هدیة الخیر؛ شرح عرفانی احادیث نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR54683J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شرح حدیث (ابهام زدایی)' به 'شرح حدیث (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR54683J1.jpg | | تصویر =NUR54683J1.jpg | ||
| عنوان = | | عنوان =هدیة الخیر؛ شرح عرفانی احادیث نبوی | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = [[بهاء الدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین]] (نویسنده) | ||
[[]] (نویسنده) | |||
[[عمادی حائری، محمد]] (مصحح) | |||
[[]] ( | |||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =ن?ه? / 134 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = | | ناشر = انجمن آثار و مفاخر فرهنگي | ||
| مکان نشر = | |||
| سال نشر = | مرکز بين المللي گفتگوي تمدنها | ||
| مکان نشر =ايران - تهران | |||
| سال نشر = 1383ش. | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE54683AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE54683AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ =چاپ يکم | ||
| شابک = | | شابک =964-7874-24-3 | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =54683 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور =12201-09844 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|شرح حدیث (ابهام‌زدایی)}} | |||
''' | '''هدية الخير،''' اثر [[بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین|بهاءالدین بن میر قوام‌الدین بهاءالدوله نوربخش]] (متوفی حدود 915ق)، شرحی است عرفانی بر احادیث نبوی که با تصحیح و تحقیق [[عمادی حائری، محمد|سید محمد عمادی حائری]]، منتشر شده است. | ||
اثر حاضر، رساله‌ای ثمین و متنی | اثر حاضر، رساله‌ای ثمین و متنی دلنشین در شرح عرفانی احادیث نبوی است. مؤلف بر آن بوده که چهل حدیث از احادیث پیامبر(ص) را شرح نماید. بر این اساس، در کتاب‌نامه‌ها آن را اربعین حدیث معرفی نموده‌اند، اما آن‌گونه که نسخه‌های موجود آن گواهی می‌دهد، گویا وی تنها به شرح بیست حدیث موفق گشته است<ref>مقدمه، صفحه بیست‌ونه</ref>. | ||
مؤلف بر آن بوده که چهل حدیث از احادیث پیامبر(ص) را شرح نماید. بر این اساس، در کتاب‌نامه‌ها آن را اربعین حدیث معرفی نموده‌اند، اما آن‌گونه که نسخه‌های موجود آن گواهی می‌دهد، گویا وی تنها به شرح بیست حدیث موفق گشته است<ref>مقدمه، صفحه | |||
بر پایه آنچه در مقدمه اثر آمده، مؤلف آن را به سال 898ق و پیش از اثر مشهور خود | بر پایه آنچه در مقدمه اثر آمده، مؤلف آن را به سال 898ق و پیش از اثر مشهور خود «[[خلاصة التجارب]]» آغاز نموده است؛ چنان‌که در باب دوم «[[خلاصة التجارب]]» از آن یاد کرده است<ref>همان</ref>. | ||
او در این رساله، نخست عبارت عربی حدیث را آورده و سپس با بیانی عرفانی به شرح آن پرداخته است. وی در لابه‌لای شرح حدیث، مباحث عرفانی ارزشمندی آورده و از اشارات عرفا، به‌ویژه عارف معروف، میر سید علی همدانی- که نوربخشیان بدو اعتقادی تمام دارند- گنجانیده، چنان‌که خود اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | او در این رساله، نخست عبارت عربی حدیث را آورده و سپس با بیانی عرفانی به شرح آن پرداخته است. وی در لابه‌لای شرح حدیث، مباحث عرفانی ارزشمندی آورده و از اشارات عرفا، به‌ویژه عارف معروف، میر سید علی همدانی - که نوربخشیان بدو اعتقادی تمام دارند - گنجانیده، چنان‌که خود اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
آنچه باعث اهمیت کتاب شده، آن است که این اثر، | آنچه باعث اهمیت کتاب شده، آن است که این اثر، نه‌تنها از نظر محتوا، که از نظرگاه سبک سخن نیز بسیار زیبا و گیراست. برخورداری این اثر از آرایه‌های لفظی و معنوی، بر زیبایی و ارزش آن بسی افزوده است<ref>ر.ک: همان، صفحه سی</ref>. | ||
