حنفی، حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (←وابسته‌ها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
</div> | </div> | ||
'''حسن حنفى''' ( ۱۹۳۵-۲۰۲۱م)، متفكر اصلاح طلب و استاد فلسفه در دانشگاه قاهره | '''حسن حنفى''' (۱۹۳۵-۲۰۲۱م)، متفكر اصلاح طلب و استاد فلسفه در دانشگاه قاهره | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
[[من النقل إلی العقل]] | [[من النقل إلی العقل]] | ||
[[ماذا | [[ماذا يعنیعلم الإستغراب]] | ||
[[دراسات فی الحضارة الإسلامیة]] | [[دراسات فی الحضارة الإسلامیة]] | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:درگذشتگان ۱۴۰۰]] | [[رده:درگذشتگان ۱۴۰۰]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۷
| نام | حنفی، حسن |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1935 م |
| محل تولد | قاهره |
| رحلت | پنجشنبه ۲۱ اکتبر 2021م برابر با با ۲۹ مهرماه 1400ش |
| اساتید | عثمان امین |
| برخی آثار | من النص الی الواقع |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01876AUTHORCODE |
حسن حنفى (۱۹۳۵-۲۰۲۱م)، متفكر اصلاح طلب و استاد فلسفه در دانشگاه قاهره
ولادت
در 23 فوریه 1935م، در دودمانى مصرى زاده در قاهره شد.
تحصیلات
در 1956م، به درجه كارشناسى فلسفه از دانشگاه قاهره نايل آمد و دكتراى فلسفه را در سوربن به پايان رسانيد(1966م.).
حنفی شاگرد عثمان امین، پدیدارشناس است.
در سال‌هاى(1956-1966م.) در پاريس در مدرسه زبان‌هاى خارجى، عربى تدريس مى‌كرد. در بازگشت به مصر در دانشگاه قاهره ابتدا تفكر مسيحى در قرون وسطى و سپس فلسفه اسلامى را تدريس كرد و به عضويت دانشكده فلسفه آن دانشگاه درآمد. او هم‌چنين در بلژيك(1970م.)، آمريكا (1971-1975م.)، كويت(1979م.)، مراكش(1982-1984م.) و... در دانشگاه، به عنوان استاد مهمان تدريس كرد و در سال‌هاى(1985-1987م.) در دانشگاه سازمان ملل متحد در توكيو مشاور آموزشى بود.
حسن حنفى وقتى در دبيرستان خليل آقا دانش‌آموز بود(م.1948)، با تفكر و فعالیت‌های اخوان المسلمين آشنا شد. در تابستان 1952م، رسماً به اخوان المسلمين پيوست و در زمان دانش‌جويى در دانشگاه قاهره (1952-1956م.) در جنبش اخوان المسلمين به طور فعال مشاركت كرد. دغدغه خاطر اصلى حنفى بازگشت به سنت و ميراث اسلامى در پرتو بازسازى و نوسازى علوم اسلامى است و در صدد است تا با اين كار علوم كهن اسلامى را به روز و مطابق اقتضائات دوران جديد بسازد و استقلال و هويت اسلامى را در برابر غرب اعلام كند. او نام سنت و نوسازى(التراث و التجديد) را بر پروژه خود مى‌نهد و سه جبهه براى آن قائل مى‌شود: 1- بازسازى سنت كهن. 2- بازانديشى در بنيان انديشه غربى. 3- نظريه پردازى مستقيم در خصوص واقعيت‌هاى خارجى امت عرب مسلمان.
اسم اين جريان در سطح علمى و نزد خواص التراث و التجديد است و در سطح مردم و نزد عوام اليسار الاسلامى.
چپ اسلامى تريبونى است كه سنت و نوسازى در آن كاركردهاى سياسى‌اش را در جهت بسيج توده‌ها منعكس مى‌كند. در مورد زمان شكل‌گيرى اين جريان چنين گفته شده كه چپ اسلامى در 1980م، بعد از انقلاب اسلامى در ايران (1979م.) و بعد از بيشتر شدن اطمينان به توانايى‌هاى انقلاب اسلامى و كمى قبل از حادثه تريبون در مصر به وجود آمد.
