بهبهانی، محمود بن محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" |آقا محمود بن آقا | | data-type="authorOtherNames" |آقا محمود بن آقا محمدعلی بن وحید بهبهانی | ||
آل‌آقا، محمود بن | آل‌آقا، محمود بن محمدعلی | ||
|- | |- | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[غنا، | | data-type="authorWritings" |[[غنا، موسیقی]] | ||
[[ | [[فضایح الصوفیة؛ بضمیمه تنبیه الغافلین و ایقاظ الراقدین]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمود بن محمدعلی بهبهانی''' (1200- | '''محمود بن محمدعلی بهبهانی''' (1200-1269/ 1271ق)، عالم، فقیه و اصولی شیعه و صاحب آثار متعدد از جمله «تنبیه الغافلین و ایقاظ الراقدین» است. | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
محمود بن محمدعلی بن وحید بهبهانی، | محمود بن محمدعلی بن وحید بهبهانی، چهارمین، در سال 1200ق در کرمانشاه متولد شد.<ref>ر.ک: مؤسسه علامه مجدد وحید بهبهانی، ص13</ref> | ||
==روحیات و اوصاف== | ==روحیات و اوصاف== | ||
وی عالم فاضل و متقی کامل، صاحب اخلاق پسندیده و به فضایل و محامد صوری و معنوی موصوف و به علم و حیا و تقوی معروف بود.<ref>ر.ک: همان</ref> | |||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
#پدرش | #پدرش محمدعلی؛ | ||
#برادرش | #برادرش محمدجعفر؛ | ||
#برادرش | #برادرش احمد؛ | ||
#سید علی سابق | #سید علی سابق الالقاب؛ | ||
#شیخ [[محمدجعفر نجفی]].<ref>ر.ک: همان، ص13-14</ref> | #شیخ [[محمدجعفر نجفی]].<ref>ر.ک: همان، ص13-14</ref> | ||
==هجرت== | ==هجرت== | ||
وى پس از اتمام مدارج علمى به نهاوند رفت، لکن پس از مدّتى نهاوند را به‌سوى قم ترک گفته و از آنجا راهى تهران شد. ازآن‌رو که جامع مرتبه فقاهت و شرافت در نسب بود، به‌خوبى مورد توجّه عامه مردم و حکومت وقت قرار گرفت و به‌عنوان عالم اوّل تهران شناخته شد. مدرسه و مسجد باعظمت «آقا محمود» واقع در اوّل بازارچه مروى از سمت پامنار یادگار آن دوران است.<ref>ر.ک: همان، ص17-18</ref> | |||
وی را متهم به تصوف نموده‌اند ولی این تهمتی بیش نیست و به دلایل متعدد دامن وی از این اتهام مبراست.<ref>ر.ک: همان، ص18-24</ref> | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
#اصول | #اصول دین؛ | ||
#انموذج الرجال ( | #انموذج الرجال (کلام)؛ | ||
#تحفة | #تحفة السلاطین\تحفة الملوک؛ | ||
#تنبیه الغافلین و ایقاظ الراقدین؛ | |||
# | #الجُنّة الواقیة؛ | ||
#الجُنّة | #جوابات ثلاث مسائل؛ | ||
#جوابات ثلاث | #حواشى نقد الرجال؛ | ||
#حواشى نقد | #دیوان غزلیّات؛ | ||
# | #رساله در اصول فقه؛ | ||
#رساله در خمس و زکات و حج؛ | |||
#رسالة فى الغناء؛ | |||
#رساله در اصول | #ساقى‌نامه؛ | ||
#رساله در خمس | #سبیل الرشاد؛ | ||
#سبیل النجاة؛ | |||
#رسالة فى | #شرح حدیث بساط؛ | ||
# | #شرح دعاى سمات؛ | ||
# | #شرح مفاتیح الشرائع؛ | ||
# | #کشف الحُجُب؛ | ||
#شرح | #منتخب الصواعق؛ | ||
