايقاظ الراقدين]]


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:مقالات تیر 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات تیر 01 یقموری]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۵

    NUR10981.jpg

    نام بهبهانی، محمدجعفر بن محمدعلی
    نام‎های دیگر آقا محمدجعفر بن آقا محمدعلي بن وحيد بهبهانی

    آل‌آقا، محمدجعفر بن محمدعلي

    نام پدر محمدعلی
    متولد 1178ق
    محل تولد کربلا
    رحلت 1259ق در کرمانشاه
    اساتید میرزا ابوالقاسم جابلاقی

    سید علی طباطبایی

    برخی آثار فضايح الصوفية؛ بضميمه تنبيه الغافلين و ايقاظ الراقدين
    کد مؤلف AUTHORCODE10981AUTHORCODE

    محمدجعفر بن محمدعلی بهبهانی (1178–1259ق)، از عالمان فقه و اصول شیعه و از مخالفان صوفیه و صاحب کتاب فضائح الصوفية.

    ولادت

    محمدجعفر فرزند بزرگ مرحوم آیت‌الله محمدعلی بهبهانی، در شب چهارشنبه 26 جمادی‌الآخر 1178ق در کربلا متولد شد.

    اساتید

    1. پدر بزرگوارش؛
    2. میرزا ابوالقاسم جابلاقی، معروف به میرزای قمی؛
    3. میر سید علی طباطبایی.

    روحیات

    ترجمه‌نویسانی مانند محدث قمی، آقابزرگ تهرانی و ... بر دو نکته دربارۀ او اتفاق و اجماع دارند: یکی حسن معاشرت و اخلاق پسندیده و دیگری احاطۀ او به علوم متداول عصر به‌ویژه فقاهت و دقت نظر در مسائل فقهی که این مسئله از کثرت تألیفات ایشان نیز به‌خوبی استفاده می‌شود. بسیار گوشه‌گیر و عزلت‌طلب بود و در مجلس تا به حد ضرورت نمی‌رسید، لب به سخن نمی‌گشود. بسیار فروتن حتی در برابر ادنی تلامیذش بود. از خودنمایی و مطرح کردن خویش ابا داشت.

    وفات

    وی در 1259ق، در کرمانشاه از دنیا رفت و در آرامگاه خانوادگی آل‌آقا مدفون گردید.

    آثار

    با وجود اینکه کتابخانۀ این عالم بزرگ نزدیک صدسال بعد از وفاتش در سال 1352 قمری طعمۀ حریق شد و به‌یقین آثاری از ایشان نیز به شهادت کتاب‌های نیمه‌سوختۀ موجود نابود گردید، ولی باز هم بیش از سی اثر از ایشان برجای مانده است.

    1. فضائح الصوفیه؛
    2. أنیس الطلاب؛
    3. تحفة الأبرار؛
    4. حاشیه بر وافية الأصول؛
    5. رساله ارث و...[۱].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه مؤسسه علامه مجدد وحید بهبهانی، ص7-12

    منابع مقاله

    مقدمه مؤسسه علامه مجدد وحید بهبهانی بر کتاب «فضائح الصوفية، به‌ضمیمه تنبيه الغافلين و إيقاظ الراقدين»، تألیف آقا محمدجعفر بن آقا محمدعلی و محمود بن محمدعلی، انتشارات انصاریان، قم، 1413ق.


    وابسته‌ها