المفسرون بين التأويل والإثبات في آيات الصفات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '| زبان =عربي ' به '| زبان =عربی ') |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = [[مغراوي، محمد بن عبدالرحمن]] (نویسنده) | | پدیدآوران = [[مغراوي، محمد بن عبدالرحمن]] (نویسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| ناشر = مؤسسة الرسالة | | ناشر = مؤسسة الرسالة | ||
| مکان نشر =لبنان - بيروت | | مکان نشر =لبنان - بيروت | ||
| سال نشر = 1420ق. | | سال نشر = 1420ق. = 2000م. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE69965AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE69965AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =چاپ | | چاپ =چاپ يکم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =4 | | تعداد جلد =4 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =69965 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =54268 | | کد پدیدآور =54268 | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''المفسرون | '''المفسرون بين التأويل و الإثبات في آيات الصفات،''' نوشته [[مغراوي، محمد بن عبدالرحمن|محمد بن عبدالرحمن مغراوی]] (معاصر) است. این اثر در حوزه علوم قرآن و تفسیر به نگارش درآمده و روشی سلفی دارد. | ||
اثر یادشده به بررسی دیدگاه‌های تفسیری دو رویکرد تفسیری تأویل‌گرا و ظاهرگرا در خصوص آیات صفات خداوند پرداخته است.<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص2</ref> نویسنده هدف خود را از نگارش این کتاب نقد رویکرد تأویل‌گرایانه برخی از مذاهب کلامی در تبیین صفات خداوند و همچنین دفاع از رویکرد ظاهرگرایانه سلفیه و ترجیح آن بر سایر رویکردها دانسته است. وی در این راستا نخست به معرفی جریان سلفیه و واکاوی اصول فکری آنان پرداخته و در ادامه روش این جریان را در تفسیر و تبیین اسماء و صفات الهی مورد توجه قرار داده است.<ref>ر.ک: همان، ص4</ref> | |||
نویسنده در | نویسنده در فرایند معرفی رویکرد تأویل‌گرای صفات الهی دیدگاه جریانهای فکری غیر سلفی را مورد بررسی قرار داده است. او پس از برشمردن ویژگی‌های علمی مفسران برخی از جریانهای فکری، روش تأویل‌گرایانه آنان را در تفسیر و تبیین اسماء و صفات خداوند مورد نقد قرار داده است. تکیه این اثر در نقد رویکرد تأویلی صفات الهی بیشتر بر ابن قیم است. این اثر تفسیر قرطبی را به‌عنوان نمونه‌ای از تفسیرهای تأویل‌گرا در تبیین صفات الهی مورد بررسی جامع قرار داده و به نقد کشیده است. در مواردی نیز به کتاب دیگر او، «شرح الأسماء الحسنی في الصفات العلا» استناد کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص5</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۵: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۳: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات تیر 01 گرنه زاده]] | [[رده:مقالات تیر 01 گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۹
| المفسرون بين التأويل والإثبات في آيات الصفات | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مغراوي، محمد بن عبدالرحمن (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسة الرسالة |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 1420ق. = 2000م. |
| چاپ | چاپ يکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 4 |
| کد کنگره | |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
المفسرون بين التأويل و الإثبات في آيات الصفات، نوشته محمد بن عبدالرحمن مغراوی (معاصر) است. این اثر در حوزه علوم قرآن و تفسیر به نگارش درآمده و روشی سلفی دارد.
اثر یادشده به بررسی دیدگاه‌های تفسیری دو رویکرد تفسیری تأویل‌گرا و ظاهرگرا در خصوص آیات صفات خداوند پرداخته است.[۱] نویسنده هدف خود را از نگارش این کتاب نقد رویکرد تأویل‌گرایانه برخی از مذاهب کلامی در تبیین صفات خداوند و همچنین دفاع از رویکرد ظاهرگرایانه سلفیه و ترجیح آن بر سایر رویکردها دانسته است. وی در این راستا نخست به معرفی جریان سلفیه و واکاوی اصول فکری آنان پرداخته و در ادامه روش این جریان را در تفسیر و تبیین اسماء و صفات الهی مورد توجه قرار داده است.[۲]
نویسنده در فرایند معرفی رویکرد تأویل‌گرای صفات الهی دیدگاه جریانهای فکری غیر سلفی را مورد بررسی قرار داده است. او پس از برشمردن ویژگی‌های علمی مفسران برخی از جریانهای فکری، روش تأویل‌گرایانه آنان را در تفسیر و تبیین اسماء و صفات خداوند مورد نقد قرار داده است. تکیه این اثر در نقد رویکرد تأویلی صفات الهی بیشتر بر ابن قیم است. این اثر تفسیر قرطبی را به‌عنوان نمونه‌ای از تفسیرهای تأویل‌گرا در تبیین صفات الهی مورد بررسی جامع قرار داده و به نقد کشیده است. در مواردی نیز به کتاب دیگر او، «شرح الأسماء الحسنی في الصفات العلا» استناد کرده است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.