حسن حنفى چپ اسلامى را ادامه و مكمل اولين حركات اسلامى در تاريخ معاصر مى‌داند كه به اوضاع مسلمانان و نيازهاى سياسى و اجتماعیشان توجه كرده‌اند. منظور او از اين حركات، جنبش سيد جمال و عبده در بيدارى اسلامى است. او به اين مطلب اشاره مى‌كند تا تأكيدى باشد بر اينكه اين جريان داراى سابقه و پشتوانه قابل توجهى است و آن‌گونه كه عده‌اى درباره آن مى‌گويند بدعت در حركات اسلامى نيست. حنفى معتقد است با وجود اينكه در قرآن بر وحدت اسلامى تأكيد شده است، ليكن چنين وحدتى وجود ندارد و چپ اسلامى به همين تمايز ميان طبقات جامعه اسلامى از اغنيا و فقرا توجه دارد؛ تمايز طبقه حاكم و محكوم و سيطره طبقه اول و در اين ميان چپ اسلامى از طبقه دوم دفاع مى‌كند.
او هم‌چنين چپ اسلامى را نتيجه حتمى پيروزى بزرگ انقلاب اسلامى در ايران مى‌داند كه چگونه ملت توانست در مقابل تمام قواى رژيم مستبد شاه ايستاده و با نيروی «الله اكبر قاصم الجبارين» و با شعار «فضل‌الله المجاهدين على القاعدين اجراً عظيماً» پيروز شود. در نهايت در مورد اين جريان مى‌گويد: «چپ اسلامى هم‌چنين تحول اصلاح دينى است كه در دويست سال اخير آغاز كرده‌ايم و فقط در سطح مقابله و برخورد با مخاطرات زمان؛ يعنى استعمار و سرمايه‌دارى و... نيست، آن‌طور كه نزد افغانى بوده، بلكه علاوه بر آن در سطح اعاده بناى فكر دينى و اصلاح آن نيز مى‌باشد و براى اولين بار بعد از ابن رشد در فلسفه و معتزله در اصول دين و شاطبى در اصول فقه و ابن خلدون در تاريخ و ابن تيميه در فقه، به بازسازى صياغ فكر دينى پرداخته‌ايم و اين كار را با دورى جستن از اشاعره كه تفكر رسمى(در مصر) و رايجى كه آميخته با تصوف هم هست، آغاز كرده‌ايم و به معتزله نزدیک شده‌ايم؛ همچون محمد عبده كه معتقد است عقل قادر بر ادراك است و به استقلال اراده در رفتار و سلوك آدمى ايم-ان داشت-ه و انسان را با عقلش قادر بر شناخت معرفت و با اراده‌اش قادر بر انجام افعال خود مى‌داند، لذا چپ اسلامى موافق با اصول خمسه معتزله، آراى خود را شكل مى‌دهد».
وفات
او در روز پنجشنبه ۲۱ اکتبر 2021م برابر با با ۲۹ مهرماه 1400ش در سن ۸۶ سالگی درگذشت.[۱]
آثار
وى آثار خود را در سه سطح تقسيم بندى مى‌كند: الف- سطح علمى و تخصصى: 1- التراث و التجديد. 2- من العقيدة إلى الثورة. 3- مقدمة فى علم الاستغراب.
ب -سطح فرهنگى: 1- قضايا معاصرة در دو جلد: الف) فى فكرنا المعاصر. ب) فى فكرنا الغربى المعاصر. 2- دراسات اسلامىة. 3- دراسات.
ج -سطح عمومى و نوشته‌ها براى مردم: 1- اليسار الاسلامىة. 2-الدين و الثورة فى مصر(8 جلد). 3- هموم الفكر و الوطن (2 جلد).
پانويس
منابع مقاله