#شرح دعاى | #مُهمّات الاحکام و...<ref>ر.ک: همان، ص16-17</ref> | ||
#شرح | |||
# | |||
#منتخب | |||
#مُهمّات | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
== | ==منابع مقاله== | ||
# | #مؤسسه علامه مجدد وحید بهبهانی، مقدمه کتاب «فضایح الصوفیة محمدجعفر بن محمدعلی بهبهانی، به‌ضمیمه تنبیه الغافلین و ایقاظ الراقدین، تألیف محمود بن محمدعلی»، انصاریان، قم، 1413ق. | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۹۱: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[مهیج الاشواق]] | |||
[[تحفه السلاطین]] | |||
[[فضايح الصوفية]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات تیر 01 یقموری]] | [[رده:مقالات تیر 01 یقموری]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۴
| نام | بهبهانی، محمود بن محمدعلی |
|---|---|
| نامهای دیگر | آقا محمود بن آقا محمدعلی بن وحید بهبهانی
آل‌آقا، محمود بن محمدعلی |
| نام پدر | محمدعلی |
| متولد | 1200ق |
| محل تولد | کرمانشاه |
| رحلت | 1259ش / 1269یا 1271ق |
| اساتید | محمدجعفر نجفی
پدرش محمدعلی |
| برخی آثار | غنا، موسیقی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00121AUTHORCODE |
محمود بن محمدعلی بهبهانی (1200-1269/ 1271ق)، عالم، فقیه و اصولی شیعه و صاحب آثار متعدد از جمله «تنبیه الغافلین و ایقاظ الراقدین» است.
ولادت
محمود بن محمدعلی بن وحید بهبهانی، چهارمین، در سال 1200ق در کرمانشاه متولد شد.[۱]
روحیات و اوصاف
وی عالم فاضل و متقی کامل، صاحب اخلاق پسندیده و به فضایل و محامد صوری و معنوی موصوف و به علم و حیا و تقوی معروف بود.[۲]
اساتید
- پدرش محمدعلی؛
- برادرش محمدجعفر؛
- برادرش احمد؛
- سید علی سابق الالقاب؛
- شیخ محمدجعفر نجفی.[۳]
هجرت
وى پس از اتمام مدارج علمى به نهاوند رفت، لکن پس از مدّتى نهاوند را به‌سوى قم ترک گفته و از آنجا راهى تهران شد. ازآن‌رو که جامع مرتبه فقاهت و شرافت در نسب بود، به‌خوبى مورد توجّه عامه مردم و حکومت وقت قرار گرفت و به‌عنوان عالم اوّل تهران شناخته شد. مدرسه و مسجد باعظمت «آقا محمود» واقع در اوّل بازارچه مروى از سمت پامنار یادگار آن دوران است.[۴]
وی را متهم به تصوف نموده‌اند ولی این تهمتی بیش نیست و به دلایل متعدد دامن وی از این اتهام مبراست.[۵]
آثار
- اصول دین؛
- انموذج الرجال (کلام)؛
- تحفة السلاطین\تحفة الملوک؛
- تنبیه الغافلین و ایقاظ الراقدین؛
- الجُنّة الواقیة؛
- جوابات ثلاث مسائل؛
- حواشى نقد الرجال؛
- دیوان غزلیّات؛
- رساله در اصول فقه؛
- رساله در خمس و زکات و حج؛
- رسالة فى الغناء؛
- ساقى‌نامه؛
- سبیل الرشاد؛
- سبیل النجاة؛
- شرح حدیث بساط؛
- شرح دعاى سمات؛
- شرح مفاتیح الشرائع؛
- کشف الحُجُب؛
- منتخب الصواعق؛
- مُهمّات الاحکام و...[۶]
پانویس
منابع مقاله
- مؤسسه علامه مجدد وحید بهبهانی، مقدمه کتاب «فضایح الصوفیة محمدجعفر بن محمدعلی بهبهانی، به‌ضمیمه تنبیه الغافلین و ایقاظ الراقدین، تألیف محمود بن محمدعلی»، انصاریان، قم، 1413ق.