از ویژگی‌هایی که در این اثر | از ویژگی‌هایی که در این اثر به چشم می‌آید، به‌کار بردن واژگان - گاه دیریاب - عربی است که شیوه رایج نگارش آن زمان است، ولی همچون برخی نگاشته‌های آن دوره، نشانی از ملال‌آوری در آن نیست<ref>همان</ref>. | ||
مؤلف افزون بر شاهدآری از قرآن و احادیث، شواهدی بسیار از اشعار- عربی و پارسی- آورده که گویا برخی از آنها اثر طبع خود اوست. همچنین از این اثر، احاطه او بر قرآن، حدیث، عرفان نظری، حکمت، ادب عربی و پارسی، ملل و نحلل و طب، آشکار است<ref>همان</ref>. | مؤلف افزون بر شاهدآری از قرآن و احادیث، شواهدی بسیار از اشعار - عربی و پارسی - آورده که گویا برخی از آنها اثر طبع خود اوست. همچنین از این اثر، احاطه او بر قرآن، حدیث، عرفان نظری، حکمت، ادب عربی و پارسی، ملل و نحلل و طب، آشکار است<ref>همان</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه | مقدمه. | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:حدیث]] | |||
[[رده:متون احادیث]] | |||
[[رده:احادیث شیعه]] | |||
[[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات خرداد 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده تیر 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۷
| هدیة الخیر؛ شرح عرفانی احادیث نبوی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بهاء الدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین (نویسنده) عمادی حائری، محمد (مصحح) |
| ناشر | انجمن آثار و مفاخر فرهنگي مرکز بين المللي گفتگوي تمدنها |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1383ش. |
| چاپ | چاپ يکم |
| شابک | 964-7874-24-3 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ن?ه? / 134 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدية الخير، اثر بهاءالدین بن میر قوام‌الدین بهاءالدوله نوربخش (متوفی حدود 915ق)، شرحی است عرفانی بر احادیث نبوی که با تصحیح و تحقیق سید محمد عمادی حائری، منتشر شده است.
اثر حاضر، رساله‌ای ثمین و متنی دلنشین در شرح عرفانی احادیث نبوی است. مؤلف بر آن بوده که چهل حدیث از احادیث پیامبر(ص) را شرح نماید. بر این اساس، در کتاب‌نامه‌ها آن را اربعین حدیث معرفی نموده‌اند، اما آن‌گونه که نسخه‌های موجود آن گواهی می‌دهد، گویا وی تنها به شرح بیست حدیث موفق گشته است[۱].
بر پایه آنچه در مقدمه اثر آمده، مؤلف آن را به سال 898ق و پیش از اثر مشهور خود «خلاصة التجارب» آغاز نموده است؛ چنان‌که در باب دوم «خلاصة التجارب» از آن یاد کرده است[۲].
او در این رساله، نخست عبارت عربی حدیث را آورده و سپس با بیانی عرفانی به شرح آن پرداخته است. وی در لابه‌لای شرح حدیث، مباحث عرفانی ارزشمندی آورده و از اشارات عرفا، به‌ویژه عارف معروف، میر سید علی همدانی - که نوربخشیان بدو اعتقادی تمام دارند - گنجانیده، چنان‌که خود اشاره کرده است[۳].
آنچه باعث اهمیت کتاب شده، آن است که این اثر، نه‌تنها از نظر محتوا، که از نظرگاه سبک سخن نیز بسیار زیبا و گیراست. برخورداری این اثر از آرایه‌های لفظی و معنوی، بر زیبایی و ارزش آن بسی افزوده است[۴].
از ویژگی‌هایی که در این اثر به چشم می‌آید، به‌کار بردن واژگان - گاه دیریاب - عربی است که شیوه رایج نگارش آن زمان است، ولی همچون برخی نگاشته‌های آن دوره، نشانی از ملال‌آوری در آن نیست[۵].
مؤلف افزون بر شاهدآری از قرآن و احادیث، شواهدی بسیار از اشعار - عربی و پارسی - آورده که گویا برخی از آنها اثر طبع خود اوست. همچنین از این اثر، احاطه او بر قرآن، حدیث، عرفان نظری، حکمت، ادب عربی و پارسی، ملل و نحلل و طب، آشکار است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه.