همایون کرمانی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    |-
    |-
    |برخی آثار
    |برخی آثار
    | data-type="authorWritings" |
    | data-type="authorWritings" |[[دیوان همایون کرمانی]]


    |- class="articleCode"
    |- class="articleCode"
    خط ۳۷: خط ۳۷:


    == ولادت ==
    == ولادت ==
    او فرزند میرزا علی‌اکبر معروف به میرزا بزرگ، روز شانزدهم مرداد ماه 1290ش مطابق با شانزدهم جمادی‌الاول 1329ق در محله‌ی گلبازخان، از محله‌های کهن و سادات نشین کرمان دیده به دنیا گشود.<ref>ر.ک: همان، مقدمه، ص1</ref>
    او فرزند میرزا علی‌اکبر معروف به میرزا بزرگ بود و روز شانزدهم مردادماه 1290ش مطابق با شانزدهم جمادی‌الاول 1329ق در محله‌ی گلبازخان، از محله‌های کهن و سادات‌نشین کرمان دیده به دنیا گشود<ref>ر.ک: اسداللهی، احمد، ص1</ref>.


    پدر او مرحوم میرزا علی اکبر معروف به (میرزا بزرگ) بود که مردی مومن ومتدین و به حرفه پیله‌وری، بین کرمان و مشیز [بردسیر] اشتغال داشت و از آنجا که پس از تولد محمد تجربه‌کار، در کارش رونقی پیدا کرد، همواره می‌گفت: قدم محمد میمون و مبارک و همایون بود و به همین جهت مرحوم محمد تجربه کار، واژه «همایون» را برای تخلص خود برگزید.<ref>ر.ک: همان، ص1-2</ref>  
    پدر او مردی مؤمن ومتدین و به حرفه پیله‌وری، بین کرمان و مشیز [بردسیر] اشتغال داشت و ازآنجاکه پس از تولد محمد تجربه‌کار، در کارش رونقی پیدا کرد، همواره می‌گفت: قدم محمد میمون و مبارک و همایون بود و به همین جهت مرحوم محمد تجربه‌کار، واژه «همایون» را برای تخلص خود برگزید<ref>ر.ک: همان، ص1-2</ref>.


    == تحصیلات ==
    == تحصیلات ==
    محمد تجربه‌کار (همایون کرمانی) پس از پایان تحصیلات مقدماتی به شغل نقاشی فرش روی آورد و از آنجا که دارای ذوق ادبی و عرفانی بود، از سن ۱۴ سالگی به سرودن شعر مبادرت کرد و اشعار او در روزنامه بیداری چاپ می‌شد، وی در سال ۱۳۰۸ش در سن ۱۸ سالگی ازدواج نمود و حاصل این ازدواج ۹ فرزند بود. او در دوران فراغت از کار نقاشی، به آموختن مقدمات عربی پرداخت و از آنجا که صنعت نقاشی فرش کساد شد، ناچار در سال ۱۳۱۴ به دعوت شادروان (بینش آق اولی) اولین پیشکار دارایی وقت کرمان که خود ادیب و شاعر و عضو انجمن ادبی خواجو بود، در اداره دارایی کرمان استخدام شد.<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>  
    محمد تجربه‌کار (همایون کرمانی) پس از پایان تحصیلات مقدماتی به شغل نقاشی فرش روی آورد و ازآنجاکه دارای ذوق ادبی و عرفانی بود، از سن ۱۴ سالگی به سرودن شعر مبادرت کرد و اشعار او در روزنامه بیداری چاپ می‌شد. وی در سال ۱۳۰۸ش در سن ۱۸ سالگی ازدواج نمود و حاصل این ازدواج ۹ فرزند بود. او در دوران فراغت از کار نقاشی، به آموختن مقدمات عربی پرداخت و ازآنجاکه صنعت نقاشی فرش کساد شد، ناچار در سال ۱۳۱۴ به دعوت شادروان (بینش آق اولی) اولین پیشکار دارایی وقت کرمان که خود ادیب و شاعر و عضو انجمن ادبی خواجو بود، در اداره دارایی کرمان استخدام شد<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>.


    همایون کرمانی در سال 1308ش - که 18 ساله بود- زن گرفت. حاصل این پیوند، 9 فرزند بود. دو دختر و هفت پسر.
    همایون در سال ۱۳۱۶ از آثار خود کتابی به نام «منتخبات همایون» و در سال‌های بعد کتاب «گلزار همایون» را به چاپ رسانید. وی به خاندان عصمت و طهارت، به‌ویژه حضرت علی(ع) و حضرت امام حسین(ع) ارادتی خاص داشت و در ثنا و رثای آنان اشعار زیادی سروده است. او نماز را با اخلاص می‌خواند و تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید، از جمله برنامه‌های روزانه وی بود.
     
    محمد همایون تجربه کار در سال ۱۳۱۶ از آثار خود کتابی به نام «منتخبات همایون» و در سال‌های بعد کتاب «گلزار همایون» را به چاپ رسانید. همایون کرمانی به خاندان عصمت و طهارت به ویژه حضرت علی(ع) و حضرت امام حسین (ع) ارادتی خاص داشت و در ثنا و رثای آنان اشعار زیادی سروده است. او نماز را با اخلاص می‌خواند و تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید، از جمله برنامه‌های روزانه وی بود. او روز خود را باتوجه به مضمون این سروده خویش آغاز می‌کرد:
     
    «صبحدم گفتم چو بسم الله الرحمن الرحیم    سینه‌ام روشن شد از حمد خداوند کریم»<ref>[http://www.kermanshenasi.ir/1397/03/02/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%AA%D8%AC%D8%B1%D8%A8%D9%87-%D9%83%D8%A7%D8%B1-%D9%87%D9%85%D8%A7%D9%8A%D9%88%D9%86-%D9%83%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%8A/ ر.ک: بنیاد ایران‌شناسی، مرکز کرمان‌شناسی]</ref>
     
    وی خیلی ساده زندگی می‌کرد و در تمام ابعاد زندگی متعادلی داشت.  


    == وفات ==
    == وفات ==
    همایون کرمانی در سن ۶۸ سالگی در 5 اردیبهشت سال ۱۳۵۸ش. بر اثر سکته قلبی درگذشت و در گورستان کهنه‌ی شهر، معروف به «سید حسین» در حوالی غرب آرامگاه شاعر و عارف مشهور فؤاد کرمانی (1227-1317ش)، به خاک سپرده شد. بر سنگ قبر محمد تجربه‌کار (همایون) اشعاری از سروده‌های او که با این شعر آغاز می‌شود، نقر شده است: «گر در نظر آن گل بی خار بمیرم              به ز آنکه به زاری زیم و زار بمیرم»<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>
    همایون کرمانی در سن ۶۸ سالگی در 5 اردیبهشت سال ۱۳۵۸ش. بر اثر سکته قلبی درگذشت و در گورستان کهنه‌ی شهر، معروف به «سید حسین» در حوالی غرب آرامگاه شاعر و عارف مشهور فؤاد کرمانی (1227-1317ش)، به خاک سپرده شد.  


    == آثار ==
    == آثار ==
    خط ۶۴: خط ۵۸:


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    اسداللهی، احمد، مقدمه «دیوان همایون کرمانی»، محمد همایون کرمانی، کرمان، مرکز کرمان‌شناسی، چاپ اول، 1376ش.


    همایون کرمانی، محمد، دیوان همایون کرمانی، تصحیح :احمد اسداللهی، مرکز کرمان‌شناسی، چاپ اول، 1376
    ==وابسته‌ها==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    خط ۷۲: خط ۶۶:


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]]
    [[رده:مقالات تکمیلی کوتاه (خرداد-باقی‌زاده)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۱

    همایون کرمانی، محمد
    نام
    نام‌های دیگر
    نام پدر میرزا علی‌اکبر
    متولد شانزدهم مرداد ماه 1290ش
    محل تولد کرمان
    رحلت 5 اردیبهشت سال ۱۳۵۸ش
    اساتید
    برخی آثار دیوان همایون کرمانی
    کد مؤلف AUTHORCODE17635AUTHORCODE

    محمد تجربه‌کار کرمانی (1290-1358ش)، متخلص و مشهور به «همایون کرمانی»، ادیب و شاعر کرمانی

    ولادت

    او فرزند میرزا علی‌اکبر معروف به میرزا بزرگ بود و روز شانزدهم مردادماه 1290ش مطابق با شانزدهم جمادی‌الاول 1329ق در محله‌ی گلبازخان، از محله‌های کهن و سادات‌نشین کرمان دیده به دنیا گشود[۱].

    پدر او مردی مؤمن ومتدین و به حرفه پیله‌وری، بین کرمان و مشیز [بردسیر] اشتغال داشت و ازآنجاکه پس از تولد محمد تجربه‌کار، در کارش رونقی پیدا کرد، همواره می‌گفت: قدم محمد میمون و مبارک و همایون بود و به همین جهت مرحوم محمد تجربه‌کار، واژه «همایون» را برای تخلص خود برگزید[۲].

    تحصیلات

    محمد تجربه‌کار (همایون کرمانی) پس از پایان تحصیلات مقدماتی به شغل نقاشی فرش روی آورد و ازآنجاکه دارای ذوق ادبی و عرفانی بود، از سن ۱۴ سالگی به سرودن شعر مبادرت کرد و اشعار او در روزنامه بیداری چاپ می‌شد. وی در سال ۱۳۰۸ش در سن ۱۸ سالگی ازدواج نمود و حاصل این ازدواج ۹ فرزند بود. او در دوران فراغت از کار نقاشی، به آموختن مقدمات عربی پرداخت و ازآنجاکه صنعت نقاشی فرش کساد شد، ناچار در سال ۱۳۱۴ به دعوت شادروان (بینش آق اولی) اولین پیشکار دارایی وقت کرمان که خود ادیب و شاعر و عضو انجمن ادبی خواجو بود، در اداره دارایی کرمان استخدام شد[۳].

    همایون در سال ۱۳۱۶ از آثار خود کتابی به نام «منتخبات همایون» و در سال‌های بعد کتاب «گلزار همایون» را به چاپ رسانید. وی به خاندان عصمت و طهارت، به‌ویژه حضرت علی(ع) و حضرت امام حسین(ع) ارادتی خاص داشت و در ثنا و رثای آنان اشعار زیادی سروده است. او نماز را با اخلاص می‌خواند و تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید، از جمله برنامه‌های روزانه وی بود.

    وفات

    همایون کرمانی در سن ۶۸ سالگی در 5 اردیبهشت سال ۱۳۵۸ش. بر اثر سکته قلبی درگذشت و در گورستان کهنه‌ی شهر، معروف به «سید حسین» در حوالی غرب آرامگاه شاعر و عارف مشهور فؤاد کرمانی (1227-1317ش)، به خاک سپرده شد.

    آثار

    دیوان همایون کرمانی


    پانويس

    1. ر.ک: اسداللهی، احمد، ص1
    2. ر.ک: همان، ص1-2
    3. ر.ک: همان، ص4


    منابع مقاله

    اسداللهی، احمد، مقدمه «دیوان همایون کرمانی»، محمد همایون کرمانی، کرمان، مرکز کرمان‌شناسی، چاپ اول، 1376ش.

    وابسته‌ها